Η συγχώρηση λοιπόν είναι απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να λάβουμε άφεση για τις αμαρτίες μας. Πώς όμως θα αποκτήσουμε την υπέροχη και τόσο σημαντική αυτή αρετή; Οπωσδήποτε δεν είναι εύκολη η συγχώρηση. Απαιτεί να χωρέσουμε στην καρδιά μας όσους μας έχουν αδικήσει. Αντί λοιπόν να κατακρίνουμε τους ανθρώπους αυτούς, ας ανακρίνουμε τον εαυτό μας κι ας αναλογισθούμε το δικό μας χρέος ενώπιον του Θεού.
"Σύνδουλοι" είμαστε κι εμείς. Μήπως δεν έχουμε κάνει λάθη; Δεν έχουμε αδικήσει άλλους; Δεν έχουμε πει λόγια που πλήγωσαν τους συνανθρώπους μας, τα οποία συγχώρησε ο Κύριος; Ίσως να υποφέρουμε για πράγματα που δεν φταίμε. Είμαστε όμως ένοχοι σε τόσα άλλα αμαρτήματα ενώπιον του Θεού, που επιβεβαιώνουν ότι η αδικία σε βάρος μας τελικά δεν είναι αδικία.
Μας εμπνέει επιπλέον το παράδειγμα του ανεξίκακου Κυρίου μας, ο Οποίος κατά το θείο Πάθος "λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων οὐκ ἠπείλει (Α Πετρ. β, 23)", όπως σημειώνει ο απόστολος Πέτρος. Δεν ανταπέδιδε τις ύβρεις. Δεν φοβέριζε με εκδικητικές απειλές. Στην κορύφωση μάλιστα του πόνου και της ταπεινώσεώς του πάνω στον Τίμιο Σταυρό Του, έδειξε το ύψος της αγάπης Του προσευχόμενος στον Θεό Πατέρα να συγχωρήσει εκείνους που Τον είχαν σταυρώσει: "Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι (Λουκά κγ, 34)".
Χρόνια πολλά κι ευλογημένα σε κάθε "ανθρώπινη φάτνη" που υποδέχεται τον Κύριό μας! Ιησούς ετέχθη!
Καλημέρα σας! Καλή κι ευλογημένη εβδομάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου