Αν για λίγο έβγαινες από την εκκλησιά, κάτι σαν φόβος, δέος, μυστικό θα σε διαπερνούσε και θα ριγούσε το σώμα σου. Το βαθύ σκοτάδι της ασέληνης νύχτας να το ραγίζει μόνο το αγνό λαμπύρισμα των άστρων και το ψυχρό ρίπισμα του ανέμου να χτυπά το πρόσωπό σου, λες καθαρτικά, ανακαινιστικά, μέχρι τα κατάβαθά σου, με την οσμή του ιωδίου της θάλασσας ανάμεικτη με τις ευωδιές των εαρινών ανθέων και των αρωματικών βοτάνων της γης, Ξανάνιωμα νου και ψυχής...
Τέλειωσε κάποτε η αγρυπνία και οι μύστες της αληθινής του Θεού λατρείας βγήκαν έξω απ' την εκκλησιά. Κατευθύνθηκαν τώρα σ' ένα από τα κελάκια, ώστε οι γυναίκες να ετοιμάσουν το καριώτικο (ικαριώτικο) πρωινό. Ζεστό φλισκούνι, από αυτό που άφθονο φυτρώνει στις ράχες του νησιού, με ντόπιες ελιές και τυρί απ' τα ''ρασκά", τα αγριοκάτσικα της Ικαρίας. Απολάμβαναν το ευώδες ρόφημα, όταν ο ένας από τους δυο ψάλτες, γέννημα-θρέμμα του νησιού, με γνώσεις πολλές από την ιστορία και την παράδοση του τόπου, απευθύνθηκε στους υπόλοιπους.
- Λοιπόν, ξέρετε πώς βρέθηκε η αγία αυτή εικόνα του Ευαγγελισμού, που κοσμεί το τέμπλο της εκκλησίας;- Πώς δεν το ξέρουμε... Αλλά πες το εδώ στον Απόστολο, που είναι ξένος και σίγουρα δεν το' χει ακούσει.
- Ήταν στα παλιά τα χρόνια, πριν από την Ελληνική Επανάσταση. Τότε λοιπόν κάποια βράδια έβλεπαν ορισμένοι απλοί άνθρωποι πάνω απ' το χωριό, ξωμερίτες, τσοπαναραίοι οι περισσότεροι, ένα φως φως σαν αστεράκι, εδώ χαμηλά, κοντά στη θάλασσα. Απορούσαν τι ήταν το παράδοξο αυτό φως. Την ημέρα κατευθυνόταν προς τον τόπο εδώ, αλλά δεν ήταν δυνατόν να γνωρίζουν πού ακριβώς έλαμπε το φως τη νύχτα, διότι δεν μπορούσαν να δουν τον τόπο.
Συνέχιζε τις νύχτες κι έλαμπε το αστεράκι της γης. Αυτό κάτι δείχνει, έλεγαν, αλλά πώς να καταλάβουμε πού ακριβώς δείχνει. Τότε ένας απ' αυτούς σκέφθηκε κι έκανε το εξής: Πήρε το όπλο του τη νύχτα κι έβαλε το φως μέσα στο στόχαστρο της κάννης. Στο σημείο ακριβώς εκείνο στήριξε το όπλο και την άλλη μέρα το πρωί είδε πού ακριβώς ήταν ο τόπος που σημάδευε η κάννη.
Πήγαν λοιπόν την ημέρα, ήρθαν στα μέρη αυτά, κι εδώ, μέσα στις πέτρες, στον βράχο, βρήκαν θαμμένη την εικόνα. Θαύμασαν, το πήραν για μεγάλη ευλογία της Παναγίας και είπαν: "Θα χτίσουμε μοναστήρι στη χάρη της". Έτσι λοιπόν χτίσθηκε το μοναστηράκι αυτό που ήρθαμε και λειτουργηθήκαμε σήμερα. Η χάρη της να μας συνοδεύει πάντα και να μη μας βγάζει απ' το δικό της.... στόχαστρο! - Αμήν, χαμογέλασαν όλοι...
(Περιοδικό Ο Σωτήρ, τεύχος 2292)
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου