Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 16ο (μέρος α)

Απρίλιος 1910. Η σχολική χρονιά άρχισε δύσκολα για τον Β. Ορθόδοξος ο ίδιος, μόνος αυτός στην πολυμελή οικογένειά του. Βαπτίστηκε στο σχολείο μας "Φως Εθνών". Ο πατέρας είναι πάστορας, ενώ η μητέρα έχει πεθάνει. Ο Β είναι ο τελευταίος από τα έξι παιδιά. Πρώτος μαθητής, με ήθος, αλλά δείχνει να τον απασχολεί κάτι. Είναι η ορφάνια; Είναι η πλάνη στην οποία βρίσκεται η οικογένειά του; Είναι κι αυτό, αλλά είναι και η ανίατη ασθένεια της μεγάλης του αδελφής. Ερχόταν στο γραφείο πονεμένος, ζητούσε προσευχή κι ενίσχυση πνευματική. 

Αγωνιζόταν να πείσει τον πατέρα του να επιτρέψει τη βάπτιση της αδελφής του, αλλά συναντούσε την άρνηση κι αυτό τον στενοχωρούσε. Τον ενίσχυε πνευματικά το κατηχητικό και ο πνευματικός του. Η κατάσταση της αδελφής του επιδεινώθηκε. Ο ίδιος τής μιλούσε με στοργή για τη δύναμη της πίστεως, για την αλήθεια της Ορθοδοξίας, αλλά η άρνηση του πατέρα δεν άφησε περιθώρια να προχωρήσει ο Β. Έλεγε τακτικά στην κατάκοιτη πλέον αδελφή του, που έλιωνε σιγά-σιγά σαν κερί χωρίς ελπίδα:

- Αδελφή μου, το βάπτισμα στην Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η πόρτα που μας βάζει στον παράδεισο! Τελευταία η άρρωστη τον κοίταγε με πονεμένο βλέμμα, χωρίς να αποκρίνεται.... Η επίσκεψη του ιερέα στο σπίτι τους δεν έφερε το ποθητό αποτέλεσμα. Και πάντα παρών ο πάστορας πατέρας της οικογένειας με τις δικές του απόψεις... Δεν έμενε παρά η προσευχή του Β. και όλων μας, την οποία ζητούσε κάθε μέρα, που γινόταν όλο και πιο δύσκολη. Ώσπου ένα πρωί, πριν ακόμα φθάσουν καθηγητές και μαθητές στο σχολείο, ο Β χτύπησε την πόρτα του γραφείου. 

- Ορίστε, τι συμβαίνει, παιδί μου; Το πρόσωπό του πονεμένο, αλλά γαλήνιο... 

- Αδελφή, έχουμε πένθος σήμερα! Η αδελφή μου έφυγε.... 

- Ω, Β! Ας την αναπαύσει ο Θεός... Προσευχόμασταν πολύ για την ψυχή της....Έχεις την άδεια να απουσιάσεις... Σε λίγο θα έρθει και αντιπροσωπεία του σχολείου.... 

Ο Β στεκόταν ακόμη ακίνητος..... 

- Θα είσαι δικαιολογημένος, παιδί μου, μην ανησυχείς.... 

- Ξέρετε,.... αδελφή, -τα δάκρυα κυλούσαν στο πρόσωπό του- τη βάφτισα την αδελφή μου! 

- Τη βάφτισες; Πώς; 

- Ναι. Τη νύχτα βάρυνε, κατάλαβα ότι θα φύγει.... Ήμασταν όλοι κοντά της. 

συνεχίζεται....

(Σταύρου Β. Γουναρίδη, Όταν ψιθυρίζει ο Θεός, Έστειλε την αδελφή του στον Παράδεισο!, Αθήνα 2019, Εκδόσεις Έαρ).

Καλημέρα σας! καλή κι ευλογημένη εβδομάδα!