Σεξουαλική αγωγή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών (μέρος 4ο)

Μπροστά σε μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη  
Το ξάνοιγμα των παιδιών μας στη ζωή μπορεί να έχει κάποιες φορές στραβοπατήματα και δυσκολίες, στις οποίες έχουμε αναφερθεί στα προηγούμενα: ελεύθερες επικοινωνίες, σύναψη δεσμών που δεν προχωρούν, σχέσεις πρόωρες και παροδικές, που τελικά μπορεί να αφήσουν πληγωμένες τις ψυχές, με ένα βαθύ αίσθημα αποτυχίας και απογοητεύσεως.

Κάποτε σ' όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Τι γίνεται τότε; Δεν το περιμέναμε. Δεν το θέλαμε. Δεν μπορούμε να το σηκώσουμε. Λοιπόν; Τι θα κάνουμε; Η ευθύνη είναι τεράστια και δυσανάλογη προς τις αντοχές μας. 

Το πρόβλημα φαίνεται άλυτο. Η ανακοίνωση του γεγονότος στους συγγενείς αδύνατη. Βρισκόμαστε σε αδιέξοδο. Και η λύση φαίνεται πως είναι μια και μοναδική: διακοπή κυήσεως.

Κανείς δεν θα πάρει είδηση. Κανένα φορτίο δεν θα έχουμε να σηκώσουμε στη συνέχεια. Όλα θα τελειώσουν ήσυχα. Ένα λάθος ήταν. Θα συνεχίσουμε τη ζωή μας ήσυχοι, χωρίς τις συνέπειές του. Έτσι σκέπτονται συνήθως οι νέοι, γιατί αυτή είναι η νοοτροπία του κόσμου σήμερα. Αλλά δεν είναι έτσι. "Κανείς δεν θα πάρει είδηση". Θα το γνωρίζει όμως ο Θεός.

"Κανένα φορτίο δεν θα έχουμε να σηκώσουμε στη συνέχεια". Την ευθύνη για την αφαίρεση μιας ζωής ποιος θα τη σηκώσει; Τη βαρύτατη αμαρτία μας ποιος θα την ξεπληρώσει;
"Όλα θα τελειώσουν ήσυχα". Ναι, όλοι μπορεί να είναι ήσυχοι, εκτός από τη συνείδησή μας. Και ποιος μπορεί να την ακούει συνέχεια να διαμαρτύρεται; 

Ποιος μπορεί ν' αντέξει τους δριμύτατους ελέγχους της, τα ανελέητα κτυπήματά της; Το πράγμα δεν είναι τόσο απλό όσο νομίζουμε. Πώς θα σταθούν οι γονείς μπροστά σ' αυτό το μεγάλο πρόβλημα, που έγινε δυστυχώς συχνό στις μέρες μας;

Είναι βασικό να πούμε πρώτα ότι οι γονείς πρέπει να εξασφαλίζουν καλή σχέση και επικοινωνία με τα παιδιά. Από τις μικρές ηλικίες τους να κερδίζουν την εμπιστοσύνη τους, ώστε να τους δίνουν την άνεση να ανακοινώνουν τις δυσκολίες τους, να λένε τις απορίες τους, να ομολογούν τα σφάλματά τους, να ζητούν βοήθεια και καθοδήγηση. 

Όταν υπάρχει αληθινή αγάπη, κατανόηση προς τα παιδιά και ψύχραιμη όσο και συνετή αντιμετώπιση των προβλημάτων τους, τότε είναι εύκολο, και όταν η ηλικία τους προχωρεί να καταφεύγουν στις δύσκολες περιστάσεις στους γονείς, μ' εμπιστοσύνη στη γνώμη τους και μ' ένα βαθύ αίσθημα ασφάλειας.

Αν λοιπόν η κόρη ανακοινώσει στους γονείς μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη ή ο γιος πει ότι έγινε ο αίτιος, οι γονείς ας τους ακούσουν συγκρατημένα. Το μέγεθος της εκτροπής είναι φυσικό να τους θλίψει και να τους αναστατώσει. Αλλά η αναστάτωση δεν ωφελεί. Πρέπει να κρατήσουν ψυχραιμία και νηφαλιότητα, για να είναι πιο ουσιαστική και αποτελεσματική η βοήθειά τους.

Το παιδί, εφόσον ανακοινώνει το πρόβλημα, έκανε ήδη ένα βήμα θετικό. Θα μπορούσε να μην πει τίποτε και να δώσει "λύση" χωρίς να πάρει είδηση κανείς. Το ότι το λέει σημαίνει ότι παλεύει μέσα του και ζητεί βοήθεια.

Και στην παρούσα φάση δεν πρέπει να το επιτιμήσουμε, αλλά να το στηρίξουμε. Να μην ερεθίσουμε την πληγή, αλλά να την επουλώσουμε· ώστε να διορθωθεί, όσο γίνεται, το κακό και να μη γίνει μεγαλύτερο. Αν το παιδί μας είναι αναστατωμένο και προβληματισμένο μπροστά στην κατάσταση που έχει να αντιμετωπίσει, να συστήσουμε να μη  βιαστεί να ενεργήσει, διότι μπορεί να κάνει ένα μεγαλύτερο λάθος. 

Να του πούμε ότι, με τον φωτισμό του Θεού, όλα τα λάθη μπορεί να αντιμετωπισθούν με τρόπους που είναι δυνατόν να αποσοβήσουν μεγαλύτερα δεινά και να ανακουφίσουν, αλλά και να ειρηνεύσουν την ψυχή μας. Αν πάλι φαίνεται αποφασισμένο να προχωρήσει σε έκτρωση, τότε η παρέμβασή μας πρέπει να είναι πιο αποφασιστική και δυναμική.

Και στις δυο περιπτώσεις να μιλήσουμε για τον Θεό και την ευθύνη μας απέναντί Του. Αν τα παιδιά μας φαίνονται αδιάφορα ως προς την πίστη, σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να μαλακώσουν και να σκεφθούν πιο πνευματικά. Αν πάλι είναι κοντά στον Θεό, αλλά έκαναν το λάθος, μπορούν πιο εύκολα να το διορθώσουν.

Ούτως ή άλλως το έλεος του Θεού όλα τα καλύπτει, η ειλικρινής μετάνοια όλα τα διορθώνει. Στο μυστήριο της ιεράς Εξομολογήσεως μπορούν να πάρουν άφεση οι μετανοημένες ψυχές και να ηρεμήσουν. Εκεί μπορούν από τον συνετό και πεπειραμένο Πνευματικό να βρουν τη σωστή καθοδήγηση και για το μεγάλο αυτό και δύσκολο πρόβλημα που τις ταλαιπωρεί.

Οπωσδήποτε η καλύτερη λύση θα ἠταν ο γάμος, εφόσον βέβαια υπάρχουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις. Αυτό θα μπορούσε να ειρηνεύσει τις ψυχές των νέων που έκαναν το λάθος, να εξασφαλίσει δε και στο παιδί που θα γεννηθεί τις κατάλληλες συνθήκες για τη σωστή και φυσιολογική ανάπτυξή του.

Αν όμως αυτό δεν είναι δυνατόν, με κανέναν τρόπο δεν θα δεχθούμε την έκτρωση. Αντίθετα θα συστήσουμε την απόφαση, που θέλει ηρωισμό, να κρατηθεί το παιδί και να γεννηθεί φυσιολογικά, όποιες κι αν είναι οι συνέπειες. 

Δεν είναι άνθρωπος το κυοφορούμενο; Δεν είναι εικόνα του Θεού; Δεν έχει αθάνατη ψυχή; Δεν έχει το δικαίωμα να δει το φως του ήλιου, όπως το βλέπουμε όλοι μας; Δεν είναι μια ύπαρξη με αιώνια προοπτική; Πώς λοιπόν αυτό το αθώο και ανυπεράσπιστο πλάσμα του θεού θα το εξοντώσουμε; Όχι! Με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να προσθέσουμε στην αμαρτία μιας παράνομης σχέσεως και την αμαρτία ενός χωρίς οίκτο φόνου.

Θα στηρίξουν οι γονείς το παιδί τους. Θα βοηθήσουν στη συντήρηση της κόρης που παρασύρθηκε και του παιδιού της. Θα βοηθήσουν στο να σηκώσει έναν σταυρό που μπορεί να μείνει σ’ όλη της τη ζωή και να απαιτεί ισόβια αυταπάρνηση. Θα υποδείξουν την οδό του καθήκοντος, όσο κι αν αυτό είναι βαρύ, με την πεποίθηση ότι η οδός αυτή μπορεί να γίνει τελικά οδός καθάρσεως κι εξαγιασμού.

Κι αν είναι ο γιος που έκανε το λάθος, παρόμοια λόγια να του πουν. Να κάνει ό, τι μπορεί, για να μείνει στη ζωή το παιδί του. Η ζωή πρέπει να νικήσει, όχι ο θάνατος. Ο Χριστός, η αιώνια ζωή, όχι ο διάβολος κι ο αιώνιος θάνατος.

(Αρχιμανδρίτου Αστερίου Χατζηνικολάου, Προβλήματα στη σύγχρονη οικογένεια,Μπροστά σε μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, Αθήνα, 2016)

συνεχίζεται....

     Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!