Σεξουαλική αγωγή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών (μέρος 5ο-τελευταίο)

Η αιώνια προοπτική των παιδιών μας
Έρχονται τα παιδιά μας στον κόσμο. Περνούν τη βρεφική, νηπιακή, παιδική και νεανική τους ηλικία κοντά μας, στο ζεστό και ασφαλές περιβάλλον του σπιτιού και στη συνέχεια του σχολείου. Κατόπιν θα βγουν ώριμοι άνθρωποι, με εφόδια πολλά, που τους τα εξασφαλίζει και η δική μας φροντίδα, να παλέψουν και να νικήσουν στη μεγάλη μάχη της ζωής. 

Εμείς όμως στην αγωγή που τους δίνουμε, όταν βρίσκονται κοντά μας, πρέπει να έχουμε υπ' όψιν μας ότι η μεγάλη μάχη της ζωής δεν αποβλέπει μόνο στο να εξασφαλίσουν ένα καλό επάγγελμα, να δημιουργήσουν μια σωστή οικογένεια, να μεγαλώσουν κατόπιν τα δικά τους παιδιά και μετά να φύγουν από τον κόσμο αυτό χωρίς να ξέρουν πού πηγαίνουν. 

Η μεγάλη μάχη της ζωής κερδίζεται, όταν το τέλος της ζωής μπορεί να σημάνει την αρχή μιας άλλης, πολύ ανώτερης, όταν μπορεί να οδηγήσει στην αρχή της αιώνιας και μακάριας ζωής. Ο Μέγας Βασίλειος, καθώς ερμηνεύει τον ριδ (114) Ψαλμό, δίνει μια θαυμάσια περιγραφή της μέλλουσας ζωής και συγκρίνοντάς την προς την επίγεια ζωή μας, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι κόσμος "θνητός, καί χωρίον ἀποθνῃσκόντων".

Όταν δε στρέφει το βλέμμα στην ουράνια βασιλεία του Θεού, λέει: "Ζώντων ἐκείνη ἡ χώρα", στην οποία δεν υπάρχει νύχτα, δεν υπάρχει ύπνος, αυτός που είναι απομίμηση του θανάτου· δεν υπάρχει φαγητό, δεν υπάρχει ποτό, αυτά που είναι στηρίγματα της ασθένειάς μας· δεν υπάρχει νόσος, δεν υπάρχουν πόνοι, ούτε θεραπεία, ούτε δικαστήρια, ούτε εμπόρια, ούτε τέχνες, ούτε χρήματα, που είναι η αρχή των κακών, η αιτία των πολέμων, η ρίζα της έχθρας, "ἀλλά χώρα ζώντων, οὐκ ἀποθνῃσκόντων διά τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά ζώντων τήν ἀληθῆ ζωήν τήν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ". 

Είναι τόση η πεποίθησή του ότι εκεί είναι η αληθινή ζωή, ώστε και σ' άλλη ευκαιρία δεν διστάζει να διακηρύξει πως η κατάσταση την οποία ζούμε στο παρόν είναι κατάσταση θανάτου: "Νῦν μέν οὐκ ἐσμέν ἐν ζωῇ, ἀλλ' ἐν θανάτῳ". 

Γι' αυτό και, όταν αντιπαραθέτει την εσχατολογική προοπτική του χριστιανισμού προς τις κοντόφθαλμες θεωρίες των ειδωλολατρών φιλοσόφων, τονίζει ότι η αληθινή και αιώνια ζωή πρέπει να αποτελεί τον σκοπό όλων των πράξεών μας: Φιλοσόφησαν και μερικοί απ' αυτούς, λέει, για τον ανθρώπινο προορισμό και διάφορες γνώμες διατύπωσαν για το ποιος είναι ο σκοπός της ανθρώπινης ζωής. 

Άλλοι είπαν ότι σκοπός είναι η θεωρητική γνώση και επιστήμη. Άλλοι είπαν, η χρήση της τεχνικής γνώσεως με πρακτικό όφελος για τον άνθρωπο. Άλλοι, το να χρησιμοποιείται με διάφορους τρόπους η ζωή και το σώμα. Οι κτηνώδεις δε είπαν ότι η ηδονή είναι ο σκοπός. "Ἡμῖν δέ τέλος, οὗ ἕνεκεν πάντα πράττομεν, καί πρός ὅ ἐπειγόμεθα, ἡ μακαρία διαγωγή ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι". Για μας σκοπός για τον οποίο κάνουμε το καθετί και προς τον οποίο σπεύδουμε, είναι η μακαρία ζωή τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. 

Σ' αυτόν τον σκοπό πρέπει να αποβλέπει και η αγωγή που δίνουμε στα παιδιά μας. Εφόσον τα αγαπούμε - και ποιοι γονείς δεν αγαπούν τα παιδιά τους;- πρέπει να ενδιαφερόμαστε περισσότερο για την αιώνια επιτυχία και ευτυχία τους.

Τέχνες, εμπόρια, γράμματα, επιστήμες, χρήματα και πλούτη αποτελούν σκοπούς της πρόσκαιρης ζωής μας που ούτε βαθιά ικανοποιούν τον άνθρωπο ούτε πολύ διαρκούν. Οδίτες είμαστε σ' αυτόν τον κόσμο και όχι πολίτες. Περνούμε και φεύγουμε,και κανείς δεν μένει εδώ. 

Γι' αυτό και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος απευθύνεται προς τους γονείς και λέει: "Δέομαι καί ἀντιβολῶ πολλήν τῶν οἰκείων παίδων ποιεῖσθαι τήν πρόνοιαν καί πανταχοῦ τήν σωτηρίαν ζητεῖν αὐτῶν τῆς ψυχῆς". Σας παρακαλώ και σας ικετεύω να φροντίσετε πολύ τα παιδιά σας και παντού να ζητείτε τη σωτηρία της ψυχής τους. 

Και στη συνέχεια προτρέπει: Και όταν ζούμε και όταν πρόκειται να πεθάνουμε, να συζητούμε με τα παιδιά μας και να τα πείθουμε ότι μέγας πλούτος και κληρονομία που δεν χάνεται και θησαυρός που κανείς δεν μπορεί να τον πάρει είναι ο φόβος του Θεού. Και να φροντίζουμε να μην αφήνουμε στα παιδιά χρήματα, που χάνονται, αλλά την ευσέβεια, που μένει και δεν δαπανάται. 

Πόσοι γονείς κοπιάζουν, ξοδεύονται και αγωνιούν, για να αποκτήσουν μόρφωση τα παιδιά, να μάθουν γλώσσες, να ασκηθούν στη μουσική, να αθλούν το σώμα, να έχουν υγεία, κ.λπ.! Δεν απαγορεύονται βέβαια αυτά, αλλά και δεν οδηγούν στην επιτυχία που εξασφαλίζει την αληθινή και μόνιμη ευτυχία. Τα παιδιά μας πρέπει να τα μεγαλώνουμε με σαφή την αίσθηση της παροδικότητας των εγκοσμίων. 

Γι' αυτό να μη μας ενδιαφέρει μόνο η καλή και πετυχημένη πορεία τους στην παρούσα ζωή. Δεν τελειώνουν όλα εδώ. Να μας απασχολεί πολύ περισσότερο η αγωγή που αποβλέπει στην αιώνια επιτυχία τους. Να φροντίζουμε για τη συστηματική κατήχησή τους, για τη γνώση της αλήθειας, την οποία κατέχει ανόθευτη και ακέραιη η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, για τη βίωση της ορθόδοξης λατρείας και τη συμμετοχή τους στα ιερά μυστήρια, για την απόκτηση της αρετής. 

Ο άνθρωπος βρίσκεται σε δυναμική κίνηση από τη στιγμή της συλλήψεώς του. Αυξάνεται, μεγαλώνει, διαπλάθεται σωματικά και ψυχικά. Ξεκινά από κάτι ελάχιστο μέσα στα μητρικά σπλάχνα και πορεύεται στο άπειρο του Θεού, στην αιωνιότητα της βασιλείας Του! 

Ο πανάγαθος και φιλάνθρωπος Θεός ενεργεί τη σύλληψη κάθε ανθρώπου. Αυτός παρακολουθεί με πολύ ενδιαφέρον και αγάπη την κυοφορία του, τη γέννηση και την ανάπτυξή του, όλη τη ζωή του από τα νεανικά χρόνια μέχρι τα βαθιά γηρατειά. Αυτός μας προορίζει για την αιώνια χαρά της βασιλείας Του. 

Εκεί είναι το τέλος της πορείας μας, ο ύψιστος προορισμός μας. Εκεί πρέπει να φθάσουμε μαζί με τα παιδιά μας. Στην αγωγή που τους δίνουμε να κυριαρχεί το φρόνημα ότι τα παιδιά μας έχουν αιώνια προοπτική. Είναι στη σκέψη του Θεού προαιωνίως. Και είναι προορισμένα για την ατέλειωτη ευτυχία στην άπειρη αιωνιότητα του Θεού.
(Αρχιμανδρίτου Αστερίου Χατζηνικολάου, Προβλήματα στη σύγχρονη οικογένεια, Η αιώνια προοπτική των παιδιών μας, Αθήνα, 2016)

     Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Ας είναι ευφρόσυνος και δημιουργικός ο μήνας Οκτώβριος!