Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 80ο

Ευλογία του ύδατος: Ο ιερέας έπειτα ευλογούσε το νερό του Βαπτίσματος, εμφυσώντας σ' αυτό τρεις φορές. Όπως ο Θεός, όταν έπλασε τον άνθρωπο, του μετάγγισε πνοή ζωής, έτσι κι τώρα ο ιερέας μεταγγίζει στο νερό της κολυμβήθρας τη Χάρι του Θεού. Για να υποδηλώσει ότι ο άνθρωπος δεν βαπτίζεται στο νερό της βρύσης, αλλά στο πανάγιο ύδωρ, που έτρεξε από την άχραντη πλευρά του Χριστού μας πάνω στον Σταυρό τη Μεγάλη Παρασκευή. Να σε ποιο νερό βαπτισθήκαμε όλοι μας. Αυτό μας καθάρισε, αυτό μας αναγέννησε και μας εισήγαγε στην εν Χριστώ ζωή. 

Επάλειψη με λάδι: Στη συνέχεια ο ιερέας ευλογούσε το λάδι με το οποίο θα άλειφε αυτόν που θα βαπτισθεί. Και καθώς τον έχριε στο στήθος, έλεγε: "είς ἴασιν ψυχῆς τε καί σώματος". Δηλαδή, για να θεραπευθεί η ψυχή και το σώμα σου. Στα αυτιά: "εἰς άκοήν πίστεως", για να μάθεις να ακούς τις αλήθειες της πίστεως. Στη μύτη: "εἰς ὀσμήν εύωδίας πνευματικῆς", για να αισθάνεσαι την ευωδία της θείας Χάριτος. Στο στόμα: "τό στόμα μου λαλήσει σοφίαν", για να μάθεις να λες σοφά πράγματα. Στα χέρια, για να κάνεις το καλό. Στα γόνατα, για να γονατίζεις στην προσευχή. Στα πόδια, για να ακολουθείς τον δρόμο του Χριστού και να καταπατάς τον διάβολο. 

Η επάλειψη αυτή με λάδι δεν γινόταν μόνο για να χαρίσει στον βαπτιζόμενο την ευλογία του Θεού · ούτε μόνο για να τον θεραπεύσει από ψυχικά και σωματικά τραύματα. Αλλά πολύ περισσότερο για να του διδάξει μια πολύ μεγάλη αλήθεια: ότι εισέρχεται σ' έναν στίβο μάχης, σε μια πάλη σκληρή. Στους αγώνες πάλης οι παλαιστές, πριν μπουν στον χώρο της αθλήσεως, αλείφονταν με λάδι, για να γλιστρά ο ένας από τον άλλον. 

Και στους πνευματικούς αγώνες σου λέει η Εκκλησία: Σε αλείφω με λάδι, όχι μόνο για να σε θεραπεύσω από τα τραύματα της ψυχής και του σώματος, αλλά για να μάθεις να γλιστράς, όταν παλεύεις με τον διάβολο. Μπαίνεις σε ένα πολύ σκληρό πεδίο. Τι νομίζεις; Αρνήθηκες δημόσια τον διάβολο, τον έφτυσες και θα σου το χαρίσει; Του έδειξες την αποστροφή σου και δεν θα σε εκδικηθεί; Να περιμένεις πόλεμο. Γι' αυτό πρέπει να μάθεις να παλεύεις. Διότι "δεν έχεις να παλέψεις με αντιπάλους ίδιους με σένα· αλλά με τα διαβολικά τάγματα, με τους κοσμοκράτορες του σκότους". Μάθε λοιπόν να παλεύεις. 

Τριπλή κατάδυση: Στη συνέχεια ακολουθούσε η κατάδυση μέσα στο νερό. Τρεις φορές γινόταν αυτή η κατάδυση, διότι αναφέρεται στο όνομα της Αγίας Τριάδος· αλλά και για να θυμίζει τις τρεις μέρες που ο Κύριος έμεινε νεκρός στον τάφο. 

α) Θάνατος: Η κατάδυση αυτή στο νερό έπρεπε να είναι ολοκληρωτική: να βυθίζεται ο βαπτιζόμενος ολόκληρος μέσα στο νερό· κι όχι να ραντίζεται ὀπως κάνουν οι παπικοί. 

"Εμβαπτίζομαι" σημαίνει μπαίνω ολόκληρος μέσα στο νερό. Γιατί; Διότι στο άγιο Βάπτισμα συντελείται ένας θάνατος και μια ανάσταση. Γι' αυτό και πρέπει να βυθίζεται όλος ο βαπτιζόμενος μέσα στο νερό, διότι η κατάδυση αυτή συμβολίζει τον θάνατο. Μέσα στο νερό του βαπτίσματος, πεθαίνει και ενταφιάζεται ο αμαρτωλός άνθρωπος. 

β) Εξἀλειψη προπατορικού αμαρτήματος: Ταυτόχρονα εξαλείφεται το προπατορικό αμάρτημα, αλλά και κάθε άλλη αμαρτία που έκανε ο άνθρωπος πριν από το βάπτισμά του. Οι αμαρτίες του αυτές δεν συγχωρούνται απλώς, αλλά εξαλείφονται· είναι σαν να μην έχουν γίνει ποτέ. Μέσα από την άγια κολυμβήθρα βγαίνει ο άνθρωπος πεντακάθαρος, αναμάρτητος. Βέβαια μετά το Βάπτισμα μένει κάποια ροπή προς το κακό, για να αγωνίζεται ο Χριστιανός, να πολεμά και να νικά. 

γ) Ανάσταση σε νέα ζωή: Μέσα από την ιερή κολυμβήθρα ο βαπτισμένος βγαίνει όχι μόνο νεκρός ως προς την αμαρτία, αλλά και αναγεννημένος σε νέα ζωή, αναστημένος στη ζωή του Χριστού, παιδί του Θεού, Χριστιανός πολίτης της Βασιλείας του Θεού, δηλαδή μέλος της Εκκλησίας. Γι' αυτό το Βάπτισμα λέγεται και "Φώτισμα", διότι φωτίζεται ο άνθρωπος από το σκοτάδι τηε αμαρτίας και ζει μέσα στο φως του Χριστού, ακτινοβολεί το φως του Χριστού. Κι ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέει: "Το Βάπτισμα είναι εξαφάνιση της αμαρτίας, συμμετοχή στο φως, κατάλυση του σκότους, πορεία με τον Χριστό". 

δ) Ένδυση του Χριστού: Το μεγαλύτερο όμως θαύμα που ζούσε και ζει ο άνθρωπος στο άγιο Βάπτισμα, δεν είναι μόνο το ότι εισέρχεται στη ζωή της Εκκλησίας, αλλά πολύ περισσότερο το ότι ο Θεός εισέρχεται στη ζωή του βαπτισμένου. Δηλαδή εκείνη την ώρα ο άνθρωπος ενδύεται τον Χριστό. Μέσα του μπαίνει ο Χριστός. Ας το εξηγήσουμε αυτό: Όταν ο Αδάμ κι η Εύα ήταν στον Παράδεισο φορούσαν ένα υπερφυσικό ένδυμα, ασυγκρίτως ανώτερο από οποιοδήποτε άλλο. Το ένδυμα αυτό λεγόταν "θεοΰφαντη στολή". Δηλαδή στολή που την "ύφανε" ο Θεός. Τι ήταν αυτή η στολή; Ήταν το φως του Θεού, η θεία Χάρις. Οι πρωτόπλαστοι ακτινοβολούσαν τη θεία Χάρι ως φως ασυγκρίτως λαμπρότερο από το φως του ήλιου. Διότι ήταν καθρέφτες πεντακάθαροι του Θεού.

'Οταν όμως ο Αδάμ κι η Εύα αρνήθηκαν τον Θεό, έδιωξαν τη θεία Χάρι από πάνω τους, έμειναν γυμνοί. Γι' αυτό άρχισαν να ντρέπονται· κι έραψαν φύλλα συκιάς, για να κρύψουν τη γύμνια τους. Κι ο Θεός τους δίνει δερμάτινους χιτώνες από ψόφια ζώα, για να ντυθούν καλύτερα. Είναι σαν να τους έλεγε: Από δω και πέρα και τα ρούχα σας ακόμα θα αποδεικνύουν ότι είστε αιχμάλωτοι της φθοράς, του θανάτου. Έτσι, όλοι οι άνθρωποι από τότε και μετά, μέχρι την ώρα που βαπτιζόμαστε, κουβαλούμε επάνω μας "δερμάτινους χιτώνες", έχουμε δηλαδή μέσα στη σάρκα μας τα σημάδια της φθοράς και του θανάτου. 

συνεχίζεται....

Καλημέρα σας! Καλή κι ευλογημένη εβδομάδα!