1. Ο γιος μου, δυστυχώς ήταν ψυχρός ως προς την πίστη. Εγώ τον έβλεπα, υπέφερα, αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Μόνο προσευχόμουν. Όταν παντρεύτηκε, του πήρα μια εικόνα και του την χάρισα για να την βάλει σπίτι του. Αρνήθηκε να την πάρει!- Ποιος θα σε προστατεύει παιδί μου; τον ρώτησα με πόνο.
- Δεν θέλω προστασίες! ήταν η απάντησή του.
Τότε που ήταν οι δρόμοι κλεισμένοι από το μπλόκο των αγροτών, χρειάστηκε να ταξιδέψει, για τις ανάγκες της δουλειάς του. Τον συμβούλεψα να είναι προσεκτικός, γιατί φοβόμουν, έτσι που ήταν νευρικός, να μην μπλεχτεί σε καμιά φασαρία. Μου απάντησε:- Εγώ μάνα, θα περάσω, ό,τι και να γίνει!
''Παναγία μου, φώτισέ το'', είπα μέσα μου και του έβαλα στο αυτοκίνητο μπροστά μια χάρτινη εικονίτσα της Παναγίας, που είχα πάρει από το Μοναστήρι της Παναγίας Βαρνάκοβας, στην τελευταία επίσκεψή μου. Αυτήν την φορά, ο γιός μου δεν αντέδρασε...Όταν γύρισε από το ταξίδι, φαινόταν βαθιά συγκλονισμένος. Με φανερή συγκίνηση και με ταπεινή φωνή μου διηγήθηκε:
- Στο δρόμο Αθηνών - Λαμίας, μια βαρυφορτωμένη νταλίκα, που είχε καταφέρει να παρακάμψει τα εμπόδια, ξαφνικά παρέκκλινε προς την λωρίδα την δικιά μου, ενώ συγχρόνως έτρεχε με μεγάλη ταχύτητα. Εγώ σε εκείνο το σημείο, δεν είχα καθόλου περιθώριο να ξεφύγω. Η απόσταση που μας χώριζε ήταν ελάχιστη. Και να φρενάριζε η νταλίκα, δεν προλάβαινε να σταματήσει έγκαιρα. Εγώ πάγωσα!!! Κατάλαβα πως η ζωή μου τελείωνε. Το μόνο που πρόλαβα ήταν να φωνάξω: ''Παναγία μου!!!''
Τότε συνέβη το εξής καταπληκτικό: η χάρτινη εικόνα της Παναγίας, που μου είχες βάλει μάνα στο αυτοκίνητο, σηκώθηκε στον αέρα, στροβιλίστηκε και κόλλησε στο παρμπρίζ, με πρόσωπο κατά έξω! Συγχρόνως η νταλίκα σε μια απόσταση ενάμισι μέτρο περίπου, σταμάτησε επί τόπου! Κυριολεκτικά καρφώθηκε με ένα φοβερό τράνταγμα! Κατέβηκε τρομαγμένος ο οδηγός της νταλίκας και μου λέει συγκλονισμένος:
- Ποιος με σταμάτησε φίλε μου; Με το φορτίο που έχω, δεν σταματούσα με τίποτε! Εγώ τρέμοντας από την ταραχή μου, γύρισα και είδα την εικόνα της Παναγίας, που ήταν ανεξήγητα ακόμα κολλημένη στο παρμπρίζ. Σήκωσα το χέρι και Του την έδειξα, λέγοντάς τον:
- Η Παναγία μας έσωσε!
Από τότε ο γιος έγινε πιστός Χριστιανός, χάρη της Παναγίας, την οποία υπερευχαριστώ!!!
2. Διηγήθηκε η Μεσολογγίτισσα Γεωργία Μωραΐτου: «Το έτος 1918 έπεσε θανατηφόρα γρίπη στο Μεσολόγγι.
Παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες των γιατρών, ο ένας μετά τον άλλον κολλούσαν γρίπη και μετά από λίγες μέρες πέθαιναν εξαντλημένοι. Καθημερινώς πέθαιναν 25-30 άτομα, τα οποία μετέφεραν με κάρα και τα έθαβαν χωρίς συνοδεία ιερέως. Είχε γίνει επιδημία φοβερή. Το ίδιο συνέβαινε στο Αγρίνιο, όπου πέθαιναν κάθε μέρα 40-50 άτομα, στο Αιτωλικό και στα γύρω χωριά.
Όταν είδαν οι ιθύνοντες της πόλεως τα πολλά θύματα και την γρήγορη εξάπλωση της νόσου συνεννοήθηκαν με τον Επίσκοπο και έστειλαν ανθρώπους στο μοναστήρι της Παναγίας της Προυσσιώτισσας. Παρακάλεσαν τον Ηγούμενο να κατεβάσει την θαυματουργή Εικόνα στο Μεσολόγγι για να σταματήσει το θανατικό.Η εικόνα πέρασε πρώτα από το Αγρίνιο, όπου από τις πρώτες ώρες της αφίξεώς της σταμάτησαν να πεθαίνουν οι άνθρωποι και οι άρρωστοι έγιναν υγιείς. Ήθελαν την εικόνα να την κρατήσουν μέρες στο Αγρίνιο, αλλά ήρθαν επιτροπές από τα γύρω χωριά και την ζητούσαν γιατί πέθαιναν και εκεί οι άνθρωποι.
Πράγματι, την 1η Νοεμβρίου 1918 έφθασε η εικόνα δια του σιδηροδρόμου, ενώ οι Μεσολογγίτες ανέμεναν από τη νύχτα στην θέση Φοινίκια. Έβρεχε όμως καταρρακτωδώς και οι γιατροί συνέστησαν να μην πάει κανείς στην υποδοχή. Υπήρχε ο κίνδυνος με τον συνωστισμό να κολλήσουν εύκολα γρίπη ο ένας από τον άλλον, η βροχή δε θα επιδείνωνε την κατάσταση και θα είχαν γι’ αυτό πολλά θύματα. Αλλά οι απλοί και πιστοί άνθρωποι έδειξαν πιο πολύ εμπιστοσύνη στην Παναγία απ’ ό,τι στους γιατρούς και δεν διαψεύστηκαν.
(Από το βιβλίο: Ασκητές μέσα στον κόσμο, τ. Α’, σελ. 334)
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! Εύχομαι η σκέπη της Παναγίας να προστατεύει όλους μας!
Αγαπημένε μου μπαμπά, καλό Παράδεισο και καλό ταξίδι στην οδό των αγγέλων!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου