Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2021

Φράσεις για προβληματισμό 53ο μέρος

Παιδεία δεῖται καί πόνου πολλοῦ καί χρόνου μακροῦ καί δαπάνης οὐ μικρᾶς: δηλαδή η μόρφωση απαιτεί και πολύ κόπο και μεγάλο χρονικό διάστημα και πολλά έξοδα (Λουκιανός). 

Αρκεί να υπάρχει σκοπός στην εκπαίδευση και τότε αυτή μας δίνει δύναμη (Λουκιανός). 

Τα ιδανικά είναι σαν τα άστρα. Δεν είναι χειροπιαστά, αλλά ακολουθώντας τα, θα σας βοηθήσουν - όπως ο πολικός αστέρας τους ναυτιλομένους- να εκπληρώσετε τον προορισμό σας στη ζωή (Σπουδαία σκέψη). 

Ο χαρακτήρας των νέων εκτιμάται από την κοσμιότητα, τη σεμνότητα, την τιμιότητα και τη σωφροσύνη (Σπουδαία σκέψη). 

Η συμβίωση αγαπημένων αδελφών είναι ισχυρότερη από κάθε τείχος (Αντισθένης). 

Τῇ ἐπιμελείᾳ πάντα δοῦλα γίγνεται: δηλαδή όταν κανείς εργάζεται με επιμέλεια, τα έργα του όλα υποτάσσονται (Αντιφάνης). 

Μετά πόνου ἡ μάθησις: δηλαδή με κόπο και μόχθο γίνεται κτήμα η μάθηση (Αρχαία ελληνική παροιμία). 

Όπως ευγνωμονούμε τους γονείς μας για την αγωγή που μας έδωσαν κάποτε με περισσή αυστηρότητα, έτσι και να ευγνωμονούμε και τον Πατέρα Θεό, που χρησιμοποιεί συχνά το νυστέρι του πόνου, για να μας θεραπεύσει από τους όγκους της αμαρτίας, να μας συνετίζει και να μας οδηγεί στη μετάνοια και δι' αυτής στην αιώνια σωτηρία (Περιοδικό Σωτήρ). 

Το κρασί είναι υπέροχο δώρο των Θεών προς τους θνητούς. Οδηγεί στη χαρά, στο τραγούδι, την αγάπη. Κι όταν πίνεται με μέτρο, εκτοπίζει τις λύπες από τις καρδιές των ανθρώπων (Πάντασις ο Αλικαρνασσεύς). 

Ὀ νομοθέτης διδάσκει τιμᾶν τό γῆρας, εἰς ὅ πάντες ἀφιξόμεθα: δηλαδή ο νομοθέτης διδάσκει να τιμάμε τα γεράματα, τους ηλικιωμένους, διότι κάποτε όλοι θα φθάσουμε σ' αυτά, θα γεράσουμε. 

Κρεῖσσον ἀνδρός, ἔλεγχος ὑπέρ ἄλλου κολακεύοντος: δηλαδή καλύτερα να σε ελέγχουν παρά να σε κολακεύουν (Αισχίνης). 

Πολλές φορές η οργή μας παίρνει τον νου κι έτσι δεν διαφέρει από την τρέλα (Εύηνος ο Πάριος). 

Το μίσος δεν υποχωρεί στο μίσος, αλλά στην αγάπη (Σπουδαία σκέψη). 

Τον ένδοξο άνδρα, ενόσω ζει όλοι τον φθονούμε και μόνο, όταν πεθάνει, τότε τον επαινούμε. 

Να φοβάσαι τις συκοφαντίες, ακόμα κι αν είναι ψεύτικες (Ισοκράτης). 

Ἀνθρώπων εὐγενέστατοι οἱ καταφρονοῦντες πλούτου, δόξης, ἡδονῆς ζωῆς: Οι πιο ευγενείς από τους ανθρώπους είναι εκείνοι που περιφρονούν τον πλούτο, τη δόξα, την ηδονή στη ζωή (Διογένης).

Οι γιατροί αγαπούν να υπερβάλλουν τις αρρώστιες, να δείχνουν υπερβολικό φόβο, για να μεγαλώνουν την αξία τους(Μίμνερμος ο Κολοφώνιος).

Στα πρόθυρα της Βηθλεέμ ζούμε την ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού. του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού. Να απολαύσουμε για άλλη μια φορά την ύψιστη αγάπη του Θεού Πατέρα προς τον άνθρωπο, ο οποίος "τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν Μονογενῆ ἔδωκε". Χριστούγεννα! Η ενανθρώπιση του Θεού και η Θέωση του ανθρώπου. Χριστούγεννα! "Μέγα καί παράδοξον θαῦμα τετέλεσται σήμερον! Ο Λόγος σαρκοῦται καί τοῦ Πατρός οὐ κεχώρισται. Ἄγγελοι μετά ποιμένων δοξάζουσι". Ποτέ άλλοτε Άγγελοι δεν είχαν πιο χαρμόσυνο έργο από τώρα που αναπέμπουν ύμνους για τη σάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού. Η ενανθρώπιση του Θεού τελεσιουργεί τη Θέωση του ανθρώπου. "Χριστός γεννᾶται τήν πρίν πεσοῦσαν ἀναστήσων εἰκόνα" (Σπουδαία σκέψη). 

Στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους συναντούσε κάποιος χλιαρούς χριστιανούς πολλούς από τη Λαοδίκεια. Αλλά και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι αδιάφοροι, χαλαροί, ράθυμοι, ναρκωμένοι από το αφιόνι της αμαρτίας. Είναι χριστιανοί των εκπτώσεων και των συμβιβασμών, σε μια ανεκτική κοινωνία που όλα επιτρέπονται. Τους αρέσουν τα ημίμετρα, η άνετη χριστιανική ζωή, που δεν έχει αυταπάρνηση, σταυρό και θυσία (Περιοδικό Σωτήρ). 

Τό κατά φύσιν ζῆν, ταὐτό τοῦ κατ' ἀρετήν ζῆν: δηλαδή να ζεις σύμφωνα με τη φύση είναι το ίδιο όπως να ζεις σύμφωνα με την αρετή. 

Δεῖ τάς πόλεις κοσμεῖν οὐκ ἀναθήμασιν, ἀλλά ταῖς τῶν οἰκούντων ἀρεταῖς: δηλαδή τις πόλεις πρέπει να τις κοσμούν όχι με αφιερώματα, αλλά με τις αρετές των κατοίκων. 

Ἡ φύσις ἡμῖν γλῶτταν μέν μίαν, δύο δέ ὦτα παρέσχεν, ἵνα διπλασίονα ὤν λέγομεν ἀκούωμεν: η φύση μας έδωσε μια γλώσσα και δυο αυτιά, ώστε να ακούμε διπλάσια από όσα λέμε. Δηλαδή να ακούμε δυο φορές και να μιλάμε μια (Ζήνων ο Κιτιεύς). 

Ἀρρήτων ἐπέων σφραγίς γλώσσῃ ἐπικείσθω: δηλαδή για τα μυστικά να βάζεις σφραγίδα στη γλώσσα σου (Λουκιανός)

1400 π.Χ. Ο Ιουδαϊκός λαός στην έρημο αντιμετωπίζει δηλητηριώδη φίδια που θερίζουν τους ανθρώπους. Ο Μωυσής με εντολή του Θεού κρεμά σε έναν πάσσαλο φίδι από χαλκό. Όποιος δαγκώνεται από φίδι, αν στρέφει αμέσως στον πάσσαλο με το χάλκινο φίδι, θα γίνεται καλά. Ο φρικτός εξολοθρεμός κόπασε (Ιωανν. γ, 13-17). Ο Κύριος παρομοιάζει τον εαυτό του με το φίδι το χάλκινο. Όπως εκείνο υψώθηκε πάνω στον πάσσαλο, έτσι πρέπει να υψωθεί και ο Ίδιος πάνω στον Σταυρό. Θα λυτρώνεται ο άνθρωπος από το θανατηφόρο δηλητήριο της αμαρτίας με το βλέμμα καρφωμένο στον Σταυρό. "Αἵματι Θεοῦ ὁ ἰός τοῦ ὄφεως αποπλύνεται" (Αρχιμ. Αποστόλου Τσολάκη, "Μίλησέ μου, Χριστέ", εκδόσεις Σωτήρ ). 

Ναζωραῖος ήταν το υποτιμητικό επίθετο, το παρωνύμιο - κοινώς παρατσούκλι- που είχαν κολλήσει οι σύγχρονοι του Κυρίου δίπλα στο Θεόσδοτο όνομά Του "Ἰησοῦς". Επειδή η Ναζαρέτ ήταν ένα άσημο και κακόφημο χωριό και στον σταυρό η αναρτημένη πινακίδα του Πιλάτου περιείχε και τον τίτλο αυτό. Ο Κύριος τον μετέτρεψε σε τιμητικό τίτλο για τον εαυτό Του. Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που τέτοια επίθετα (ο θρήσκος, η θεούσα...) και χαρακτηρισμοί να ξεστομίζονται για τους ανθρώπους του Θεού. Την αληθινή αξία δεν τη δίνει ο άνθρωπος στον κόσμο, αλλά ο Ιησούς Χριστός, ο Ναζωραίος! (Αρχιμανδρίτου Αποστόλου Τσολάκη, "Μίλησέ μου, Χριστέ", σελ. 112-113, Εκδόσεις Σωτήρ). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails