Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 49ο

Ο όσιος Ισαάκ ο Σύρος σημειώνει ότι οι αγωνιστές του καλού αγώνα πειράζονται, για να αυξήσουν τον πνευματικό πλούτο τους· οι αμελείς, για να φυλαχθούν απ΄ ό, τι τους βλάπτει· οι κοιμισμένοι, για να ξυπνήσουν· οι απομακρυσμένοι, για να πλησιάσουν στον Θεό· και ο φίλοι του Θεού, για να εισέλθουν στον άγιο οίκο Του με παρρησία. Αλλά στην πράξη δεν ωφελούνται όλοι από τις θλίψεις, διότι δεν τις αντιμετωπίζουν σωστά. Οι θλίψεις είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένες με την ελευθερία μας. Είναι μια ευκαιρία που μας δίνεται να αγωνισθούμε και να νικήσουμε. Αν την αρπάξουμε, βγαίνουμε κερδισμένοι κι παίρνουμε στεφάνι από τον αγωνοθέτη Κύριο. 

Να αναφέρουμε ένα παράδειγμα: Το 1879 οι επίσημες εκκλησιαστικές αρχές εξόρισαν τον όσιο αρχιμανδρίτη πατέρα Ευσέβιο Ματθόπουλο στην απομακρυσμένη Ιερά Μονή Παλαιοκαστρίτσας Κερκύρας. Παρόλο που η απόφαση της εξορίας του ήταν άδικη και ανακλήθηκε  το 1882, ο όσιος Γέροντας την είδε ως ευκαιρία που θα τον ωφελούσε πνευματικά και την αξιοποίησε με προσευχή, μελέτη του θείου λόγου, μελέτη του εαυτού του και σύντονη προσπάθεια. Την Αγία Γραφή "την κατέφαγε κυριολεκτικώς". Κυρίως μελετούσε το Ψαλτήρι. " Ὁ ἱερός ψαλτήρ ἀπετέλει ὄχι ἀπλῶς ἐντρύφημα, ἀλλά θεῖον ὁδηγόν του εἰς τἠν ζωήν τῆς προσευχῆς τἠν ὁποίαν ἐκεῖ διῆγε". 

Αντί να πικραθεί και να μελαγχολήσει, ένιωθε στο διάστημα της εξορίας του τόσο μεγάλη χαρά, που άλλοτε δεν είχε αισθανθεί σε τέτοιο βαθμό. Γράφει ο ίδιος σε μια επιστολή του: ""Πάντα ὅμως ταῦτα ὑποφέρω ἀγογγύστως, ἤ μᾶλλον εἰπεῖν μετά χαρᾶς, διότι ὁ Κύριος μέ παρηγορεῖ καί μέ δυναμώνει, καί εἰς τοῦτο βλέπω φανεράν τήν χάριν Αὐτοῦ. Αλλά τέτοιες πνευματικές ευκαιρίες δεν τις αρπάζουν όλοι οι άνθρωποι. Υπάρχουν πολλοί που χάνουν την ειρήνη τους, πικραίνονται, αγανακτούν και διαμαρτύρονται, γιατί δεν ερμηνεύουν σωστά το γιατί επιτρέπει ο Θεός τις θλίψεις. 

Μερικοί, όταν δοκιμάζονται με θλίψεις, το φέρουν βαρέως και γογγύζουν κατά του Θεού, όπως γόγγυζαν οι Ισραηλίτες, όταν επέστρεφαν από την Αίγυπτο στη γη της επαγγελίας. Παραπονιούνται για τη συνεχιζόμενη ταλαιπωρία τους. Μια ευσεβής, όπως φαινόταν κυρία. έχασε και τα δυο παιδιά της. Από τότε έπαψε να εκκλησιάζεται, να εξομολογείται και να κοινωνεί. Κλείστηκε στο σπίτι της, έκλαιγε απαρηγόρητη και έλεγε με παράπονο: "Γιατί ο Θεός μου πήρε τα παιδιά μου;"! Την έπνιγε το "γιατί;"

Άλλη μητέρα, που έχασε κι αυτή το παιδί της, έλεγε με παράπονο: "Είκοσι χρόνια έπλενα και καθάριζα την εκκλησία αφιλοκερδώς. Πριν από μερικούς μήνες χτύπησε βαριά ο γιος μου με μηχανάκι. Παρακάλεσα τον Θεό να τον κάνει καλά και ο Θεός αντί να τον κάνει καλά, μου τον πήρε. Γιατί μου τον πήρε;". Από τότε σταμάτησε να φροντίζει την εκκλησία, σταμάτησε  να εκκλησιάζεται, να εξομολογείται και να κοινωνεί. Την έπνιγε κι αυτήν το "γιατί;". Όσοι λένε ταπεινά "γιατί;" στον Θεό, διότι αισθάνονται την αδυναμία τους και καταφεύγουν στον Θεό, για να ζητήσουν τη βοήθειά Του, δεν αμαρτάνουν. 

Με την έννοια της ταπεινής εκζητήσεως του θείου ελέους το "γιατί, Θεέ μου;" συναντάται και στην Αγία Γραφή: "Ἰνατί, Κύριε, ἀφέστηκας μακρόθεν, ὑπερορᾷς ἐν εὐκαιρίαις ἐν θλίψεσιν; (Ψαλμ. θ, 22)". Γιατί, Κύριε, στέκεσαι μακριά μας; Στις δοκιμασίες που αντιμετωπίζουμε, γιατί φαίνεσαι σαν να μη μας βλέπεις; 

Όσοι όμως λένε "γιατί;" στον Θεό από υπερηφάνεια, με δικαίωμα, ζητώντας τρόπον τινά ευθύνες από τον Θεό για τη δοκιμασία τους, δεν είναι επαινετοί, διότι το "γιατί;" τους είναι του πληγωμένου εγωισμού. Και το "γιατί;" του πληγωμένου εγωισμού μας δεν είναι του Θεού, αλλά του διαβόλου. 

Είναι σαν να κάνουμε παρατήρηση στον Θεό και Του λέμε: "Δεν έκανες καλά που επέτρεψες την άλφα ή τη βήτα δοκιμασία". Πόσο καλύτερα θα ήταν να είχαμε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό Πατέρα, ο Οποίος για το καλό μας επιτρέπει τις θλίψεις! Ακόμη κι αν δεν καταλαβαίνουμε για ποιον σκοπό τις επιτρέπει, ας Του έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη ότι τις επιτρέπει για το αιώνιο συμφέρον μας. Αντί να λέμε: "Θεέ μου, γιατί μου έδωσες να πιω ένα τόσο πικρό ποτήρι θλίψεων;", να λέμε: "Ο Θεός μου το έδωσε. Να μην το πιω;"!

Καλημέρα σας! 

Καλή και ευλογημένη εβδομάδα διά των πρεσβειών της Αγίας Μαρίνας!