Θαυμαστές διηγήσεις (μέρος 30ο β μέρος-τελευταίο)

 

Με την καρδιά του γεμάτη χαρά μπήκε στο αυτοκίνητό του ο παπα-Γιώργης κι έφτασε στον Ναό του. Προσκύνησε τον άγιο Νικόλαο και του είπε μυστικά:

- "Άγιέ μου, έκανα το χρέος μου. Με ξέρεις. Σε διακονώ χρόνια τώρα και είμαι φτωχός. Αυτά τα χρήματα τα είχα για να δώσω τη δόση για το χρέος μου. Η προθεσμία λήγει μεθαύριο, τη Δευτέρα. Όμως τον λυπήθηκα τον φτωχό. Ζητώ τη δική σου βοήθεια, γιατί δεν έχω τώρα άλλα στην άκρη". Μπήκε στο γραφείο του Ναού και σε λίγο ήλθε ο αγαπητός ενορίτης του, ο γέρος Παναγής. 

- Ευλόγησον, πάτερ μου. 

- Καλώς τον κυρ Παναγή. Τι έχουμε κυρ Παναγή μου;

- Μεγάλες χαρές, παπα-Γιώργη μου! 

- Μεγάλες! Δηλαδή;

- Έχουμε στεφανώματα. Γνώρισαν δυο καλές κοπέλες και παντρεύονται τα δυο εγγόνια μου, ο Πέτρος και ο Νίκος, τους ξέρει δα η αγιοσύνη σου! Κι επειδή εκείνοι εργάζονται, μου' παν να έρθω εγώ να σε παρακαλέσω να βγάλεις τα ''στεφανοχάρτια". Θέλουν, είπαν, να κάνουν γάμο θρησκευτικό, να' χουν την ευχή του Θεού και της Εκκλησίας μας. Ετοίμασε, παπά μου, τα χαρτιά και ευλόγησε τα παιδιά να είναι κσλοστέριωτα σ' αυτή την τρελή εποχή που ζούμε. Διάλεξαν καλές, σεμνές κοπέλες για γυναίκες τους. Θα' ρθουν μια Κυριακή αν τους δεις όλους μαζί, μου είπαν, για να τους χαρείς και να τους ευλογήσεις.

Αφού τέλειωσαν τα γραφειοκρατικά που σημείωσε ο παπα-Γιώργης, σηκώθηκε να φύγει ο γερο- Παναγής και φεύγοντας άφησε έναν φάκελο πάνω στο γραφείο του ιερέα. 

- Παπά μου, με συμπαθάς! Αυτά για τα καλορίζικα των παιδιών! 

- Τι είναι αυτά που λες, κυρ Παναγή; Τι είναι αυτό που κάνεις; Εσύ το σκέφτηκες αυτό για μένα; Δεν με ξέρεις, δεν με έμαθες τόσα χρόνια πια! 

- Σε ξέρω, παπά μου! Σε καλοξέρω. Ξέρω κι εγώ κι όλοι το ξέρουν ότι δεν παίρνεις ποτέ χρήματα εσύ! Όμως επιμένω, αυτά θα τα πάρεις. Είμαι σίγουρος πως αυτή τη στιγμή δεν θα' χεις ούτε ένα ευρώ πάνω σου, γιατί παντού, όπου διαπιστώσεις ανάγκη, αδειάζεις τις τσέπες σου. Παρ' τα, σε παρακαλώ, παρ' τα, μόνο αυτή τη φορά...Να ευχηθείτε με όλη την οικογένειά σου, παπά μου, για το καλό των παιδιών. Εγγόνια μου είναι.... κι είναι δυο φορές παιδιά μου. Και... πού είσαι, παπά μου! Τούτα μην τα σκορπίσεις εδώ κι εκεί... κοίτα να γεμίσεις καμιά τρύπα του σπιτιού σου, που ξέρω εγώ πόσο παρατημένο το' χεις... Άντε να μου ευχηθείς για τα βλαστάρια μου. 

Θα πιάσουν τόπο, για να στεριώσουν καλύτερα, λέω, έτσι τα σπιτικά που θα χτίσουν τα εγγόνια μου. Έλα, παπά μου, ησύχασε, παρ' τα, σε παρακαλώ!....

Φεύγοντας ο γεοο Παναγής, ο παπα-Γιώργης ανοίγει τον φάκελο με τρεμάμενα χέρια και βλέπει μέσα ένα κολλαριστό διακοσάευρο. Δυο δάκρυα κύλησαν στο πρόσωπό του. 

- Άγιε Νικόλαε, σε ευγνωμονώ! Απάντησες τόσο γρήγορα, Άγιε, στην ικεσία μου! Ζω το θαύμα σου, ψέλλισε συγκινημένος. 

(Γεωργίου Γ. Ψαλτάκη, ... Κι έγινε το θαύμα, Τόσο γρήγορα Άγιε!, Αθήνα 2021, Εκδόσεις Σωτήρ).

                  Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

                 Ευχές για πνευματικά και ειρηνικά Χριστούγεννα!