Θαυμαστές διηγήσεις (μέρος 10ο α μέρος )

Μα δεν ντρέπονται; Σάββατο 12.45 τα ξημερώματα; Πριν λίγο τελείωσε  το ματς. Παράταση και  πέναλτι... Χάσανε οι άχρηστοι πάλι. Οι καφετέριες ακόμα γεμάτες. Περνάς απέξω από την εκκλησία της αγίας Βαρβάρας. Ψυχή δεν υπάρχει... Χωρίς να το πολυκαταλάβεις, το μάτι σου πέφτει εκεί, στο υπόγειο. Σαν ν' αρχίζει κάποιος να βγαίνει, εκεί κάτω από το παρεκκλήσι. Βιαστικός. Αλλά δεν είναι μόνο ένας, βγαίνουν κι άλλοι τώρα. 

Στέκεσαι, με τα χέρια στις τσέπες, χωρίς να ξέρεις το γιατί και παρακολουθείς. Σαν χαζός... 

Τρεις πιτσιρικάδες με φαρδιά παντελόνια μέχρι το γόνατο. Κρατούν στα χέρια τα κινητά και πειράζουν ο ένας τον άλλον. Ακολουθεί ένα ζευγάρι. Αγκαλιά. Κουνάς το κεφάλι σου. Κάνει πράγματι ψύχρα τέτοια ώρα.... Μια παρέα, σαρανταπεντάρηδες τους κάνεις, κατευθύνονται γελώντας δυνατά και κάνοντας χειρονομίες, προς το κοντινότερο σουβλατζίδικο, με την ελπίδα, λέει, να το βρουν ανοιχτό. Είναι νηστικοί, λένε οι δυο από αυτούς, από το πρωί.... Έχεις πάθει!

Καλά, από πού βγήκαν όλοι αυτοί; Πάρτι στην εκκλησία Σαββατόβραδο; Μα δεν ντρέπονται; Για περίμενε. Ανεβαίνει τώρα ένας με την όπισθεν, σηκώνοντας με προσοχή τα μπροστινά πόδια ενός καροτσιού. Ο μικρός κοιμάται του καλού καιρού.... Κι άλλο καρότσι αμέσως μετά. και το μεγάλο αδελφάκι του δίπλα. Και ένας καραφλός με αθλητικά να μιλάει ασταμάτητα, ενώ τα δυο αγόρια δίπλα του χασμουριούνται.... Καλά έχουν τρελαθεί όλοι τους, δεν εξηγείται αλλιώς. Τα παιδάκια όμως γιατί τα ταλαιπωρούν; Ποιος ξέρει τι τους έχουν τάξει....

Κάτσε. Μόλις ξεπρόβαλαν πέντε-έξι γριές από εκείνες τις καλοζωισμένες με τα μαύρα και το κομοδινί μαλλί, δυο-δυο πιασμένες αγκαζέ. Προηγείται κουτσαίνοντας ένας γέρος κρατώντας τα κλειδιά του στα χέρια. Μη μου πεις πως θα οδηγήσει κιόλας τέτοια ώρα ο Μαθουσάλας. Μια-μια οι γιαγιάδες μπαίνουν μέσα στην Corolla. Πέρασε κανένα τέταρτο, σου φαίνεται, για να μπει και η τελευταία.... Ένα κομμάτι φούστα είναι πιασμένο έξω από την κλειστή πόρτα. Μισή μαγκούρα είναι έξω από το παράθυρο. Τις πήρε κι έφυγε ο παππούς. Πυρετός το Σαββατόβραδο...Δυο κοπελιές.... Φοιτήτριες; Μαθήτριες; Μα πώς μεγαλώνουν έτσι; Δεν κρατιέσαι.... 

- Ρε κορίτσια, τι κάνατε όλοι εκεί κάτω; Θα μου πείτε ή να βάλω τις φωνές; 

- Αγρυπνία είχε. 

- Γιατί τι είναι σήμερα; Καμιά γιορτή; Ποιος Άγιος γιορτάζει; 

- Ο άγιος Ουάρος. 

- Ο... ποιος; 

- Α! και ο προφήτης Ιωήλ, λέει η άλλη. 

- Α, ναι. Παραλίγο να το ξεχάσεις....

- Ε, και; Και είναι λόγος αυτός να ξενυχτήσετε, βρε κούκλες μου; Και καλά να ξενυχτήσετε! Αλλά στην εκκλησία; 

- Δίνουμε πανελλήνιες, κύριε, τόλμησε δειλά να πει η μία. 

- Ένας λόγος ακόμα, καλή μου. Δίνεις πανελλήνιες και αντί να είσαι σπίτι σου να διαβάζεις ή να κοιμάσαι, ώρα που είναι.... κάθεσαι σε ένα υπόγειο με τον Μαθουσάλα, τον παπά και τις γριές τους; Το ξέρουν οι μανάδες σας;

- Εδώ ήταν μαζί μας, με τη γιαγιά και τον παππού. Είναι ο Μαθουσάλας, που είπατε. Του πάει! λέει στην κολλητή της. Θα τον λέω έτσι, από εδώ και πέρα... Και σκάνε στα γέλια..... 

συνεχίζεται.....

(Σταύρου Β. Γουναρίδη, Όταν ψιθυρίζει ο Θεός, Πάρτι στην εκκλησία Σαββατόβραδο;, Αθήνα 2019, Εκδόσεις Έαρ).

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!