Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 106ο

Η ίδια φλόγα, το ίδιο φρόνημα, ο ίδιος ενθουσιώδης ζήλος εμπνέει τους Πατέρες και των μετέπειτα χρόνων. Σ' όλη την περίοδο της Τουρκοκρατίας, που "όλα τα' σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά", τότε που ο ισλαμισμός σαν πύρινος χείμαρρος απειλούσε να παρασύρει και να κατακαύσει τα πάντα, τότε που ανθρωπίνως φαινόταν ότι το παν είχε χαθεί για μια ακόμη φορά και η Εκκλησία είχε, κατά τα εξωτερικά στοιχεία, πνιγεί από τα ύδατα του κακού, τότε ακριβώς έδωσαν τη μάχη οι λίγες εκλεκτές ψυχές, που δεν αποκαρδιώθηκαν από τον φόβο ούτε απελπίσθηκαν από την τραγικότητα της καταστάσεως. 

Με όπλο την "κραταιάν ὡς τόν θάνατον ἀγάπην" προς τον Κύριο Ιησού έδωσαν τη μαρτυρία τους για το Αρνίο, για "τόν καθήμενον ἐπί ἵππον λευκόν", "τόν βασιλέα βασιλέων καί κύριον κυρίων (Αποκ. ιζ, 14) ". Είναι όλοι αυτοί οι "ἐκλεκτοί", που αποτελούν τη στρατιά των νεομαρτύρων, με αποκορύφωμα τη δραστήρια και πρωτότυπη φυσιογνωμία του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, ο οποίος αψηφώντας κάθε κίνδυνο, μέσα από αφάνταστες δυσκολίες και κάτω από σκληρότατες συνθήκες, τολμά να αναμετρηθεί με τον ισλαμισμό και να αναζητήσει τα "ἀπωλολότα πρόβατα" του Χριστού. 

Οι ατομικοί και μαζικοί εξισλαμισμοί που είχαν προηγηθεί, το παιδομάζωμα, με έξαρση τον 15ο μέχρι τον 17ο αιώνα,είχαν προκαλέσει μια "σοβαρή αφαίμαξη του ελληνισμού" και "απειλούσαν με εξαφανισμό τους χριστιανικούς πληθυσμούς", όπως αναφέρει ο ιστορικός Απ. Βακαλόπουλος. Τότε ο Πατροκοσμάς διατρέχει την υπόδουλη Ελλάδα και με τα φλογερά και πρωτότυπα κηρύγματά του αρπάζει ψυχές από το στόμα του διαβόλου, πόλεις και επαρχιακές κοινότητες από τη λαίλαπα του ισλαμισμού και τις οδηγεί στην ορθή πίστη. Σώζει το έθνος. Το βοηθάει να βρει τον εαυτό του και να ετοιμασθεί για την αναγέννηση και την απαλλαγή του από τα δεσμά της δουλείας. 

Από κοντά στον ισαπόστολο και εθναπόστολο άγιο Κοσμά εργάζονται μέσα σ' εκείνα τα πηχτά, "χειροπιαστά σκοτάδια της απελπισιάς " κι άλλοι φλογεροί κι ακατάβλητοι μαχητές, όπως οι νεοπατερικπές μορφές του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου. του αγίου Αθανασίου του Παρίου του Ευγενίου Βουλγάρεως, κ.α., οι οποίοι με τα έργα και τη διδαχή τους  στηρίζουν και τροφοδοτούν με το ουράνιο μάννα τις ψυχές των αποκαμωμένων πνευματικά Ελλήνων. Το θαύμα και πάλι επιτελείται. Ο ζήλος και το ακμαίο φρόνημα των ανθρώπων του Θεού αναχαιτίζουν δυναμικά για μια ακόμη φορά τα ύδατα του κακού, που είχαν υψώσει τεράστια κι απειλητικά τα μανιασμένα τους κύματα. 

Άραγε να βαδίζουμε εμείς σε τραγικότερα αδιέξοδα από εκείνα που βάδισε ο Πατροκοσμάς; Το σκοτεινό ρεύμα της ισλαμοποίησης ακάθεκτο ορμά σ' Ανατολή και Δύση, προσπαθώντας να κυριαρχήσει με την αιματηρή βία, όπως στη Συρία, με προσχήματα αποκατάστασης της ειρήνης, όπως στην Κύπρο, με τη διεθνή τρομοκρατία, όπως επιχερείται και πρόσφατα με τις τζιχαντιστικές επιθέσεις ή με τις πληθυσμιακές μετακινήσεις και τις πολιτιστικές κ.α. διεκδικήσεις. 

Έμπειρες στα δόλιά του τεχνάσματα πνευματικές πατερικές μορφές των καιρών μας αποκαλύπτουν τα ίχνη του και μας οπλίζουν με πνεύμα και προσευχητικό νου για την απαξίωσή του. Και πάνω από όλα και όλους προπορεύεται ο Θεός, η δική του παντοδύναμη βουλή, που σφραγίζει πάντα την ιστορία του κόσμου. Φθάνοντας στα νεότερα χρόνια, τα μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό, οι Έλληνες ζούσαν στην άγνοια, την αμάθεια και το σκοτάδι το πνευματικό. 

Τότε που άλλες απειλές εμφανίζονταν στον ορίζοντα, τότε που το έθνος κινδύνευε από τις αθεϊστικές ιδέες της Δύσεως και βούλιαζε μέσα στον πρακτικό υλισμό χωρίς ικμάδα πνευματικής ζωής, τότε που οι κίνδυνοι ήταν μεγαλύτεροι από εκείνους των χρόνων της δουλείας, παρουσιάστηκαν άλλες γενναίες ψυχές, που θα αγωνίζονταν να βγάλουν τον λαό του Θεού από τη νέα του "αιχμαλωσία".

Είναι οι μορφές του απλοϊκού μοναχού Χριστοφόρου Παναγιωτοπούλου, του γνωστού Παπουλάκου, του Ιγνατίου Λαμπροπούλου, του Κοσμά Φλαμιάτου, του Ιεροθέου Μητροπούλου, του Ηλία Βλαχοπούλου, του ιεραποστόλου και σοφού Γέροντα π. Ευσέβιου Ματθοπούλου. Είναι και η μορφή του Ιωάννη Σκαλτσούνη, που δεν είναι μεν θεολόγος, τα στήθη του όμως δονεί η αγάπη και ο θείος έρωτας προς τον Χριστό και την ευαγγελική αλήθεια. Γι' αυτό και αποδύεται σε έναν σκληρότατο αγώνα κατά του ψεύδους του υλισμού. 

Πολεμάει με γενναίο φρόνημα τους ασυνείδητους επιστήμονες που εν ονόματι δήθεν της επιστήμης γίνονται κήρυκες της αθεΐας.  Οι εχθροί του τον αποκαλούν "ψευδολόγο", "προδότη της επιστήμης", "αναιρέτη της προόδου" κ.λπ. Αυτός όμως δεν υποχωρεί. Δεν υποστέλλει τη σημαία του Χριστού. Πεθαίνει μαχόμενος υπέρ της αληθείας. Γνήσιος μαχητής και απολογητής της πίστεως και της Εκκλησίας. 

συνεχίζεται....

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!