Φράσεις για προβληματισμό 47ο μέρος

Κι όσο αγαπώ την πατρίδα μου, δεν μπορώ άλλο τίποτας (Μακρυγιάν-νης): Κάθε άνθρωπος έχει την πατρίδα όπου γεννήθηκε, είδε το φως του ήλιου, έκανε τα πρώτα βήματά του. Έτσι κι εγώ, ως πιστός Χριστιανός Ορθόδοξος, αγαπώ την πατρίδα μου την Ελλάδα. Σήμερα κανένας από εμάς δεν θα ήθελε να καταντήσει ξένος, πρόσφυγας στην πατρίδα του την Ελλάδα, στο σπίτι που μεγάλωσε, στους δρόμους που περπάτησε και έπαιζε μικρός, στις βουνοκορφές που σκαρφάλωσε. Αγαπώ την πατρίδα μου και διαφυλάττω τον πολύτιμο θησαυρό που οι πρόγονοί μου μού κληροδότησαν, τις ρίζες μου (Σπουδαία σκέψη).

«Ἄγγλος ἢ Γερμανὸς ἢ Γάλλος δύναται νὰ εἶναι κοσμοπολίτης ἢ ἀναρχικὸς ἢ ἄθεος ἢ ὅ,τιδήποτε. Ἔκαμε τὸ πατριωτικὸν χρέος του, ἔκτισε μεγάλην πατρίδα. Τώρα εἶναι ἐλεύθερος νὰ ἐπαγγέλλεται χάριν πολυτελείας τὴν ἀπιστίαν καὶ τὴν ἀπαισιοδοξίαν. Ἀλλὰ Γραικύλος τῆς σήμερον, ὅστις θέλει νὰ κάμῃ δημοσίᾳ τὸν ἄθεον ἢ τὸν κοσμοπολίτην, ὁμοιάζει μὲ νᾶνον ἀνορθούμενον ἐπἰ ἄκρων ὀνύχων καὶ τανυόμενον νὰ φθάσῃ εἰς ὕψος καὶ φανῇ καὶ αὐτὸς γίγας. Τὸ Ἑλληνικὸν ἔθνος, τὸ δοῦλον, ἀλλ᾽ οὐδὲν ἧττον καὶ τὸ ἐλεύθερον, ἔχει καὶ θὰ ἔχῃ διὰ παντὸς ἀνάγκην τῆς θρησκείας του (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης).

Ύψη δεν ξέρω δίχως κόπους ν' ανεβαίνουν. Ξεκούραστα μονάχα κατεβαίνουν (Σπουδαία σκέψη). 
Τα βιβλία είναι ακοίμητες λαμπάδες της συγκεντρωμένης σοφίας (Έρασμος).  
Εχιονίσαν τα βουνά και οι μύλοι δεν αλέθουν πια (Παροιμία για γέροντες εξασθενημένους). 

Έχεις με, δεν με κοιτάς. Με χάνεις, με γυρεύεις (Παροιμία για την υγεία. Όταν την έχουμε, δεν υπολογίζουμε τους κινδύνους της. Όταν τη χάνουμε, τότε καταλαβαίνουμε την αξία της και την αναζητούμε).
Η αλήθεια είναι Βασίλισσα και ο θρόνος της ακλόνητος (Βίκτωρ Ουγκώ).

Λέγε πάντοτε την αλήθεια, έστω κι αν σε ζημιώνει, διότι θα κερδίσεις την τιμή σου. Αν προτιμήσεις το ψέμα, θα χάσεις την τιμή σου (Σοφούλης).
Μεγάλη που είσαι, αλήθεια! Ούτε η φωτιά μπορεί να σε κάψει ούτε το νερό μπορεί να σε πνίξει... (Δουμάς).

Ο καθένας αγαπά περισσότερο ό, τι απόκτησε με κόπο (Αριστοτέλης).  
Δεν αξίζει να επαινείτε μόνο τους ενάρετους, αλλά πρέπει και να τους μιμείστε (Ισοκράτης). 
Όταν ακμάζει η γεωργία κι όλες οι άλλες τέχνες (επαγγέλματα) προοδεύουν. Όπου όμως η γη αναγκασθεί να μείνει χέρσα (ακαλλιέργητη, άσπαρτη), τότε χάνονται (παρακμάζουν) κι όλα τα αλλά επαγγέλματα και στην ξηρά και στη θάλασσα (Ξενοφώντας).

Τό πείθεσθαι μέγιστον ἀγαθόν ἐστιν καί ἐν πόλει καί ἐν στρατιᾷ καί ἐν οἴκῳ: η πειθαρχία είναι παρά πολύ μεγάλο αγαθό και για την πόλη (κράτος) και για τον στρατό και για την οικογένεια (Ξενοφώντας).
Σύν θεοῖς οὐδενός ἀπορήσομεν: με τη βοήθεια των θεών δεν θα μας λείψει τίποτα (Ξενοφώντας).

Το αμάρτημα είναι αρρώστια, ασχήμια κι αδυναμία (Πλάτων).
Το μόνο μυστικό που μπορεί να κρατήσει μια γυναίκα είναι η ηλικία της (Βολταίρος).
Όταν λησμονεί κάποιος τα λάθη του, γίνεται θρασύς (Δημόκριτος).
Ό, τι ξόδεψα, το είχα. Ό, τι χάρισα, το έχω. Ό, τι φύλαξα, το έχασα. Πολύ σοφό το μήνυμα που φέρεται να ζήτησε να υπάρχει στον τάφο του ένας άνθρωπος στη Ρώμη. (Συμβουλή ενός νεκρού σε μας τους ζωντανούς: αυτό που μένει τελικά για πάντα σε μας είναι ό, τι χαρίζουμε).

Όταν κάποιος έχει στα χέρια του μια οποιαδήποτε εξουσία, είναι δύσκολο να ευχαριστεί τους πάντες (Σόλων).
Αν δεν μπορείς να γίνεις λεωφόρος, γίνε ένας χωματόδρομος ή έστω ένα μονοπάτι! Αν δεν μπορείς να γίνεις ήλιος, γίνε φεγγαράκι ή έστω ένα αστεράκι! (Σπουδαία σκέψη)

Θεόν οὐ λήσω ποτέ προστάτην ἔσχω: δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι έχω προστάτη μου τον Θεό (Πλάτων).

"Θέλεις ὑγιής γενέσθαι; (Ιωα. ε, 11-15)". Μα θα' λεγε κανείς, τι ερώτηση είναι ετούτη; Ήταν δυνατόν να μην ήθελε να γίνει καλά ο τριανταοκτώ χρόνια ανάπηρος; Σήκω πάνω, πάρε το κρεβάτι σου στον ώμο συ και περπάτα! Μια ερώτηση που διαχρονικά θέτει ο Κύριος σε όλους μας. Και το θέμα είναι πρώτα να καταλάβουμε ότι είμαστε άρρωστοι -η αμαρτία είναι αρρώστια- κι έπειτα να θελήσουμε να απαλλαγούμε από την αρρώστια μας. Θέλεις να γίνεις καλά; Η φωνή του Κυρίου σε σένα τώρα. Θέλω, Κύριε, φώναζέ του. Θέλω, Χριστέ μου, απάλλαξέ με! Και μην ανησυχείς. Κάνε ό, τι σου πει (Αρχιμανδρίτη Αποστόλου Τσολάκη, Μίλησέ μου, Χριστέ, εκδόσεις Σωτήρ).

Η φιλόθεη ψυχή δεν μπορεί να ζήσει έξω από το βλέμμα του Θεού. Χαίρεται κι ευφραίνεται, όταν νιώθει ότι πάντοτε στέκεται ενώπιόν Του όπου κι αν βρεθεί. Βρίσκεται κάτω από το προστατευτικό βλέμμα Του, καθοδηγείται από το παντοδύναμο χέρι Του και χαίρεται μέσα στη γεμάτη πατρική αγάπη παρουσία Του."Ἐν παντί τόπῳ ὀφθαλμοί Κυρίου, σκοπεύουσι κακούς καί ἀγαθούς (Παροιμίες, ιε, 3)" (Σπουδαία σκέψη).

Κύριε, δός μοι τοῦτο τό ὕδωρ (Ιωα. δ, 5-42). Κύριε, δώσε μου αυτό το νερό, για να μην διψώ πλέον και να μην κάνω τον κόπο να έρχομαι εδώ με τη στάμνα να αντλώ από το πηγάδι. Δεν άργησε στη ζωή της να καταλάβει ότι η ανθρώπινη ψυχή δεν μπορεί να ξεδιψάσει, να ικανοποιηθεί με πράγματα του κόσμου αυτού. Κάτι άλλο αναζητά η ψυχή. Κάτι πολύ περισσότερο. Λαχταρά το "άπειρο νερό"! Αστείρευτο. Παρακάλεσε τον Κύριο να σου δώσει αυτό το "άπειρο", το ζωντανό νερό, που μόνο Αυτός διαθέτει (Αρχιμανδρίτη Αποστόλου Τσολάκη, Μίλησέ μου, Χριστέ, εκδόσεις Σωτήρ).

         Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!