Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 25 Μαΐου 2020

Ποια η στάση των ανθρώπων απέναντι στους Ιερείς;


Το' πε και το' κανε η Μαλβίνα. 
- Παιδιά, έχω μια απορία για τον Γεωργίου... Θ' ανάψει η συζήτηση, βοηθήστε κι εσείς να μην τον αφήσουμε να προχωρήσει παρακάτω. 
Το μάθημα άρχισε, όλοι παρακολουθούσαμε προσεκτικά:
-.... Αν και πανεπιστήμονας της εποχής του, προτιμά τη διακονία του θυσιαστηρίου, γίνεται Ιερέας. Στην πείνα του 368, ξοδεύοντας την πατρική του περιουσία οργανώνει συσσίτια και σώζει χιλιάδες φτωχούς από τον θάνατο. Όταν γίνεται Επίσκοπος στην Καισάρεια, χτίζει τη Βασιλειάδα, πρωτοποριακό συγκρότημα φιλανθρωπικών ιδρυμάτων....
Η Μαλβίνα άκουγε απορροφημένη. Έλεγε ότι είχε αλλάξει γνώμη, όμως...
- Κύριε, να μάθουμε για τον άγιο Βασίλειο, δεν λέω, όμως αυτά έγιναν μια φορά κι έναν καιρό. Δεν μας λέτε καλύτερα τι γίνεται σήμερα;
- Είδατε χθες στην ΕΤ1 για έναν παπά;
- "Μεγάλη φάση", να τα συζητήσουμε, όλοι έχουμε απορίες....
- Ναι, κύριε, εγώ δεν το είδα, θέλω να μάθω τι έγινε. 
- Ούτε εγώ το είδα, παιδιά, όμως δεν θέλω ούτε να μάθω, ούτε να συζητήσουμε τι έγινε, άλλωστε... δεν τελειώσαμε, πρέπει να προχωρήσουμε παρακάτω....
- Αποφεύγετε τη συζήτηση, μην πείτε όχι. 
- Θρησκευτικός είστε, δεν σας συμφέρει.... λάθος; 
- Πολύ σωστά το είπες Μαλβίνα, αποφεύγω τη συζήτηση. Κι εσύ Αλέξανδρε, καλά το κατάλαβες, την αποφεύγω γιατί δεν με συμφέρει ή καλύτερα γιατί δεν μας συμφέρει. Αν θέλετε σας εξηγώ το γιατί:
Ο Χριστός μας έχει πει να μην κατακρίνουμε, για να μην κατακριθούμε. Προσπαθώ λοιπόν να μην κρίνω με σκληρότητα κανέναν συνάνθρωπό μου, πολύ περισσότερο όσους ο Ίδιος τοποθέτησε ανάμεσα σε μας και σε Εκείνον, τους Ιερείς μας. 
Ο Ιερέας, παιδιά, δεν είναι ένα συνηθισμένο πρόσωπο, και το έργο του δεν είναι ένα ανθρώπινο έργο. Ποιο είναι θα μου το πείτε εσείς. Σίγουρα το θυμάσαι, Γιώργο.... 
Κάτι θυμόμουν από προηγούμενα μαθήματα και είπα: 
- Μας διδάσκει πώς ο Θεός θέλει να ζούμε, και τελώντας τα ιερά μυστήρια, μας ενώνει μαζί Του. Φροντίζει ακόμα για τις ανάγκες των πιστών, ιδιαίτερα τις δύσκολες ώρες τους....
- Άριστα! Και δεν θα διστάσω να σας το πω, ο Ιερέας συνεχίζει το έργο του Χριστού. Είναι, λένε οι Πατέρες, ένας "μικρός Χριστός".
- Ο κάθε Ιερέας; Είστε σίγουρος;
- Απόλυτα. Γιατί όπως το χρυσάφι δεν παθαίνει τίποτα, αν ανακατευτεί με το χώμα, και τα μαργαριτάρια με τη λάσπη, έτσι κι η Ιεροσύνη δεν κηλιδώνεται, ακόμα κι αν είναι όπως υπονοείς, Κατερίνα, ανάξιος αυτός που την κατέχει. 
- Ευτυχώς, γιατί σήμερα είναι πολλοί οι ανάξιοι. 
- Κάνεις λάθος. Δεν είναι πολλοί. Τα ΜΜΕ δημιουργούν αυτή την εντύπωση προβάλλοντας συστηματικά τα σκοτεινά παραδείγματα. 
Καμιά εκπομπή όμως δεν αποκάλυψε πως στο βιβλιάριο του πατρός Δ. δεν υπήρχαν τα απαραίτητα χρήματα για την κηδεία του, αφού όσο ζούσε τα κατέθετε σε κάποια χέρια που τα χρειάζονταν. 
Ούτε κάποια εφημερίδα έγραψε πως ο πατήρ Θ. παραμονές του Πάσχα, λίγες μέρες πριν ξεκινήσει το ταξίδι του για την αιωνιότητα, άρρωστος βαριά, ζητούσε να τον οδηγήσουν με την αναπηρική καρέκλα του στον ναό, για να εξομολογήσει τις ψυχές που είχαν ανάγκη.
Ο φακός της δημοσιότητας δεν στράφηκε ποτέ στον παππούλη της ενορίας μας, τον πατέρα Ν., που χτυπούσε τις πόρτες μας, για να κρατά αναμμένο το φως του λόγου του Θεού στο σπιτικό μας με το χριστιανικό περιοδικό, ή φέρνοντας ο ίδιος από το σούπερ μάρκετ τα τρόφιμα που κάποια φτωχά παιδιά του είχαν ανάγκη. 
Και καμιά κάμερα δεν "συνέλαβε" τον άγιο φόβο του Θεού που μετάγγιζε στις ψυχές μας, όταν λειτουργούσε ο πατέρας Σ., ούτε προλάβαινε το γοργό βήμα που τον έφερνε συχνά κοντά στους ανήμπορους ενορίτες του, για να ενισχύσει τα σώματα και τις ψυχές τους με τη χάρη των αγίων Μυστηρίων. 
- Πόσοι να' ναι οι καλοί παπάδες, κύριε; Εγώ πάντως δεν ξέρω κανέναν. 
- Εγώ ξέρω. Να πω; Η θεία μου που ήταν δασκάλα σε μια επαρχία κοντά στα σύνορα, μου έλεγε πως ο δεσπότης τους δεν μπορούσε κάποτε που χιόνιζε να κυκλοφορήσει, γιατί τον εμπόδιζαν τα τρύπια του παπούτσια που συνδυάζονταν με τα λιωμένα ράσα του. 
- Είναι πολλοί, παιδιά, εκείνοι που ακολουθούν τον δρόμο της θυσίας που χάραξε ο μέγας Αρχιερεύς, ο Χριστός. Μακάρι να τον ακολουθούσαν όλοι, υπάρχουν όμως πάντα κι οι θλιβερές παρεκκλίσεις. 
- Γιατί να υπάρχουν;
- Γιατί κι οι Ιερείς είναι άνθρωποι, αδύναμοι. Ανάμεσα στους δώδεκα μαθητές, ο Κύριος ανέχθηκε κι έναν ανάξιο της κλήσης του, για να μη μας απασχολεί τόσο η κακή εξαίρεση. Γίνεται όμως ακριβώς το αντίθετο.ΟΙ σχετικές ειδήσεις μαγνητίζουν το ενδιαφέρον των πολλών.Κι οι συζητήσεις γίνονται ασταμάτητες. 
Εξηγείται βέβαια το φαινόμενο. Ο πολύς κόσμος στα λάθη των άλλων και κυρίως των κληρικών βρίσκει "άλλοθι" για τα δικά του και ιδίως για τη χαλαρή ή και ανύπαρκτη σχέση του με την Εκκλησία. 
Διάβαζα όμως κάπου: "Όποιος προφασίζεται την αναξιότητα των κληρικών και δεν εκκλησιάζεται, γκρεμίζει τη γέφυρα από την οποία πρέπει να περάσει στη βασιλεία του Θεού.Η γέφυρα αυτή μπορεί να είναι χρυσή, αργυρή, σιδερένια, μα και πέτρινη και ξύλινη αν είναι, πάλι περνούμε, αρκεί να μην τη γκρεμίσουμε". 
Στις μέρες μας υποχθόνιες δυνάμεις δονούν συνεχώς τη γέφυρα που μας ενώνει με τον ουρανό. Θέλουν να τη γκρεμίσουν, για να μας έχουν σκλάβους εδώ στη γη. 
Το να τους βοηθάμε και με τις συζητήσεις μας να υποτιμούμε τη χάρη της Ιεροσύνης είναι τρέλα, λέει ο ιερός Χρυσόστομος. Η ιεροκατηγορία, παιδιά, είναι αμαρτία. "Όποιος λέει κατηγορίες ανάβει τη φωτιά κι όποιος τις ακούει βάζει τα ξύλα", αποφάνθηκε σοφά ο λαός. Δε θέλω λοιπόν ούτε να λέω ούτε ν' ακούω τέτοιες κουβέντες. Γιατί δεν με συμφέρει. 
Τι με συμφέρει; Το λέει ο Πατροκοσμάς: "Όταν απαντήσω έναν Ιερέα, να σκύψω να του φιλήσω τα χέρια και να του ζητήσω να παρακαλεί τον Θεό για τις αμαρτίες μου. Διότι όλος ο κόσμος να παρακαλέσει τον Θεό, δεν δύναται να τελεσθούν τα άχραντα Μυστήρια. Ένας Ιερεύς, έστω κι αμαρτωλός, δύναται με τη χάρη του Θεού να τα τελέσει". 
Να γίνει ο συνεργός του Θεού για τη σωτηρία μου. 
Στον δρόμο της ζωής μας θέλουμε να βλέπουμε τη σεπτή μορφή του να συμπορεύεται, να προπορεύεται, να τον φωτίζει... το έχουμε ανάγκη. Σ' όσους θέλουν να τη σβήσουν, θ' αντισταθούμε...
(Μαρίας Δ. Παναγοπούλου, 8:15 π.μ., Μαθήματα εκτός ύλης, Γιατί "δε με συμφέρει" να κατηγορώ τους Ιερείς..., Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα 2016)
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 
 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails