Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 27ο (β μέρος- τελευταίο)

 - Είναι μέσα ο μπάρμπα-Χρύσανθος;

- Δε γύρισε ακόμη από την εκκλησία. Συμβαίνει τίποτε;

- Δέχθηκα ξαφνική επίθεση και ανησυχώ. 

- Επίθεση; Από ποιον; Ήρθαν ληστές στο χωριό μας;

- Ληστές από τον ουρανό, παπαδιά. 

Και της εξήγησε τα καθέκαστα. 

- Μην ανησυχείς, μπάρμπα-Σπύρο, θα το πω στον παπά κι ο Θεός βοηθός. 

- Αμήν, απάντησε κι ο βοσκός και γύρισε στο μαντρί του. Δεν πέρασε μια ώρα και να ο παπα-Χρύσανθος, ο καλός ποιμήν των λογικών προβάτων, που του εμπιστεύθηκε ο Θεός. 

- Τι έγινε ωρέ Σπύρο; Κάτι μου είπε η παπαδιά. Για εξήγησέ μου καλύτερα. 

- Αυτό κι αυτό, παππούλη μου. Θα χάσω τα πρόβατά μου. Κάτι πρέπει να γίνει. Ζητάω τη βοήθειά σου. Εσύ είσαι άνθρωπος του Θεού κι ακούγεται ο λόγος σου από τον Μεγαλοδύναμο. Εγώ, το ξέρεις ότι πιστεύω. Το είπαμε τόσες φορές στην Εξομολόγηση. Είμαι αμαρτωλός. Όμως δεν αφήνω την πίστη μου. Και τώρα ζητάω βοήθεια από την αγιοσύνη σου, δηλαδή, στην ουσία από τον Θεό μας. Μπορεί να θέλει να με τιμωρήσει ο Θεός, εγώ πάντως καταφεύγω στην αγάπη Του. 

- Μην απογοητεύεσαι, Σπύρο. Θα βοηθήσει ο Θεός. Φώναξε τη γυναίκα σου, την Σταυρούλα και περιμένετέ με. Θα' ρθω σε λίγο με την παπαδιά. 

Σε μισή ώρα ξαναγύρισε ο ιερέας με την πρεσβυτέρα και τον νεωκόρο του και τέλεσαν μπροστά στο μαντρί την Ακολουθία του Αγιασμού. Ο βοσκός με τη γυναίκα του παρακολουθούσαν ευλαβικά. Ο παπα-Χρύσανθος ράντισε στο τέλος με αγιασμό ολόγυρα κι έκαναν έπειτα λιτανεία με τις εικόνες της Παναγίας, του αγίου Σπυρίδωνος και του αγίου Μόδεστου γύρω από όλη τη στάνη και το υπόλοιπο κτήμα του Σπύρου. Στη λιτανεία πρόλαβαν κι οι τρεις κόρες του, που είχαν κατεβεί για ψώνια στην πόλη. 

- Μη φοβάσαι τώρα, Σπύρο, του είπε ο ιερέας. Θα σε προστατεύσει ο Θεός. Κι αφού κεράστηκαν, αποχαιρέτισαν τον βοσκό και τους δικούς του. 

Το άλλο πρωί ξανάκανε την εφόρμησή του το όρνιο και άρπαξε πάλι κάτι από το κοπάδι. Με τρόμο και πόνο ο μπαρμπα-Σπύρος, η γυναίκα του και τα παιδιά τους το' βλεπαν να σχίζει φορτωμένο τους ουρανούς. 

Ξαφνικά όμως άκουσαν ένα τρομερό κράξιμο του όρνιου και το είδαν να πέφτει σαν βολίδα καταγής και να μένει ακίνητο. Τρέχουν κοντά του κάπως φοβισμένοι και τι να δουν; Μέσα από τα πελώρια φτερά του κρεμόταν γαντζωμένος από τον λαιμό του όρνιου ο μαύρος γάτος τους, που τον άρπαξε το αρπακτικό πουλί. Ο γάτος όμως είχε σφίξει τον λαιμό του πουλιού με δύναμη κι εκείνο είχε πάθει ασφυξία. Κι έπεσαν έτσι νεκρά καταγής και τα δυο ζώα. Ο γυπαετός από ασφυξία κι ο γάτος από την πτώση. Ήταν τρομερό το θέαμα που είχαν εμπρός τους. Η απάντηση του Θεού στην προσευχή των πιστών είχε έρθει σύντομα. 

(Γεωργίου Γ. Ψαλτάκη, ... Κι έγινε το θαύμα, Ο γυπαετός, Αθήνα 2021, Εκδόσεις Σωτήρ).

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!