Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 1 Ιουνίου 2020

Έλα κι εσύ κοντά στον Χριστό!

Απόγευμα Κυριακής. Ο Μηνάς και σήμερα δεν είναι μαζί τους. Απ’ τον Οκτώβριο έχει να φανεί στη συντροφιά τους. Τους λείπει... είναι αλήθεια. Τέσσερα χρόνια τώρα βρίσκονται κι οι οκτώ κάθε Κυριακή.
Το πρωί όλοι παρόντες στη μεγάλη σύναξη γης και ουρανού, τη θεία Λειτουργία. Δυο-τρεις να βοηθούν τον παπά-Χρήστο στο ιερό, κι οι άλλοι πάντα στο γνωστό σημείο, γύρω απ’ το δεξί ψαλτήρι  να λένε στον Θεό το «δόξα σοι», το «ευχαριστώ» και το «ελέησον» μ’ ένα στόμα όλοι μαζί...

Κι ύστερα το απόγευμα, στη συνάντησή τους. Δεν τους ενοχλεί να τη λένε «Κατηχητικό»... τους ικανοποιεί πολύ η κοινή αναζήτησή απαντήσεων στις απορίες τους. Οι μοιρασμένες αγωνίες κι έγνοιες της μαθητικής ζωής τους γίνονται μισές, και διπλές οι μοιρασμένες χαρές τους: εκδρομές, ορειβασίας, πρωταθλήματα, κατασκήνωση....Τέσσερα χρόνια τώρα μαζί όλοι...φέτος όμως χωρίς τον Μηνά...αναπάντητες οι κλήσεις και στα SMS ή λακωνική απάντηση: «Δεν μπορώ».
Κάπως ανακοινωτικός ήταν στον Γιάννη, τον φίλο του: «Δεν θα έρχομαι...την Κυριακή, δεν θέλω πια πολλά-πολλά με την Εκκλησία. Εξάλλου δεν έχω χρόνο: Β Λυκείου φέτος, μαθήματα Κατεύθυνσης, φροντιστήριο... διαγωνίσματα..Θέλω να γίνω επιστήμονας, τα θρησκευτικά τα’ μαθα».
Ο Γιάννης είχε αντίλογο: «Μάθαμε αρκετά, είναι αλήθεια, όμως, φίλε, προσωπικά νιώθω ακόμα να μην ξέρω πολλά και κυρίως πώς να απαντώ σε όσους πολεμούν την πίστη μας.
Τώρα ο Μηνάς έγινε πιο αποκαλυπτικός: «Εγώ θέλω να το ψάξω μόνος μου. Υπάρχουν τόσες απόψεις αντικρουόμενες, ποια να είναι σωστή; Προβληματίζομαι, Γιάννη.Τελικά υπάρχει Θεός;... Πού είναι;»
Αμφισβήτηση, απογοήτευση, μελαγχολία μηνούσε η καρδιά κι η ματιά του Μηνά και μαζί την επιλογή του να μείνει μακριά απ’ τη συντροφιά του μέσα στην Εκκλησία του Χριστού.
Βράδυ Κυριακής, της πρώτης Κυριακής του κόσμου. Οι δέκα μαθητές συγκεντρωμένοι στο υπερώο των Ιεροσολύμων. Ο φόβος, η ταραχή, η αμφιβολία για το άκουσμα του άδειου Τάφου, δεν αφήνουν αχτίδα ελπίδας να διαλύσει το σκοτάδι της ψυχής τους... ήταν όμως όλοι μαζί. «Τότε ήλθε ο Ιησούς και στάθηκε ανάμεσά τους». Οι κλειστές θύρες του υπερώου και της ψυχής τους δεν Τον εμπόδισαν. Ήρθε να τους χαρίσει την Ειρήνη Του, να τους πιστοποιήσει την εκ νεκρών έγερσή Του, να τους ετοιμάσει για την υποδοχή του Παρακλήτου, να τους μεταδώσεις την εξουσία της αφέσεως, που Εκείνος έχει....
Ο Θωμάς όμως δεν ήταν μαζί τους, όταν ήλθε ο Ιησούς. Η θλίψη των τελευταίων ημερών κρατούσε τον μελαγχολικό μαθητή μακριά από τους άλλους. Οι δέκα δεν τον ξεχνούν, σπεύδουν να μοιραστούν μαζί του την εμπειρία τους. Εκείνος όμως δεν μπορεί να έχει μέρος στην αναστάσιμη χαρά τους, γιατί δυσπιστεί στη μαρτυρία τους. Ζητά προσωπικές, απτές αποδείξεις, για να πιστέψει.
Ο Διδάσκαλος θα του δώσει αυτό που ζητά, αφού τον αφήσει μια εβδομάδα ακόμα μέσα στη μοναξιά που έχει επιλέξει. Μετά από οκτώ μέρες, μέρα Κυριακή, του εμφανίζεται. Όχι μυστικά, όχι απόμερα, όχι ιδιαίτερα, αλλά μέσα στη σύναξη των μαθητών. Εκεί ο Απόστολος Θωμάς συναντά τον αναστημένο Χριστό και Τον ομολογεί Κύριο και Θεό του!
Απόγευμα Κυριακής. Ο Μηνάς και σήμερα δεν ήταν μαζί τους... Επιμένει ίσως ν’ αναζητά τον Θεό μόνος, απ’ τον Οκτώβριο έχει να φανεί στη συντροφιά τους. Εκείνοι, οι φίλοι του, δεν τον ξεχνούν. Τον αναζητούν στο μοναχικό μονοπάτι του, για να μοιραστούν μαζί του την εμπειρία τους:

Φίλε Μηνά, την παρουσία του Θεού τη ζούμε: την ώρα της θείας Λατρείας μαζί με όλους τους χριστιανούς, την ώρα της Εξομολόγησης μαζί με τον Πνευματικό, την ώρα της κατηχητικής μας σύναξης μαζί με την παρέα μας. Μέσα στην Εκκλησία Του, μαζί με όλους τους πιστούς, συναντούμε τον Κύριο, φίλε Μηνά. Εκεί έρχεται ο Χριστός και θέλει να είσαι και συ μαζί μας.
(Δ. Παναγοπούλου, 8:15 π.μ., Μαθήματα εκτός ύλης, Να είσαι κι εσύ μαζί μας, Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα 2016).

             Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
        Ας είναι ευφρόσυνος και δημιουργικός ο μήνας Ιούνιος!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails