Αλλά και πάλι, αν οι άνθρωποι του Θεού, οι ζηλωτές κι οι αγωνιστές της αλήθειας δεν ψηλαφούν με τα χωματένια μάτια τους το κυοφορούμενο θαύμα, αν δεν βλέπουν παρά ελάχιστη καρποφορία στις προσπάθειἐς τους για την αναχαίτιση του κακού, πάλι η απογοήτευση δεν έχει θέση στη ζωή τους. Διότι στο κάτω-κάτω η καρποφορία ανήκει στον Θεό. Η καρποφορία εξαρτάται από Εκείνον που μας έδωσε την εντολή αγωνιζόμενοι προσωπικά ο καθένας τον "καλόν ἀγῶνα τῆς πίστεως (Α Τιμ. στ, 12)", να μιλούμε εξ' ονόματός Του στους αδελφούς μας. Και για έναν πρόσθετο λόγο, που διαφαίνεται στα όσα ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέι: "Αν σπείρεις τους σπόρους και ο ακροατής (το παιδί σου, ο μαθητης σου, ο φίλος, ο συγγενής σου)" δεν τους δεχθεί και δεν επιφέρει τον καρπό της υπακοής για σένα έχει ετοιμασθεί από τον Θεό ο μισθός για τη συμβουλή σου, και θα λάβεις τόση αμοιβή, κι αν ακόμη δεν σε ακούει εκείνος, όση θα έπαιρνες αν σε άκουε. Για το ότι δεν πείσαμε τους ακροατές, δεν είμαστε εμείς υπεύθυνοι, αλλά είμαστε υπόλογοι μόνο για το αν τους συμβουλεύσαμε· διότι το να τους συμβουλεύσουμε είναι δικό μας έργο, ενώ το να πεισθούν είναι δικό τους (Εἰς τόν πτωχόν Λάζαρον ομιλία Α, ΕΠΕ25, 298). Στην προσπάθειά μας να μείνουμε ορθοί στα τείχη της καρδιάς μας, ακλόνητοι στην πίστη του Χριστού στην κοσμογονική εποχή μας, ας μην ξεχνάμε ότι, και όταν ακόμη αποδοκιμάζονται οι αγώνες μας για την πραγμάτωση του κυριακού παραγγέλματος· ''ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι", πάλι ο Κύριος θέλει οι δούλοι Του να να μιλούν, οι λόγοι Του να ακούγονται. Κι έχουμε μέσα στην Αγία Γραφή περιπτώσεις κατά τις οποίες ο Κύριος έστελνε τους ανθρώπους Του να δώσουν τη μαρτυρία τους, ενώ ήξερε ότι θα αποδοκιμασθούν. Έστειλε τον προφήτη Ησαΐα να κηρύξει σ' έναν λαό που θεληματικά και με πείσμα έκλεινε τα αυτιά και τα μάτια του και είχε σκληρυμένη την καρδιά του. Έστειλε τον Παύλο δεμένο στα Ιεροσόλυμα, για να δώσει τη μαρτυρία του για τον Χριστό σ' έναν λαό μανιακό και θηριώδη. Όποια κι αν είναι η στάση των ανθρώπων απέναντι στη ζωή και το έργο της Εκκλησίας, στα πιστά μέλη της και στους ένθεους εργάτες της, εμείς έχουμε υποχρέωση να εκτελούμε πιστά το καθήκον μας. Έστω (μιλάμε για τους εκπαιδευτικούς) και αν τα μαθήματα των Θρησκευτικών και των Αρχαίων Ελληνικών έχουν συρρικνωθεί, έστω κι αν τα παιδιά μας παρουσιάζονται ανόρεχτα ή και αρνητικά στο να ακούσουν για τον Θεό και την Εκκλησία Του. Έστω κι αν τα υπουργικά προγράμματα μας δένουν τα χέρια και ο σύλλογος των καθηγητών δεν θέλει να ακούσει για εκκλησιασμό των παιδιών. Έστω κι αν υπάρχουν άνθρωποι επώνυμοι που υπονομεύουν το κύρος των αξιών και των παραδόσεών μας, με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να αφήσουμε την αποθάρρυνση να βρει έδαφος στην ψυχή μας. Με ακατάβλητο θάρρος και με υπομονή πολλή και αγάπη γνήσια, τόσο προς τους μεγάλους όσο και προς τα παιδιά, αλλά και με στάση ευθύνης προς τον κάθε άνθρωπο, θα πρέπει να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε τόσο για τη δική μας πνευματική πρόοδο και εν Χριστώ ολοκλήρωση όσο και για την εξάπλωση της βασιλείας του Θεού γύρω μας, αναθέτοντας τα πάντα στον άγιο Θεό. Αν η καρδιά μας είναι γεμάτη από τον Χριστό, αν έχει γίνει βωμός όπου καίει η θεία φλόγα της θείας αγάπης και της προσευχής. τότε οπωσδήποτε το μήνυμα του Χριστού θα περάσει και σε άλλες ψυχές, παιδικές, εφηβικές ή ώριμες, μέσα από τις μυστικές διεργασίες της χάριτος, που κάνει τις ψυχές να επικοινωνούν μεταξύ τους και χωρίς λόγια ακόμη, αφού "τό πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ (Ιω. γ, 8)". Κι αυτοί ακόμη οι πολέμιοι του αγαθού μπορεί να αλλάξουν διαθέσεις. Αν ωστόσο τους παρασύρει το ρεύμα του κακού σε σχέδια κι αποφάσεις επιβλαβείς για τον λαό του Θεού, ο Κύριος "ἀθετεῖ λογισμούς λαῶν καί ἀθετεῖ βουλάς αρχόντων (Ψαλμ λβ, 10)": εκμηδενίζει και ματαιώνει τα επίβουλα σχέδια λαών και τις αποφάσεις αρχόντων που στηρίχθηκαν στην ισχύ και τη δύναμή τους. Είναι επομένως ανάγκη επιτακτική να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε ως πιστά μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, ανεπηρέαστοι από τις απειλές του δράκοντος, όσο κι αν φουσκώνει η θάλασσα του κακού και μανιασμένη απειλεί να παρασύρει τα πάντα στην άβυσσο της κολάσεως. Όσο κι αν τα όργανα του σατανά στήνουν παγίδες και δημιουργούν καταστάσεις που προκαλούν φρίκη και αγωνία. Όσο κι αν σε στιγμές οδύνης βλέπουμε με τα δικά μας χωματένια μάτια ότι "ἐπαχὐνθη (σκληρύνθηκε) ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου (του λαού μας) καί τοῖς ὠσίν αὐτῶν βαρέως ἤκουσαν καί τοῦς ὀφθαλμούς αὐτῶν ἐκάμμυσαν (έκλεισαν τα μάτια της διάνοιάς τους <Ησ. στ, 10>".
συνεχίζεται....
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου