Φράσεις για προβληματισμό 121ο μέρος

105 και πλέον φορές στην Παλαιά Διαθήκη και 35 φορές στην Καινή Διαθήκη (συνολικά 140 φορές) γίνεται λόγος για την αρετή της υπομονής. Χωρίς υπομονή ο βίος μας γίνεται αβίωτος· "ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τἀς ψυχάς ὑμῶν (Λουκά κα, 9)" Ας παρακαλούμε τον Θεό ''τῆς ὑπομονῆς", όπως τον ονομάζει ο Απόστολος Παύλος (Ρωμ. ιε, 5), να μας χαρίζει την τόσο απαραίτητη για τη ζωή μας αρετή της υπομονής (Σπουδαία σκέψη).

Τα θαλασσινά ψάρια ζουν όλη τη ζωή τους στη θάλασσα σ' ένα αλμυρό περιβάλλον. Κι όμως δεν είναι αλμυρά. Αν πάρεις και τηγανίσεις ένα τέτοιο ψάρι, χωρίς να το αλατίσεις, θα είναι τελείως άνοστο. Παρέμεινε ανάλατο, αν και έζησε χρόνια μέσα σ' ένα περιβάλλον αλμυρό. Μήπως κι αυτό διδάσκει εμάς ότι μπορούμε να ζήσουμε μέσα στον κόσμο ως Χριστιανοί, ανεπηρέαστοι από τον κόσμο; (Σπουδαία σκέψη)

Είναι καλύτερα να χτίσεις έναν φράχτη μπροστά από την άκρη ενός γκρεμού, πριν το παιδί φτάσει εκεί, παρά να χτίσεις ένα άρτιο νοσοκομείο στους πρόποδες του γκρεμού (Σπουδαία σκέψη).

Ανέλπιστη χαρά δοκίμασαν οι δέκα λεπροί από την ανεκτίμητη ευεργεσία που τους χάρισε ο Χριστός. Άκουσε την ικεσία τους και θεράπευσε πλήρως την ασθένειά τους. Τελείως υγιείς μπορούσαν τώρα να επανενταχτούν στην κοινωνία. Αυτό κι έκαναν. Έφυγαν για τις οικογένειές τους παραλείποντας όμως κάτι σημαντικό: να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους προς τον Ευεργέτη τους. Ένας μόνο από τους δέκα επέστρεψε κι εξέφρασε στον Χριστό την ευγνωμοσύνη του. Και σε μας ο Κύριος έχει χαρίσει πλούσιες ευεργεσίες, αφανείς κι εμφανείς. Τις αναγνωρίζουμε; Εκφράζουμε και πώς την ευγνωμοσύνη μας σ' Αυτόν; (Σπουδαία σκέψη). 

Πολλές φορές έρχεται ο Χριστός, σου χτυπάει την πόρτα, Τον βάζεις να καθίσει στο σαλόνι της ψυχής σου, κι εσύ, απορροφημένος από τις ασχολίες σου, ξεχνάς τον μεγάλο επισκέπτη. Εκείνος περιμένει να εμφανιστείς, περιμένει... κι όταν πλέον αργήσεις πολύ, σηκώνεται και φεύγει. Άλλη φορά πάλι, είσαι τόσο απασχολημένος, που του απαντάς από το παράθυρο. Δεν έχεις καιρό ούτε να του ανοίξεις! (Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής)

Είναι έμφυτος πόθος και σταθερή επιδίωξη του ανθρώπου το να θέλει να φαίνεται σπουδαίος απέναντι στους άλλους, επιτυχημένος, καταξιωμένος. Συνήθως όμως πώς το επιδιώκει αυτό; Όπως ο Φαρισαίος, εξυψώνοντας τον εαυτό του και υποβιβάζοντας τους άλλους; Δηλαδή με την αυτοπροβολή; Ο ίδιος, σε άλλες περιπτώσεις, δεν θέλει να αποδεχθεί το λάθος του, αλλά αραδιάζει σωρείσ από δικαιολογίες. Όμως η απόφαση του δικαιοκρίτου Θεού.... τελικά θα τον καταδικάσει. Τι παγίδα φοβερή στήνουμε εναντίον του εαυτού μας, με την προσπάθεια για αυτοπροβολή; (Αρχιμ. Αποστόλου Χ. Τσολάκη, "Μίλησέ μου, Χριστέ").

Ο Χριστός διαβάζει τη σκέψη των Εβραίων νομοδιδασκάλων και την αποκαλύπτει. Αυτό δεν πρέπει να μας διαφεύγει. Ο Θεός γνωρίζει επακριβώς ό, τι πιο απόκρυφο και μυστικό υπάρχει μέσα μας. Σκέψεις, επιθυμίες, συναισθήματα, λογισμοί, ελατήρια, συνειδητό και υποσυνείδητο του ανθρώπου, όλα είναι ανοιχτά μπροστά Του. Ο Θεός μπορεί να περπατά μέσα στον νου και στην καρδιά μας. Μόνος Αυτός. Ούτε οι άγγελοι, ούτε ακόμη περισσότερο ο διάβολος. Γι' αυτό, ας μη δίνουμε σημασία σε αστρολόγους και μέντιουμ, που λένε ότι τάχα γνωρίζουν τις σκέψεις σου. Μόνο τον Θεό να υπολογίζεις (Αρχιμ. Αποστόλου Χ. Τσολάκη, "Μίλησέ μου, Χριστέ").

Σε ξέχασαν; Δεν σε πήραν ούτε ένα τηλέφωνο; Δεν πειράζει και προπαντός μην παραπονείσαι. Σε αδίκησαν; Ξέχασέ το. Σε περιφρόνησαν; Να χαίρεσαι. Σε κατηγορούν; Μην αντιλέγεις. Σε κοροϊδεύουν; Μην απαντάς. Σε βρίζουν; Σιωπή και προσευχή. Σου αφαιρούν τον λόγο, σε διακόπτουν; Μη λυπάσαι. Σε κακολογούν; Μην αντιμάχεσαι. Σου μεταδίδουν ευθύνες τα παιδιά σου, οι συγγενείς σου, οι δικοί σου άνθρωποι; Μη διαμαρτύρεσαι. 

Θυμώνουν μαζί σου; Να παραμένεις ήρεμος. Σου κλέβουν φανερά; Κάνε τον τυφλό. Σε ειρωνεύονται; Να μακροθυμείς. Δεν ακούνε τις συμβουλές σου, ιδίως τα παιδιά σου; Πέσε στα γόνατα και κάνε προσευχή. Εκνευρισμός στο αντρόγυνο; Εσύ φταις. Κι εσύ φταις. Όχι ο άλλος. Έφταιξες; Ζήτησε συγγνώμη. Δεν έφταιξες; Πάλι ζήτησε συγγνώμη. Έχεις υγεία; Δόξαζε τον Θεό. Έχεις αρρώστια, έχεις καρκίνο, ταλαιπωρείσαι, υποφέρεις, βασανίζεσαι, πονάς; Δόξασε τον Θεό. Γκρίνια, ανεργία, φτώχεια μέσα στο σπίτι; Νήστευε, αγρύπνησε, κάνε προσευχή. Για όλους και για όλα προσευχή. Πολλή προσευχή. Νηστεία και προσευχή διότι "τοῦτο τό γένος τῶν παθῶν καί τῶν δαιμόνων οὐκ ἐκπορεύεται παρά μόνον με νηστεία και προσευχή" (Πρωτ. π. Κ. Αναγνωστοπούλου). 

Δεν πρέπει να τρέφουμε ελπίδες ψευδείς για τη ζωή την επίγεια. Δεν πρέπει να περιμένουμε ότι είναι δυνατόν να περάσουμε τη θάλασσα του βίου, χωρίς να μας βρουν τρικυμίες και θύελλες. Ο Κύριος προειδοποιεί τους οπαδούς Του ότι θα δοκιμάσουν θλίψεις στη ζωή τους. Διότι το κράτος της αμαρτίας, που πάντοτε έχει υοηκόους πολλούς, είναι φυσικό να προκαλεί παθήματα και θλίψεις. Εξάλλου, ο καταρτισμός του Χριστιανού στην πίστη και την αρετή απαιτεί ως φάρμακο χρησιμότατο τη δοκιμασία της θλίψης. Διότι η θλίψη οδηγεί προς τον Θεό, διευκολύνει τη μετάνοια, τονώνει την πίστη, σφυρηλατεί την υπομονή, καταρτίζει για την αιώνια ευτυχία (Σπουδαία σκέψη). 

Να φυλαχθούμε από την αντίληψη ότι η εγκράτεια καταδικάζεται από τη φύση, ότι δήθεν τίποτε δεν είναι περισσότερο καταστρεπτικό από τη γενετήσια αποχή και ότι σ' αυτήν βρίσκεται η ρίζα της νευρώσεως. Και ας αναγνωρίσουμε ότι η γενετήσια εγκράτεια δεν είναι πρόξενος φυσικών ανωμαλιών, αλλά πηγή ενέργειας και δημιουργικής δνάμεως (Jean Lhermitte, καθηγητής Ιατρικής σχολής και Ακαδημίας Παρισίων). 

...ἀφέντες τά δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ: Κι εμάς μας κάλεσε και μας καλεί ο Χριστός. Και βέβαια δεν ζητά από μας να αφήσουμε τα πάντα, όπως οι δώσεκα Απόστολοι. Ζητά κάτι και από μας. Κάτι να θυσιάσουμε για την αγάπη Του. Αυτό που μας χωρίζει απ' Αυτόν. Αντικείμενο αγαπημένο; Πρόσπωπο που καταλαβαίνουμε να μας χωρίζει από το δικό Του πρόσωπο; Παρέα ολόκληρη; Επιθυμία, όνειρο, σκέψη, προσδοκία για το μέλλον; Κάποια αδυναμία ή ελάττωμα που μας έγινε συνήθεια και μας έχει κυριεύσει; Ό, τι τέλος πάντων ζητά να μονοπωλήσει την καρδιά μας (Σπουδαία σκέψη). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!