Θαυμαστές διηγήσεις (μέρος 10ο β μέρος- τελευταίο )

 

Τα έχεις πάρει! Σου' ρχεται να βρίσεις θεούς και δαίμονες.... Μα δεν μπορείς. Μόλις ξεμύτισε ο παπάς. Ωραίος τύπος, το παραδέχεσαι. Τον είχες δει τις προάλλες να μιλάει ώρα με εκείνους τους πρεζάκηδες στην πλατεία. Ένας μάλιστα ήρθε και μαζί του... Και τις άλλες που ερχόσουν από το γυμναστήριο, ξεφόρτωνε με το station-wagon του γεμάτες σακούλες του μάρκετ στην πόρτα της χήρας με τα ορφανά (τρία-τέσσερα έχει, ούτε που ξέρεις....) Χτύπησε το κουδούνι κι έφυγε πριν ανοίξει η πόρτα. Το' λεγες στους φίλους σου, αλλά κανείς δεν σε πίστεψε. Μήπως να του μίλαγες; Τώρα που είναι βράδυ και δεν σε βλέπει και κανείς.... 

Διστάζεις. Άσε καλύτερα. Πού να μπλέκεις τώρα με παπάδες και λιβάνια.... Δεν το' κανες ποτέ. Ούτε τότε που σε έπρηζε η μάνα σου νύχτα-μέρα... Θα το κάνεις τώρα στα σαραντατέσσερά σου; Φεύγεις! 

- Έϊ, παλικάρι, λέει χαμηλά ο παπάς. 

- Σε μένα μιλάς; (Γύρισες).

- Ναι! Θέλεις ένα πρόσφορο;

- Γιατί, εσύ, παπά, δεν το θες;

- Πήρα κι εγώ. Περίσσεψαν δύο. Έφεραν παραπάνω οι χριστιανοί. 

- Καλά, να το πάρω. Εσύ πού πας τέτοια ώρα στα σκοτάδια; Δεν έχεις το αμάξι; 

- Χάλασε, είναι στο συνεργείο. 

- Το φορτώνεις, παπά μου, το φορτώνεις!

(Δεν άντεξες)....

- Κάτσε να σε πάω εγώ....

- Σε ευχαριστώ!

Μπήκες. Μπήκε κι ο παπάς δίπλα σου. Τον παρατηρείς. Ατάραχος, φρέσκος, χωρίς ίχνος κούρασης πάνω του. Και πήγε μία η ώρα. Καλά, πώς γίνεται; Και δεν έχει λειτουργία αύριο; 

- Έχω θεία Λειτουργία αύριο. Απόψε έψαλα, για να ξεκουραστεί λίγο ο ψάλτης. Θα έχουμε και τον Δεσπότη αύριο. 

Μα καλά. Πώς; Είσαι σίγουρος πως δεν το είπες! Παράξενος παπάς...

Παίρνεις θάρρος. 

- Συγγνώμη, παπά μου. Τι νόημα έχει όλο αυτό που κάνατε με τον κοσμάκη εκεί κάτω; Θα μου πεις; 

- Θα σου πω, αφού το θες, με δυο κουβέντες. Είναι και αργά. 

Η πρώτη: Για την προσευχή των λίγων, ο Χριστός κρατάει και τους πολλούς....

Σταματάει να μιλάει. Δεν σε κοιτάει. Σαν κάτι να κάτι να παίζει με το χέρι του... Τη σκέφτεσαι για λίγο την κουβέντα που είπε.... 

- Και η δεύτερη;  (Βιάστηκες να ρωτήσεις....)

- Η Μάνα Του.....

- Τι η Μάνα Του; 

- Να... "πληρώνει" καλά!

- Είσαι εντάξει τώρα; 

Τώρα σε κοιτάζει κατευθείαν στα μάτια! Τι εντάξει; Στέγνωσε το λαρύγγι μου. 

- Εντάξει είμαι, παπά μου, εντάξει είμαι.... Την ευχή σου....

ΥΓ: Μη μου πεις πως δεν έχεις πάρει χαμπάρι ότι οι πιο πολλές εκκλησίες  δεν είναι ασφυκτικά γεμάτες μόνο τις Κυριακές.....

Κι ότι δεν ξέρεις πως οικογενειάρχες με λίγα ή και με πολλά παιδιά τρέχουν βράδια, ακόμα και καθημερινές, στις εκκλησιές..... 

Και σε ρωτώ: Ο ύπνος δεν είναι γι' αυτούς πολύτιμος; Δεν έχουν την έννοια πώς θα ξυπνήσουν αύριο; Τα παιδιά τους, που παίρνουν μαζί τους, δεν πάνε σχολείο; Τα ματς σταμάτησαν να τους νοιάζουν; Οι γυναίκες τους τι λένε; Οι πεθερές τους; Και τι πάνε και λένε στις εικόνες; Και γιατί μετά από όλα αυτά είναι και χαρούμενοι; Δοκίμασες ποτέ; Πολλά ρώτησα.... Συμπάθα με.... Κι εγώ ψάχνω να βρω τις απαντήσεις.... Καλό ξημέρωμα! 

(Σταύρου Β. Γουναρίδη, Όταν ψιθυρίζει ο Θεός, Πάρτι στην εκκλησία Σαββατόβραδο;, Αθήνα 2019, Εκδόσεις Έαρ).

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Εύχομαι πνευματικά καλά Χριστούγεννα στις ψυχές όλων σας!