Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 17ο

Δεν υπήρχε ξεχωριστός Ναός στο Νοσοκομείο εκείνης της μεγάλης πολιτείας. Μοναχό ένα ξύλινο σκαλιστό προσκυνητάρι στην άκρη του διαδρόμου, με την εικόνα της Μεγαλόχαρης, χάριζε σταλαγματιές παρηγοριάς στους πονεμένους που έσκυβαν ταπεινά μπροστά της. Ο ζήλος όμως μερικών ευσεβών γυναικών που δούλευαν εκεί ως νοσοκόμες και γλύκαιναν με την αγάπη τους τον πόνο των αρρώστων, έκανε σύντομα το θαύμα του. 

Ένας μεσόκοπος, ασπρογένης παπάς, που τον καλούσαν συχνά για Εξομολόγηση ασθενών, στάθηκε εμπνευστής, στήριγμα και βοηθός τους στο ιερό έργο. Μετά από πολλές προσευχές και παρακλήσεις πέτυχαν να δοθεί γι' αυτόν τον σκοπό από τη Διεύθυνση του Ιδρύματος ο χώρος πάνω από τα μαγειρεία, μια και δεν ήταν κατάλληλος να χρησιμοποιηθεί σαν θάλαμος ασθενών. Οι γυναικείες καρδιές πήγαν να σπάσουν από τη χαρά και τη συγκίνηση, όταν άκουσαν από τον παπα-Βενέδικτο την καταφατική απάντηση του Διευθυντή. 

Κι αμέσως στρώθηκαν στη δουλειά. Έβαψαν τους τοίχους. Γυάλισαν το πάτωμα και στόλισαν τον χώρο, που θα χρησίμευε στο εξής σαν Ιερός Ναός του Νοσοκομείου τους. Με δικά τους χρήματα και με άλλα, που πρόσφεραν απλόχερα κι άλλοι πιστοί, ετοιμάσθηκαν και αγοράσθηκαν όλα τα απαραίτητα για τη λειτουργία του Ναού. Το καθετί σε αυτή την ιερή γωνιά ήταν προσεγμένο. Όλα έλαμπαν από καθαριότητα και σου' διναν αμέσως την εντύπωση πως κάποια άξια χέρια πρόσφεραν εκεί τις υπηρεσίες τους. 

Μέρα και νύχτα μπαινόβγαιναν στο εκκλησάκι άρρωστοι και συγγενείς τους κι έριχναν έτσι λίγο λαδάκι στο καντήλι των ελπίδων τους για την υγειά τους. Ο σχεδόν άχρηστος ως τότε χώρος απέναντι από το Γραφείο της Διευθύνουσας είχε γίνει πια ιερός και χρήσιμος για όλο το Νοσοκομείο. Οι Λειτουργίες και οι άλλες Ακολουθίες, που τελούσε εκεί σε αραιά διαστήματα ο ευλαβής ιερέας, αγίαζαν όλο το Ίδρυμα. Είχαν περάσει δυο περίπου χρόνια, από τότε που πρωτολειτούργησε ο Ναός εκείνος. Και παρά τις αντιδράσεις ορισμένων είχε πια αναγνωρισθεί κι από γιατρούς η σπουδαία προσφορά του. 

Πλησίαζε η μεγάλη Εβδομάδα. Ο παπα-Βενέδικτος, που πρόσφερε όλο αυτόν τον καιρό εθελοντικά τον ελεύθερο χρόνο του για τους αρρώστους, μπήκε ευγενικός, όπως πάντα, μια  μέρα στο Γραφείο της Διευθύνουσας. 

- Τι θα λέγατε, αν κάναμε και φέτος όπως πέρυσι την περιφορά του Επιταφίου σ' όλο το Νοσοκομείο; Θα κανονίσω το πρόγραμμά μου, ώστε να γίνουν και οι άλλες Ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας. 

- Υπάρχουν δυσκολίες, πάτερ, απάντησε κάπως ψυχρά η Διευθύνουσα. Είναι λίγο, όπως ξέρετε, το προσωπικό μας κι είμαστε όλοι μας κουρασμένοι. Θα ταλαιπωρηθούμε. Ας τ' αφήσουμε καλύτερα για φέτος. Του χρόνου βλέπουμε.... 

- Δεν επιμένω, όπως κρίνετε, αποκρίθηκε σοβαρά ο κληρικός και βγήκε από το Γραφείο... 

Το άλλο πρωί ένα επείγον τηλεφώνημα τον έφερε και πάλι μπροστά στη Διευθύνουσα. Την είδε όμως τώρα πρόσχαρη κι εντελώς αλλαγμένη. 

- Θα γίνει και φέτος η περιφορά, πάτερ μου! φώναξε με ενθουσιασμό, μόλις τον είδε. Θα γίνει, κι ας κουρασθούμε! Θα βοηθήσει ο Θεός! Θα πάρει Εκείνος τους κόπους μας! 

- Μα χθες.... 

- Ναι, ναι, τον διέκοψε εκείνη. Ακούστε όμως να δείτε τι συνέβη αμέσως μόλις φύγατε. Μπήκε στο Γραφείο μου μια άγνωστη κυρία κρατώντας λίγα λουλούδια κι ένα ομορφοντυμένο δέμα και μου' πε όλο χαρά:

- Σε σας οφείλω τη ζωή του άντρα μου! Ήρθα να σας ευχαριστήσω!

- Δεν σας καταλαβαίνω!

- Το ξεχάσατε; 

- Μα εδώ συμβαίνουν τόσα και τόσα κάθε μέρα!

- Θυμάστε που έγινε πέρυσι η περιφορά του Επιταφίου και βαδίζατε πίσω από τον ιερέα;

- Κάτι θυμάμαι. 

- Λοιπόν, εγώ στεκόμουν μπροστά στην πόρτα του θαλάμου, όπου βρισκόταν ο άντρας μου, που τον είχαν ξεγράψει οι γιατροί. Περιμέναμε ώρα την ώρα τον θάνατο απελπισμένοι. Καθώς σας είδα να περνάτε μπροστά μου, σας ζήτησα ένα λουλούδι από τον Επιτάφιο και μου το δώσατε ευχαρίστως. Αυτό ήταν όλο! Από τη στιγμή που το φίλησε ο Κώστας μου, άλλαξαν όλα! Μη με θεωρείτε θρησκόληπτη! Έγινε θαύμα! Το λέω κι ανατριχιάζω! 

Πήρε ξαφνικά το καλύτερο. Οι γιατροί δεν πίστευαν στα μάτια τους. Σε τρεις μέρες γυρίσαμε στο σπιτάκι μας. Και, δόξα τω Θεώ, μέχρι τώρα είναι μια χαρά! Έστω και καθυστερημένα δεχθείτε σήμερα τις ευχαριστίες και των δυο μας. Σε σας το οφείλουμε.... 

- Όλη τη νύχτα, πάτερ, σκεφτόμουν τα λόγια της πιστής αυτής γυναίκας. Μ' έκαναν να ζήσω άγνωστες για μένα συγκινήσεις. Και γι' αυτό είπα πρωί-πρωί στην αδελφή Ευγενία να σας τηλεφωνήσει αμέσως. 

Κανονίστε λοιπόν το πρόγραμμά σας, όπως είπατε. Όσο ζω και είμαι εδώ, θα γίνεται κάθε χρόνο η περιφορά του Επιταφίου... 

Ο παπα-Βενέδικτος έμεινε άφωνος απέναντί της. 'Όλα όσα ήθελε να πει τη στιγμή εκείνη τα έλεγαν τα βουρκωμένα μάτια του και τα γυαλιά του, που άρχισαν να θαμπώνουν. 

(Γεωργίου Γ. Ψαλτάκη, ... Κι έγινε το θαύμα, Από τον Επιτάφιο, Αθήνα 2021, Εκδόσεις Σωτήρ). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα της Διακαινησίμου!

Χρόνια πολλά! Χριστός Ανέστη σε κάθε Ορθόδοξη ευλαβική ψυχή ανά τον κόσμο!

Προστάτης και οδηγός ο τροπαιοφόρος Άγιος Γεώργιος!