Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 30 Μαρτίου 2020

Την ιστορία τη γράφει η ανυπακοή;



«Την Ιστορία τη γράφει η ανυπακοή», έγραφε ο τοίχος της εξωτερικής σκάλας του σχολείου. Μαύρα, κεφαλαία γράμματα, ανυπάκουο σε κανόνες ορθογραφίας και καλλιγραφίας, έστελναν το μήνυμα: «Για...να γράψεις ιστορία, μη σκύβεις το κεφάλι σε κανόνες και κανονισμούς, εντολές και συμβουλές».
Το πήρε το μάθημα ο μαθητής που ανέβαινε τα σκαλιά και το αποθήκευσε στη μνήμη του: ΑΝΥΠΑΚΟΗ. «Την Ιστορία τη γράφει η ανυπακοή», διάβασε κι ο δάσκαλος που ακολουθούσε, κι άρχιζε με τη δική του μνήμη να ξεφυλλίζει την ανθρώπινη ιστορία. Έφθασε στις πρώτες σελίδες της, όπως τις είχε μελετήσει στην Αγία Γραφή.
Ο άνθρωπος ζει μέσα στον Παράδεισο της αγάπης του Δημιουργού του, ελεύθερος να μείνει εκεί ή να φύγει, να υπακούσει στην πατρική εντολή ή να ακούσει την εχθρική υποβολή. Μπορεί να επιλέξει να ζει αιώνια με τον Θεό, κατά χάριν Θεού κι αυτός, ή να ζήσει στον κόσμο «σαν θεός», περιφρονώντας τον θείο νόμο, κάνοντας δηλαδή ό, τι θέλει στη ζωή του και στη ζωή των άλλων.
Και προτιμά την παρακοή από την υπακοή, τον θάνατο από τη ζωή. Κάνει το πρώτο μεγάλο του λάθος. Πολύ σύντομα κάνει και το δεύτερο, το μεγαλύτερο. Όταν ο Θεός τον προκαλεί να ομολογήσει την αμαρτία του, εκείνος δικαιολογείται κι αντί να ζητήσει έλεος, ζητά ευθύνες από τον Πλαστουργό του.
Σε λίγο θα βρεθεί εκεί όπου διάλεξε και θα ζήσει όπως διάλεξε: έξω από τον Παράδεισο, με στιγματισμένη την εικόνα του Θεού, απογυμνωμένος από το «θαυμαστό ένδυμα της θείας χάριτος», ντυμένος φθαρτούς, δερμάτινους χιτώνες.
Γύρω του το βασίλειό του, η κτίση, που όμως «δε θέλει πια να υποταχθεί στον παραβάτη....κι όλα τα ζώα της γης, καθώς τον βλέπουν γυμνό από την προηγούμενη δόξα του, τον περιφρονούν και σκληρύνονται εναντίον του».
Με ενάντιες τις δυνάμεις της φύσεως και διεστραμμένες τις δυνάμεις της ψυχής του, ο άνθρωπος αρχίζει να γράφει την ιστορία. Οι πρώτες λέξεις της: φόβος, κόπος, πόνος, φθόνος, γόνος, απάτη, διαφθορά....κι οι επόμενες: καταστροφή και θάνατος....
«Αυτή την ιστορία γράφει η ανυπακοή», συμπέρανε σκεπτικός ο δάσκαλος. Κι όταν στην τάξη ο μαθητής τον ρώτησε: γιατί στον κόσμο να υπάρχει πόλεμος και αδικία, πείνα και δυστυχία, αδιαφορία και εγκατάλειψη, απάντησε χωρίς δεύτερη σκέψη, με συγκλονισμένος ψυχής:
«Την Ιστορία τη γράφει η ανυπακοή». Και πρόσθεσε: Ο Θεός φωτίζει το δρόμο του ανθρώπου στη γη με τον νόμο Του. Όταν ο άνθρωπος τον περιφρονεί, ταλαιπωρείται και ταλαιπωρεί. Θέλεις απόδειξη; Κοίταξε τον κόσμο που σου έφτιαξαν, για να ζήσεις. Τον βλέπεις να βουλιάζει όλο και περισσότερο στη θλίψη και προβληματισμένος ρωτάς «γιατί;»
Γιατί πολλοί άνθρωποι επιμένουν να ακούν τις «συμβουλές» του πονηρού εχθρού μας και να παρακούν τις εντολές του Θεού. Κι ακόμα γιατί τολμούν να παρακινούν κι εσένα, τον νέο άνθρωπο, να τους μιμηθείς. Σκέψου το σοβαρά. Θα αντιγράψεις τα τραγικά τους λάθη λέγοντας πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται; Ή θα αντιδράσεις αποφασίζοντας ν’ ακολουθήσεις Εκείνον, τον Θεάνθρωπο Κύριο Ιησού Χριστό, που με την έως θανάτου υπακοή Του στον Πατέρα άλλαξε την πορεία της;
Τώρα όσοι Τον πιστεύουν και Τον αγαπούν αληθινά, αντέχουν να απαρνούνται τον εαυτό τους, ό, τι κακό δηλαδή θέλουν και αγαπούν πολύ, και προσπαθούν να τηρούν τον νόμο Του. Υπακούουν στον Θεό, αλλά και στους ανθρώπους, όταν δε ζητούν κάτι αντίθετο στο θέλημά Του. Έτσι με το δάκρυ και το αίμα που χύνουν στη μάχη με το εγώ τους, αλλά και με την ειρήνη και τη χαρά που χύνει στην ψυχή ο Κύριός τους, γράφουν στα βάθη της ύπαρξής τους την ιστορία της υπακοής....
Δεν είναι λίγοι, είναι πολλοί. Δεν έζησαν μόνο στα παλιά τα χρόνια, ζουν και σήμερα, δίπλα μας ίσως οι άνθρωποι της υπακοής. Με την προσευχή και τον αγώνα τους κρατούν τη γη ενωμένη με τον ουρανό και συγκρατούν τη δίκαιη οργή του Θεού για την πολλή αμαρτία μας. Για χάρη τους Εκείνος μας ελεεί και δεν αφήνει να υποστούμε όλες τις συνέπειες των λαθών μας. Οι άνθρωποι του Θεού έχουν δύναμη μεγάλη. Μπορούν να γράφουν μυστικά κι αθόρυβα την ιστορία του κόσμου ολόκληρου με την υπακοή.
(Μαρίας Δ. Παναγοπούλου, 8:15 π.μ. Μαθήματα εκτός ύλης, Την ιστορία τη γράφει η ανυπακοή;, Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα 2016)
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι!



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails