Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 31 Ιουλίου 2023

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 50ο

Όταν ο απόστολος Πέτρος έβγαλε μαχαίρι στον κήπο της Γεθσημανή, για να προστατεύσει τον Διδάσκαλο, ο Κύριος του είπε: "Τό ποτήριον ὅ δέδωκέ μοι ο Πατήρ, οὐ μή πίω αυτό; (Ιω, ιη, 11)". Το ποτήρι του Πάθους μου, που μου έδωσε ο Πατέρας να πιω, θέλεις να το αποφύγω και να μην το πιω, παρακούοντας τον Πατέρα μου; Ο Κύριος υπάκουσε πλήρως στο θέλημα του ουρανίου Πατρός. Ήπιε μέχρι τελευταίας τρυγός το πικρό ποτήρι του Σταυρού, κι ας ήταν το πικρότερο από όλα τα ποτήρια. Εμείς γιατί αρνούμαστε να πιούμε το πικρό ποτήρι των θλίψεων; Μόνο τα ευχάριστα θέλουμε να δεχόμαστε από τον Θεό; Τα θλιβερά και δυσάρεστα δεν θα τα υπομείνουμε; "Εἰ τά ἀγαθά ἐδεξάμεθα ἐκ χειρός Κυρίου, τά κακά οὐχ ὑποίσομεν; (Ιώβ β, 10)".

Το καλύτερο είναι να δεχόμαστε την παιδεία του Κυρίου, υπακούοντας πλήρως στο άγιο θέλημά Του. Να πιστεύουμε ότι η οποιαδήποτε θλίψη παραχωρείται από τον Θεό Πατέρα ως Χάρις. Ας ονομάζεται θλίψη. Είναι η μεγαλύτερη δωρεά! Ας έχει πικρή γεύση. Είναι το καταλληλότερο φάρμακο για την ασθένεια της ψυχής μας. Ας θεωρείται εμπόδιο. Οι θλίψεις δεν είναι εμπόδια, που μας κλείνουν τον δρόμο, αλλά σκαλοπάτια που μας ανεβάζουν και αφορμές δοξολογίας! Τέτοιες ευκαιρίες οι άνθρωποι του Θεού δεν τις αφήνουν ανεκμετάλλευτες. Ο ιερός Ψαλμωδός έλεγε: Είναι πολύ ευεργετικό, Κύριε, που με ταπείνωσες με θλίψεις. "Ἀγαθόν μοι ὅτι ἐταπείνωσάς με (Ψαλμ. ριη [118], 71)". Δεν θεωρούσε κατάρα τις θλίψεις, αλλά ευλογία. 

Όταν ο Σεμεΐ έβριζε τον βασιλιά Δαβίδ, οι αρχιστράτηγοι του βασιλιά Αβεσσά και Ιωάβ πρότειναν στον Δαβίδ να φονεύσουν τον Σεμεΐ, αλλά ο Δαβίδ πήρε το μέρος του Σεμεΐ λέγοντας: "Ἄφετε αὐτόν... ὅτι Κύριος εἶπεν αὐτῷ καταρᾶσθαι Β Βασ. ιστ, 5-11)". Αφήστε τον να με καταριέται. Διότι ο Θεός του είπε να με καταραστεί. Καταλάβαινε ότι η υβριστική συμπεριφορά του Σεμεΐ τον ωφελούσε πνευματικά. Κι εμάς μας ωφελούν πνευματικά οι θλίψεις, αν τις δεχόμαστε όχι ως κατάρα και τιμωρία, αλλά ως ευλογία και ευεργεσία. Εάν δεχόμαστε ως ευεργεσία την παιδεία του Κυρίου, ερμηνεύουμε τις θλίψεις διαφορετικά από ό, τι τις ερμηνεύουν οι κοσμικοί άνθρωποι. 

Ένας ανάπηρος με συνειδητή χριστιανική ζωή, ωφελημένος από την ασθένειά του, έλεγε στοχαστικά: Όπως η ελιά συνθλίβεται στο ελαιοτριβείο και βγαίνει το λάδι, έτσι κι ο Χριστιανός, όταν συνθλίβεται από τη δοκιμασία των θλίψεων, ελκύει το έλεος του Θεού. Πόσο σοφά ερμήνευε τις θλίψεις! Εάν δεχόμαστε ως ευεργεσία την παιδεία του Κυρίου, θα ομολογούμε ότι ανοίγει τα μάτια και τα αυτιά της ψυχής μας: "Ἡ παιδεία Κυρίου Κυρίου ἀνοίγει μου τά ὦτα (Ησ. ν. 5)". Η παιδεία του Κυρίου μας εξαγνίζει και λευκαίνει τη στολή της ψυχής μας. Ενεργεί όπως θα ενεργούσε ένας καλός πατέρας, ο οποίος παιδαγωγεί τα παιδιά Του. 

Όπως θα ενεργούσε ο σοφός Αμπελουργός, ο Οποίος κλαδεύει την κληματαριά, "ἴνα πλείονα καρπόν φέρῃ (Ιω. ιε, 2)". Μας παιδαγωγεί με τις θλίψεις, "ἵνα καρποφορήσωμεν τῷ Θεῷ (Ρωμ. ζ, 4)", για να καρποφορήσουμε καρπούς ενάρετης ζωής προς δόξαν Του. Κάποιοι συνάνθρωποί μας, όταν αντιμετωπίζουν θλίψεις, αθυμούν και μελαγχολούν. Κλείνονται στο σπίτι τους και δεν μιλούν σε κανέναν. Ούτε κι αυτή η αντιμετώπιση των θλίψεων είναι σωστή. Οι θλίψεις, συμβουλεύει ο όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, πρέπει να αντιμετωπίζονται πνευματικά, για να μη γίνονται αφορμές λύπης, αλλά χαράς. 

Ο αδελφόθεος Ιάκωβος μας προτρέπει να θεωρούμε τις θλίψεις αφορμές πολύ μεγάλης χαράς: "Πᾶσαν χαράν ἡγήσασθε, ἀδελφοί μου, ὅταν πειρασμοῖς περιπέσητε ποικίλοις (Ιακ. α, 2)". Αδελφοί μου, όταν αντιμετωπίζετε ποικίλες θλίψεις, να θεωρείτε τις δοκιμασίες των θλίψεών σας αιτίες πολύ μεγάλης χαράς. Διότι η δοκιμασία της πίστεώς σας θα αυξήσει την υπομονή σας. Και η υπομονή που θα δείξετε στις θλίψεις, θα βοηθήσει στην ολοκλήρωση και τελειοποίησή σας. Θα γίνετε "τέλειοι και ολόκληροι, ἐν μηδενί λειπόμενοι (στ. 4)"! Η υπερνίκηση των θλίψεων δίνει πολύ μεγάλη χαρά στους πιστούς που αγωνίζονται με πόθο. Χαίρονται και μέσα στον πόνο τους. Δεν αθυμούν, αλλά ευδοκούν, ευφραίνονται "ἐν ἀσθενείαις (Β Κορ. ιβ, 10)". Άλλοι, όταν παρακινούνται με χαρά να αντιμετωπίζουν τις θλίψεις, εκφράζουν την εύλογη απορία τους: "Έρχονται συμφορές, ασθένειες, θάνατοι! Δεν θα πονέσουμε; Δεν θα δακρύσουμε; Δεν θα κλάψουμε; Θα μείνουμε απαθείς και ασυγκίνητοι;"

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Ας είναι ευφρόσυνος και δημιουργικός ο μήνας Αύγουστος! 

Καλή Παναγιά να έχουμε!




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails