Φράσεις για προβληματισμό 67ο μέρος

Τήν ἀρετἠν τῶν ἔργων εἶναι, μήτε λόγων πλείστων δεομένην, μήτε μαθημάτων: η αρετή ανήκει στα έργα και δεν χρειάζονται πολλά λόγια και μαθήματα (Αντισθένης). 

Ἀναφαίρετον ὅπλον ἀρετή: η αρετή είναι όπλο που δεν μπορεί να αφαιρεθεί (Αντισθένης). 

Ἀρετἠ διδακτή ἐστι: η αρετή μπορεί να διδαχθεί (Αντισθένης). 

Δεν είναι ανδρείος εκείνος που υποχωρεί στους παροξυσμούς της οργής, αλλά εκείνος που ακολουθεί πιστά την ηρεμία και την καλοκαγαθία σε κάθε περίπτωση (Μάρκος Αυρήλιος). 

Παρά μέν τῶν θεῶν ὑγείαν εὔχονται, πάντα δέ πλεῖστον τἀναντία τῇ ὑγείᾳ πράττουσιν: οι άνθρωποι προσεύχονται και ζητούν από τους θεούς υγεία, όμως οι περισσότεροι κάνουν όλα τα αντίθετα για την υγεία τους (Διογένης). 

Το να φθονείς κάποιον είναι σαν να ομολογείς ότι είσαι κατώτερος από εκείνον (Αριστοτέλης). 

Να θλίβεσαι όταν βλέπεις ανθρώπους να κάνουν το κακό. Όμως να πιστεύεις πάντα και να προσδοκάς τη βελτίωση των ανθρώπων (Απολλόδωρος). 

Δεν υπάρχει στο ανθρώπινο γένος υψηλό ανάστημα, που να μην το συνέτριψε ο χρόνος ή ο φθόνος (Απολλόδωρος). 

Ούτε πλούσιος να θέλεις να είσαι ούτε φτωχός. Ο μέσος όρος είναι ο καλύτερος. Γιατί αν πέσεις από χαμηλά, η δυσπραγία μπορεί να καλυφθεί. Ο μεγάλος όμως όγκος, πέφτοντας από ψηλά, γίνεται μεγάλο πτώμα (Απολλόδωρος). 

Η φτώχεια που δεν έχει χρέη είναι μεγάλος πλούτος (Αριστοτέλης). 

Οι νόμοι πρέπει να κυβερνούν και να είναι υπεράνω όλων (Αριστοτέλης).  

Ο γεωργός εξημερώνει και καλλιεργεί τη γη, ο φιλόσοφος την ψυχή (Θεόκριτος). 

Η σοφία του ουρανού έχει θεσπίσει να χρειάζεται πάντοτε ο άνθρωπος τους συνανθρώπους του (Θεόκριτος). 

Προσπαθώ να κρατώ τα ηνία της κοιλιάς μου και όποιος δεν ξέρει να τα κρατεί, ας περιμένει πολλά κακά (Κράτης). 

Και στον γέροντα και στον νέο πολύτιμο είναι να κρατούν σε σιωπή τη γλώσσα τους (Κράτης). 

Αν το να μιλάς γρήγορα και να λες πολλά είναι δείγμα φρονήσεως, τότε τα χελιδόνια θα ήταν πολύ σοφότερα από εμάς (Νικόστρατος). 

Όσο υπάρχει ζωή υπάρχει και ελπίδα. Ο Θεός (για τους αρχαίους ο Δίας) που στέλνει τη θύελλα και τη βροχή, στέλνει όμοια και μια ηλιόλουστη μέρα (Θεόκριτος). 

Τό φυλάξαι τ' ἀγαθά χαλεπώτερόν τοῦ κτήσασθαι: το πιο δύσκολο είναι να διατηρήσεις τα αγαθά παρά να τα αποκτήσεις (Δημοσθένης). 

Δεῖ γάρ δικαίως ἀλλήλοις τῆς πολιτείας κοινωνεῖν: πρέπει οι πολίτες να μετέχουν της πολιτείας, φερόμενοι δικαίως στις μεταξύ τους σχέσεις (Δημοσθένης). 

Θυμός συγκρατούμενος γνώρισμα φρονίμων: το να συγκρατούμε τον θυμό μας είναι γνώρισμα όσων έχουν μυαλό (Φιλήμων). 

Ἄνθρωπος ὤν τοῦτ' ἴσθι καί μέμνησ' ἀεί: είσαι άνθρωπος και αυτό να το γνωρίζεις και να το θυμάσαι πάντα (Φιλήμων). 

Παρακαλώ σε Κύριέ μου και προσκυνώ σε Θεέ μου, αρρώστεια εις την ξενιτειά του ξένου μην του δίνεις (Δημοτικό). 

Χρή δέ νομίζειν ἀναθεῖναι τά τρόπαια ταῦτα τούς πατέρας ἡμῶν οὐχ ἵνα θαυμάζωμεν αὐτά θεωροῦντες, ἀλλ' ἵνα μιμώμεθα τάς ἐκείνων ἀρετάς: πρέπει να είναι πεποίθησή σας ότι στήνουμε τα μνημεία αυτά στη μνήμη των πατέρων μας, όχι για να τα θαυμάζουμε, αλλά για να μιμούμεθα τις αρετές εκείνων (Δημοσθένης). 

Σταυρέ μου ξύλο άγιο ξύλο χαριτωμένο, Σταυρέ μου που εσταύρωσαν τον πλάστη και Θεό μου, την ώρα του θανάτου μου να σ' έχω βοηθό μου (Δημοτικό). 

Ο ίδιος ο Θεός έβαλε μέσα μας τον πόθο του θησαυρισμού, όχι όμως για τα μάταια, αλλά για τα άφθαρτα αγαθά. Ας ζήσουμε τη χαρά να θησαυρίζουμε για τον Θεό. Ο πλούσιος πλεονέκτης έχει πιστέψει σ' ένα ψέμα, ότι η ευτυχία βρίσκεται στην απόλαυση των υλικών αγαθών. Γι' αυτό λέει: "Ψυχή.... φάγε, πίε, εὐφραίνου". Ακόμη σχεδιάζει και εργάζεται προκειμένου να αποκτήσει όλο και περισσότερα αγαθά. Αγνόησε αυτό που ακολούθησε: "Ταύτῃ τῇ νυκτί τήν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπό σοῦ". Αυτά που μάζεψες σε ποιον θα μείνουν; (Σπουδαία σκέψη). 

Το να μας αγαπούν οι  άλλοι και να μας βοηθούν στις ανάγκες που έχουμε, μας δίνει μια ευχαρίστηση ανθρώπινη. Το να αγαπούμε όμως εμείς και να βοηθούμε τους άλλους με φιλότιμο, κόπο, θυσία, αυταπάρνηση, αυτό φέρνει μέσα μας θεϊκή χαρά. Δίνει φτερά στην ψυχή, γενναιότητα στην καρδιά. Όχι ποιος είναι ο δικός σου άνθρωπος, αλλά για ποιον εσύ μπορείς να γίνεις ο δικός του άνθρωπος. Αγάπη: δύναμη κεντρομόλος ή φυγόκεντρος; (Αρχιμ. Αποστόλου Τσολάκη, Μίλησέ μου, Χριστέ, εκδόσεις Σωτήρ). 

Η άρρωστη γυναίκα του Ευαγγελίου πίστεψε ότι και μόνο αν άγγιζε κρυφά τον Κύριο, θα γινόταν καλά. Πράγματι ο Κύριος της χάρισε τη σωματική υγεία με μόνο το άγγιγμα του άκρου του ενδύματός Του. Έχουμε ανάγκη κι εμείς να προσβλέπουμε στον Κύριο ως την πηγή της αληθινής ζωής και να Τον ''αγγίζουμε'', ώστε να μας μεταδίδει ζωή και πνευματική υγεία. Να μη γευόμαστε απλώς στιγμές χάριτος, αλλά να ζούμε τη ζωή της χάριτος, δηλαδή να έλθει να κατοικήσει μέσα μας μόνιμα το Άγιο Πνεύμα (Σπουδαία σκέψη). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα, δια των πρεσβειών του αγίου Νικολάου! 

Πολύχρονοι όσοι και όσες γιορτάζουν!