Κατά τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο, η Γερμανία πρότεινε στον Βενιζέλο να βγει στον πόλεμο εναντίον της Σερβίας, συμμάχου μέχρι τότε της Ελλάδας, και θα είχε για αυτό ικανοποιητικά αποτελέσματα. Ο Βενιζέλος με αξιοπρέπεια απάντησε: "Η Ελλάς είναι πολύ μικρό κράτος, για να διαπράξη τόσο μεγάλη ατιμία". Ο Τίτο όμως ύστερα από 50 χρόνια διέπραξε τη μεγάλη ατιμία να ιδρύει το ''Μακεδονικό κράτος". Δυο άνθρωποι, δυο διαφορετικοί πολιτισμοί, δυο άλλοι κόσμοι. Η ιστορία διακρίνει και κατακρίνει (Σπουδαία σκέψη).
Η μίμηση των Αγίων Αποστόλων, η μίμηση των αγίων μιμητών του Χριστού μας εξασφαλίζει Ορθόδοξο προσανατολισμό, Ορθόδοξη διδασκαλία, Ορθόδοξη βιοτή και συνεπώς αιώνια μακαριότητα πλησίον του μακαρίου Θεού! (Σπουδαία σκέψη)Ὕπνος δέ πάσης ἐστίν ὑγεία νόσου: ο ύπνος είναι φάρμακο για κάθε αρρώστια (Μένανδρος).
Στον κόσμο τίποτε δεν είχε ο δύστυχος, μόνο ένα μαλλιαρό σκυλάκι - της δυστυχίας του σύντροφο- του' πε λοιπόν περαστικός: - Ε, συ, τι κάνεις με τον σκύλο αυτό που δεν τον έχεις δα κι ανάγκη; Καλύτερα να τον πουλήσεις θα' τανε. Κι ο δυστυχής στον λόγο αναστέναξε: "-Κι όταν δεν θα τον έχω πια", απάντησε, "ποιος θα με αγαπάει;" (Bonnard)
Μη φοβηθείς το σπίτι, που άνοιξε βαθιά στη γη τα θέμελα του, κι ας έλθουν χίλιοι ανεμοστρόβιλοι και τη σκεπή του ας ρίξουν κάτου. Μη φοβηθείς το δέντρο , που άπλωσε τις ρίζες του βαθιά στο χώμα, κι ας σπάσει την κορφή του ο άνεμος και τα πυκνά κλαδιά του ακόμα. Μη φοβηθείς αυτόν που στήριξε στην πίστη επάνω την ελπίδα. Τον είδα στη ζωή να μάχεται μα πάντα ανίκητο τον είδα (Ι. Πολέμης, Αναγνωστικό Ε΄ τάξης, 1952). Να χαμογελάς: το χαμόγελο είναι η μελωδία της ψυχής. Να εργάζεσαι: η εργασία είναι η δύναμη του πνεύματος. Να παίζεις: το παιχνίδι είναι το μυστικό της νεότητας. Να μελετάς: η μελέτη είναι η πηγή της ιστορίας. Να αγαπάς: η αγάπη είναι το δώρο της καρδιάς. Να προσεύχεσαι: η προσευχή είναι το επιστέγασμα και η απάντηση σε όλα τα παραπάνω (Σπουδαία σκέψη).
Η πλεονεξία είναι πάθος καταστροφικό. Είναι ασθένεια της ψυχής που υποσκάπτει και καταστρέφει και την υγεία του σώματος, Αφήνει τον άνθρωπο άυπνο αμέτρητες νύχτες. Τον κάνει να μην εμπιστεύεται κανένα. Του αφαιρεί την ειρήνη, τη χαρά, την αγάπη. Όταν ο άνθρωπος καταληφθεί από την πλεονεξία, διαλύει και τις ανθρώπινες σχέσεις. Κάνει τον άνθρωπο άσπλαχνο, σκληρόκαρδο κι ατομιστή. "Ο πλούτος δεν αφήνει τους ανθρώπους να είναι άνθρωποι, αλλά τους κάνει θηρία. Όποιος αγαπά τον πλούτο, δεν μπορεί να αγαπήσει ακόμη και τους φίλους του" (Ιωάννης Χρυσόστομος).
Ο πλούσιος της παραβολής αποδεικνύεται άφρων και εκ του ότι εξαρτά τα πάντα από τον εαυτό του και μόνο από αυτόν, σαν αυτός μόνος να ήταν απόλυτος κύριος της ζωής του. Αυτό θα κάνω. Θα γκρεμίσω τις παλιές αποθήκες. Θα οικοδομήσω καινούριες, θα συνάξω σ' αυτές τα αγαθά μου κα... χωρίς να πει: "Ἐάν ὁ Κύριος θελήσῃ καί ζήσομεν καί ποιήσωμεν τοῦτο ἤ ἐκεῖνο (Ιακώβου δ, 15)" (Π. Ν. Τρεμπέλα, Υπόμνημα εις το Κατά Λουκάν, ιβ, 18). Εάν ο πλούτος σας ανήκει σε σας, γιατί δεν τον παίρνετε μαζί σας στον άλλο κόσμο; (Φραγκλίνος).
Τα πλούτη στα χέρια ενός νέου είναι ό, τι το ξυράφι στα χέρια ενός μικρού παιδιού (Σπουδαία σκέψη). Δώσε ζωή στα γηρατειά, στις ρίζες της ζωής σου. Κάποτε κι εσύ θα γεράσεις (Σπουδαία σκέψη).
Κάποτε ένα αεροπλάνο δοκίμασε να απογειωθεί. Τελευταία στιγμή ένας από τους κινητήρες του δεν δούλεψε. Ο ένας κινητήρας δεν συμμετείχε στην προσπάθεια για ανέβασμα. Το αεροπλάνο βρυχήθηκε, έκανε μια προβληματική τροχιά πάνω στο έδαφος και σωριάστηκε λαβωμένο. Αυτό συμβαίνει και στη ζωή μας. Είναι ανάγκη να λειτουργήσει ολόκληρη η πνευματική μας υπόσταση, για να μας δώσει δύναμη για το ανέβασμα. Να ζητάμε αληθινά τη βασιλεία του Θεού και την αιωνιότητα του Θεού. Να προσπαθούμε. Τότε θα γευόμαστε τις ευλογίες του Θεού.
Η αγάπη προς τον πλησίον μας γίνεται όχημα που μας φέρνει στον Θεό. Οι δυο διαστάσεις της ανθρώπινης προσφοράς, η κάθετη και η οριζόντια, δένονται στη μια εντολή "Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὄλης τῆς καρδίας σου καί ἐξ' ὅλης τῆς ψυχῆς σου καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καί τόν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν (Λουκά ι, 27)". Η πρόσβαση στον Θεό γίνεται ένα μονοπάτι για την ανακάλυψη του πλησίον. Και ο ''πλησίον'' γίνεται ένα όχημα που μας φέρνει στον Θεό (Σπουδαία σκέψη).
Ας μη δίνουμε σημασία σε όσους αμφισβητούν την πραγματικότητα της άλλης ζωής. Υπάρχει κόλαση και είναι αιώνια και δεν είναι δυνατόν να μεταπηδήσει κανείς απ' αυτήν στον Παράδεισο. Υπεύθυνος όμως για την για την κατάληξη στον Άδη και την κόλαση δεν είναι ο Θεός, αλλά οι κακές επιλογές των λογικών δημιουργημάτων Του. Ο Θεός είναι αγάπη και θέλει όλοι να σωθούμε, αλλά δεν παραβιάζει το αυτεξούσιο, την ελευθερία κανενός. Ας κάνουμε από εδώ σωστή επιλογή (Σπουδαία σκέψη).
Όταν τριγύρω βλέπω της φύσεως τα κάλλη, τον ήλιο, τη σελήνη, τ’ άστρα τα φωτεινά, τη θάλασσα, π’ αφρίζει κι απλώνεται μεγάλη, τους ποταμούς, τα δένδρα, τους κάμπους, τα βουνά και τ’ άνθη, που στολίζουν αγρούς και μονοπάτια, Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, που μου ᾽δωκες τα μάτια. Κι όταν ακούω το φλοίσβο στην ήσυχη αμμουδιά κι όταν ακούω στο δάσος
το ζηλεμένο αηδόνι κι όταν ακούω τ’ αγέρι στου δέντρου τα κλαδιά κι όταν ακούω ακόμη τους στεναγμούς του γκιώνη και τη φωνή του γρύλλου στη σκοτεινή νυχτιά, Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, που μου ᾽δωκες τ’ αυτιά. Κι όταν στο δρόμο βρίσκω γέρο, τυφλό, ζητιάνο ή κι ορφανά παιδάκια, που τρέμουν και πεινούν, και σταματώ μ’ αγάπη κι ελεημοσύνη κάνω κρυφά απ’ τους διαβάτες, που δίπλα μου περνούν, κι ευφραίνετ’ η ψυχή μου κι αγάλλεται και χαίρει, Σ’ ευχαριστῶ, Θεέ μου, που μου ᾽δωκες το χέρι (Ι. Πολέμης, Αναγνωστικό Ε΄ τάξης, 1964). Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου