Χριστός ανέστη, λοιπόν! Αι καρδίαι μας είναι πλημμυρισμέναι από το Αναστάσιμο φως και την αναστάσιμη χαραν. Προσερχόμεθα με γνησιότητα και απλότητα εις τον Αναστάντα Χριστόν. Διότι, ως λέγει ο προφητάναξ Δαυΐδ, ο επόπτης των καρδιών μας ἀνωθεν Θεός, "καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην οὒκ ἐξουδενώσει (Ψαλμός Ν, 19)". Η Ανάστασις είναι η δύναμις, η ελπίς μας, η χαρά μας, το αγαλλίαμά μας. Δια της Αναστάσεως υπερβαίνομεν τον πόνον και την θλίψιν δι' όλα τα κακά της φυσικής επιγείου ζωής. Η Ανάστασις είναι η απάντησις του Θεού εις την απορίαν του πληγωμένου από τα δεινά του κόσμου ανθρώπου. Εις τας δυσκολίας και τα παθήματα, τα οποία διέρχεται σήμερα ο κόσμος, ημείς δεν αποκάμνομεν. Η επί το αυτό σύναξις των φοβισμένων Μαθητών του Κυρίου εις το Υπερώον της Σιών μας ενδυναμώνει. Δεν φοβούμεθα, διότι αγαπούμε τους πάντας, όπως αγάπησε ημάς Εκείνος και την ψυχήν Αυτού έθηκε υπέρ ημών. Θεανδρικώς ο Αναστάς Κύριος αοράτως μας συνοδεύει. Αρκεί να έχωμεν-και έχομεν- ΑΓΑΠΗΝ. Και με την αγάπην επιγινώσκομεν του Μυστηρίου την δύναμιν. Του Μυστηρίου! Και αν άλλοι διστάζουν ανθρωπίνως και "δράγματα στοιβάζουν πράξεων τάς θημωνίας (Στιχηρά Εσπερινού Κυριακής Ασώτου)", ημείς καυχώμεθα. Και εάν ημείς δέν"ἀπολικμίζωμεν φιλευσπλαχνίᾳ τό ἄχυρον τῶν ἔργων τῆς ἀδικίας καί τά πάθη μας καί δέν καταστρώνωμεν ἅλωνα μετανοίας", ο Αναστάς Χριστός είναι αγάπη και διαλύει το κάθε είδους σκότος και τον ΦΟΒΟΝ γύρω μας και εισέρχεται εντός ημών και εις τον ΚΟΣΜΟΝ, των θυρών των καρδιών μας πολλάκις κεκλεισμένων. Και "μένει μεθ' ἡμῶν" μονίμως διά του ΣΤΑΥΡΟΥ της ΑΓΑΠΗΣ. Το κάλεσμά του είναι η ειρήνη. Την Εαυτού ειρήνην χαρίζει εις ημάς. Οι ισχυροί του κόσμου τούτου επαγγέλλονται και υπόσχονται ειρήνην, μηδέποτε εμπειρικώς πραγματοποιουμένην. Η δύναμη της Θείας Αγάπης και Ειρήνης και Σοφίας μένει έξω από κάθε ανθρώπινον πανικόν. Δεν ευρίσκεται εις το περιθώριον της πραγματικότητος ούτε εις την περιφέρειαν κάποιων ατομικών δοξασιών. Είναι η καρδιά και το κέντρον των γεγονότων. Είναι η ΚΑΡΔΙΑ της ανθρωπότητος. Είναι το ΚΕΝΤΡΟΝ της ζωής. Είναι η κυριεύουσα ζώντων και νεκρών. Είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ. Η αδιαφιλονίκητος υπεροχή της ΔΥΝΑΜΕΩΣ κρατεί αοράτως τα ηνία και κατευθύνει τα πάντα, καθ ην ώρα πολλοί επώνυμοι κατ' άνθρωπον "σκότος εἰς τάς φρένας ἔχουν". Την περίοδο της σημερινής γενικής αποσυνθέσεως παγκοσμίως, η ελπίς πάντων των περάτων της γης, η Σοφία του Θεού, είναι η ΠΑΡΟΥΣΙΑ της ουράνιας συνθέσεως και αρμονίας. Τον καιρόν της ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΩΣ και του προσδοκωμένου θανάτου υπάρχει το γεγονός της Αναστάσεως και η ενίσχυσις της πεποιθήσεως επί τον Κύριον. Η ειρήνη του θανάτου τον θάνατον δια της κενώσεως Αυτού πατήσαντος και η χαρά της ΑΓΑΠΗΣ διαχέονται και θεραπεύουν τον στενάζοντα και οδυνώμενον πάντοτε σύγχρονον "ἄνθρωπον" και την συνωδίνωσουν και συστενάζουσαν μετ' αυτού κτίσιν, την "ἀπολύτρωσιν καί τήν υἱοθεσίαν ἀπεκδεχομένους (Ρωμ. η, 20-23)" της "ἐλευθερίας τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ".
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος, πατέρες καί αδελφοί καί τέκνα!
(Άγιον Πάσχα 2013, ο Κωνσταντινουπόλεως {Βαρθολομαίος} διάπυρος προς Χριστόν αναστάντα ευχέτης πάντων ημών, Περιοδικό Ταξιάρχης, Επετειακή έκδοση).
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου