Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 13ο (α μέρος)

 

- Τι θα φάμε σήμερα; Δεν έχουμε στο ψυγείο ούτε γάλα για τα παιδιά, ούτε αυγά, τίποτα... Τι θα τους φτιάξω, για να φάνε; Της βγήκε σαν κραυγή, σαν παράπονο αντί καλημέρας στον άνθρωπό της. 

- Δεν έχω ούτε δραχμή στην τσέπη μου, σου λέω! της είπε φεύγοντας βιαστικά, μη τυχόν και τον δει να κλαίει, ολόκληρος άντρας, και χτύπησε την πόρτα πίσω του. 

Τα τρία μεγάλα τους παιδιά ήτανε στο σχολείο. Απόμεινε μονάχη να κοιτάζει μια τα άδεια ανοιχτά ντουλάπια της και μια τον μικρό της Γιαννάκη, που δεν είχε ακόμα φτάσει τα τρία του χρόνια. 

Την πήραν τα "ζουμιά"! 

- Τι θα κάνω τώρα, Παναγία μου; Θα' ρθούν τα παιδιά το μεσημέρι και δεν θα' χω τίποτα να τους δώσω.... 

Σε εκείνην τα έλεγε όλα. Όπως ακριβώς έκανε κι η μάνα της, η συγχωρεμένη. Εκεί νιώθανε κι οι δυο τους την ανάπαυση, που δεν έβρισκαν από τους ανθρώπους... Την άκουσε ο μικρός, που σιγόκλαιγε στα κρυφά και μίλαγε στην Παναγιά. 

- Γιατί κλαις; Δεν είμαι εγώ τώρα εδώ; 

- Ναι, βρε αγόρι μου, εδώ είσαι, αλλά...

- Τώρα δεν ξέρω να λέω "τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον, δός ἡμῖν σήμερον"; την διέκοψε με έναν αλλιώτικο τόνο στη φωνούλα του. (Μόλις την προηγούμενη μέρα είχε ζητήσει από μόνο του να πει το "Πάτερ ἡμῶν" στο τραπέζι. Δεν το κορόιδεψε κανένα από τα αδέρφια του). 

- Ναι, αγόρι μου, το ξέρεις!

Πήγε να το αγκαλιάσει και να το φιλήσει. Δεν ήθελε να κλάψει μπροστά του... Και εκείνη τη στιγμή χτυπάει το τηλέφωνο. 

- Μπορείς να έρθεις; Τι πότε; Τώρα! Είν' ανάγκη μεγάλη...., της λέει η Γερόντισσα από τον Άϊ Γιάννη, φίλη καρδιακή από τα μικρά τους χρόνια και νονά του μικρού της. 

- Και ξέρεις, Γερόντισσα, της λέει, ούτε γάλα δεν θα δώσω στο παιδί, γιατί θέλω κι εγώ να βγω έξω, να πάρω λίγο αέρα. Πνίγομαι!

- Μη σε νοιάζει! Εδώ είναι το γάλα, το αυγό από την κοτούλα. Μη σε νοιάζει! Ανέβαινε και το ταΐζανε καμιά φορά, όχι γιατί δεν είχε όμως, αλλά γιατί ήτανε "δικό" τους παιδί ο Γιαννάκης... Κι αυτή τη φορά δεν είπε "δεν έχω"!  

- Έρχομαι! 

Ανέβηκε στο Μοναστήρι. Αμέσως τα μπισκότα με το γάλα του, το αυγό με το ζυμωτό ή το πρόσφορο και το λαδάκι που έφτιαχνε η αδερφή Ταβιθά, Εκείνη είχε μάθει στις αδερφές και στη Γερόντισσα να οδηγούν. 

συνεχίζεται.....

(Σταύρου Β. Γουναρίδη, Όταν ψιθυρίζει ο Θεός, Τότε που ο "Μεγάλος" Γιάννης "άκουσε" τον μικρό..., Αθήνα 2019, Εκδόσεις Έαρ).

Καλημέρα σας! καλή κι ευλογημένη εβδομάδα!