Πολυεύσπλαχνε Κύριε, ένα θαύμα. Και για μένα τον αμαρτωλό ένα θαύμα. Γιατί πώς να σωθώ; Πώς να απαλλαγώ από το βάρος των κακών μου; Δεν πρόσεξα μικρός. Δεν αγωνίστηκα στη νεότητά μου και η αμαρτία με κυρίευσε. Μπήκε μέσα στην ψυχή μου το κακό. Διαπότισε όλο μου είναι. Έφθειρε, διέφθειρε όλη μου την ύπαρξη. Και τώρα τι να κάνω; Η ηλικία μου προχωρεί. Οι ημέρες μου λιγοστεύουν. Η θέλησή μου κάμπτεται. Θέλω και δεν μπορώ να απαλλαγώ. Προχωρώ, αλλά και πάλι οπισθοχωρώ. Προσεύχομαι, αλλά και πάλι αδιόρθωτος μένω. Μετανοώ, αλλά και πάλι αμαρτάνω. Κλαίω και λέω το "ἥμαρτον" και πάλι στα ίδια μένω. Τι θα γίνει με μένα, Θεέ μου; Ντρέπομαι που ζω. Διστάζω να σκεφθώ πως είμαι Χριστιανός. Φοβάμαι να κάνω τον σταυρό μου. Με έχει κυριεύσει το κακό. Με λιώνει το πάθος. Αλύπητα με χτυπά, με παραλύει η αμαρτία. Κυριευμένος από τα πάθη, φορτωμένος από ενοχή, "πεπραγμένος ὑπό τήν ἁμαρτίαν (Ρωμ. ζ, 14)", βασανισμένος από τα κακά μου, καταφεύγω σε Εσένα.... Όχι, δεν απελπίζομαι, δεν ολιγοψυχώ, δεν τα χάνω. Πιστεύω στη δύναμή Σου, ελπίζω στην ευσπλαχνία Σου, αρπάζομαι από την αγάπη Σου και Σου ζητώ να με σώσεις. Θεέ μου, Θεέ μου δεν με λυπάσαι; Δεν με πονείς; Ένα θαύμα, Κύριέ μου. Κάμε, Εσύ και για μένα ένα σωτήριο θαύμα. Και θα σωθώ, θα λάβω από Εσένα τη λύτρωση και τη σωτηρία μου. Αμήν (Προσεύχεσθε, εκδ. Σωτήρ, σελ. 292-294) Παναγία μου! Μητέρα μου πονεμένη και στοργική! Βασίλισσά μου, που προσκυνείσαι από τάγματα αγγέλων και αρχαγγέλων και υμνείσαι στα αναρίθμητα πλήθη πιστών Χριστιανών σου, κλίνε, Παναγία μου, το αυτί σου να σου πω τον μυστικό πόνο της ψυχής μου.
Με βλέπεις. Είμαι βασανισμένος άνθρωπος αμαρτωλός, που δεύτερος αμαρτωλός σαν και μένα άλλος δεν υπάρχει. Θλίβομαι, πονώ, κλαίω, σπαράσσει η η ψυχή μου που σου το λέω, Παναγία μου. Το κρατώ μυστικό από άλλους. Γιατί πώς να τους το πω; Με τι λόγια, με τι κουράγιο να τους μιλήσω, να τους παρουσιάσω την αθλιότητά μου, τις πολλές μου αμαρτίες; Σε σένα, Παναγία μου, Μητέρα μου γλυκιά, λέω τον πόνο και εκφράζω τη μεγάλη μου θλίψη. Τα βάσανά μου είναι πολλά, γιατί οι αμαρτίες μου είναι πολλές και μεγάλες. Έλα λοιπόν, Παναγία μου, λυπήσου με και βοήθησέ με. Δώσε μου μετάνοια, δώσε μου χάρη να μετανοήσω, να κλάψω, όπως μου πρέπει, να πέσω κάτω να ζητήσω έλεος από τον μονογενή σου Υιό, να ειρηνεύσω, να σωθώ.
Παναγία μου, Παναγία μου, κάμε μου τούτο το μεγάλο καλό. Σήκωσε από πάνω μου την αμαρτία και τη θλίψη, τον πόνο της ψυχής μου. Διώξε από κοντά μου τα βάσανα και τους πειρασμούς. Και σώσε με, γλυκιά μου Παρθένα, Μητέρα του Κυρίου και Σωτήρα μου. Αμήν. (Προσεύχεσθε, εκδ. Σωτήρ, σελ. 271-272). "Τεκνία μου, ταῦτα γράφω ὑμῖν, ἵνα μή ἁμάρτητε· καί ἐάν τις ἁμάρτῃ, παράκλητον ἔχομεν πρός τόν Πᾳτέρα, Ἰησοῦν Χριστόν δίκαιον· καί αὐτός ἐστι ἱλασμός ἐστι περί τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, οὐ περί τῶν ἡμετέρων δέ μόνον, ἀλλά καί περί ὅλου τοῦ κόσμου (Α' Ιω. β, 1-2).
Αγαπητά μου παιδιά, όσα σας έγραψα και σας γράφω, σας τα γράφω με τον σκοπό να έχετε μεγάλη προσοχή, για να μην αμαρτήσετε. Εάν όμως από απερισκεψία ή αδυναμία ή απροσεξία αμαρτήσει κάποιος, δεν πρέπει να απελπισθεί, γιατί έχουμε κοντά στον ουράνιο Πατέρα μεσίτη και υπερασπιστή τον Ιησού Χριστό, τον Υιό του Θεού. Αυτός είναι δίκαιος και σε όλα τέλειος, γιατί τήρησε με ακρίβεια όλον τον νόμο και το θέλημα του Θεού και Πατέρα Του και εισακούεται η μεσιτεία Του προς Αυτόν. Και ο ίδιος ο Χριστός είναι το μέσο, με το οποίο ο Θεός και Πατέρας μας εξιλεώνει και συγχωρεί τις αμαρτίες μας. Και δεν συγχωρεί μόνο τις δικές μας αμαρτίες, αλλά και τις αμαρτίες όλου του κόσμου, δηλαδή συγχωρεί όλους όσοι πηγαίνουν κοντά Του με πίστη και συμμορφώνονται προς το θέλημά Του. Αυτά μας λέει ο ευαγγελιστής Ιωάννης" (Αρχιμ. Ευσεβίου Ματθοπούλου, Ο προορισμός του ανθρώπου, σελ. 199).
(Ψυχικό λουτρό, Το φιλάνθρωπο μυστήριο της Μετανοίας, Σύλλογος Ορθοδόξων Ιεραποστολικής δράσεως Ο Μέγας Βασίλειος)
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου