Έχει λεχθεί από τον Γκαίτε ότι για τους λογοτέχνες και ποιητές η μεγαλύτερη συντροφιά τους είναι η μοναξιά, επειδή στην κοινωνία διδάσκεται κανείς, αλλά στη μοναξιά εμπνέεται (Οδυσσέας Ελύτης).
Από όλες τις αμφισβητήσεις ομορφότερη είναι όταν οι αδύναμοι σηκώνουν το κεφάλι και παύουν να πιστεύουν στη δύναμη των τυράννων (Μπέρτολντ Μπρέχτ).
Τα συνηθισμένα πνεύματα συνήθως απορρίπτουν οτιδήποτε εκτείνεται πέρα από τη δική τους αντίληψη (Ροσφουκώ).
Η μοναξιά ακονίζει το μυαλό μας όπως το σκοτάδι οξύνει την όρασή μας (Σενέκας).
Ο εμφύλιος πόλεμος είναι καταστροφή και για τις δυο παρατάξεις, γιατί νικητές και ηττημένοι παθαίνουν την ίδια ζημιά (Δημόκριτος).
Τον πονηρό χαρακτήρα του ανθρώπου δεν είναι εύκολο να τον αλλάξεις ( Μένανδρος).
Ο θάνατος έχει τον δικό του τρόπο να επιβάλει τη νίκη του (Βίκτωρ Ουγκώ).
Πλῆθος σοφῶν σωτηρία κόσμου καί βασιλεύς φρόνιμος εὐστάθεια δήμου ὥστε παιδεύεσθε τοῖς ῥήμασί μου καί ὠφελήσεσθε: το πλήθος των πράγματι σοφών που κάνουν κοινωνούς της σοφίας τους και τους άλλους, αυτοί είναι σωτηρία του κόσμου. Βασιλιάς φρόνιμος αποτελεί στερέωμα και ευδαιμονία του λαού του. Ώστε λάβετε μόρφωση και παιδαγωγία από τα λόγια μου και θα αποκομίσετε πραγματική ωφέλεια (Σοφία Σολομώντος, στ, 24).
Το σταφύλι έχει τρία τσαμπιά. Το πρώτο είναι της ηδονής, το δεύτερο της μέθης, το τρίτο της βρισιάς (Δημόκριτος).
Δεξί χέρι η εργασία και ζερβό η οικονομία (Παροιμία).
Όποιος έχει μακρύ δρόμο μπροστά του, δεν πρέπει να τρέχει (Κινεζική Παροιμία).
Ο Πέτρος ρητορεύει και ο Πλάτων κατεσίγησε, διδάσκει ο Απόστολος Παύλος.
Μη λες για όσα γνωρίζεις, αλλά γνώριζε όσα λες (Σωκράτης).
Η γλώσσα του ψεύτη μισεί και αποστρέφεται την αλήθεια, το δε άφρακτο και ασυγκράτητο στόμα προξενεί αναστατώσεις και ταραχές (Παροιμίες, κστ, 28).
Μισῶ τόν ἄνδρα τόν διπλοῦν πεφυκότα, χρηστόν λόγοις, πολέμιον δέ τοῖς τρόποις: μισώ τον άνδρα που είναι διπρόσωπος. Καλά λέγει, κακά κάνει (Θέογνις).
Η αναμονή της συμφοράς πάντα είναι πολύ πιο τρομερή και ανυπόφορη παρά η ίδια η συμφορά (Nτ. Πισάρεφ).
Με την οικονομία τα λίγα είναι αρκετά. Δίχως την οικονομία τίποτε δεν είναι αρκετό (Σενέκας).
Ο δειλός πάντα ψάχνει τρόπους, για να ξεφύγει από το χρέος του (Σενέκας).
Τα γνωρίσματα του υποκριτή είναι τρία: όταν μιλάει, ψεύδεται, όταν δίνει μια υπόσχεση την παραβαίνει κι όταν τύχει εμπιστοσύνης εξαπατά (Abu Hurairah, Εφημερίδα Εστία, 18/5/2018).
Όπως δεν μοιάζουν τα πρόσωπα των ανθρώπων του ενός με του άλλου, έτσι δεν μοιάζουν και τα μυαλά, οι χαρακτήρες και οι γνώμες των ανθρώπων (Παροιμίες κζ, 19).
Το μέτρο της αγάπης είναι αγάπη χωρίς μέτρο (Αυγουστίνος).
Οἶνος κάτοπτρον νοῦ: το κρασί φανερώνει αυτά που σκέπτεσαι (Αρχαιοελληνική παροιμία),
Δεν πατεί σε σάπια ξύλα: για όσους μετρούν προσεκτικά τις πράξεις τους (Παροιμία).
Δεν σε είπανε καμπούρη και μας ξίνισες τη μούρη: για όσους εύκολα θίγονται (Παροιμία).
Εκεί που πολύ αγαπάς να μην πολυπηγαίνεις (Παροιμία).
Ο άνθρωπος που σπέρνει σπόρους καλοσύνης απολαμβάνει ανεξάντλητη σοδιά (Τζον Μέισον).
Έμαθες να μου ζητάς, έμαθα να μη σου δίνω: για όσους είναι αναιδείς απαιτητές (Παροιμία).
Δανείσου, καλοπλήρωσε για να σου ξαναδώσουν (Παροιμία).
Ένα κόκαλο στον σκύλο δεν είναι φιλανθρωπία. Φιλανθρωπία είναι το κόκαλο που μοιράζεσαι με τον σκύλο, όταν πεινάς όσο κι αυτός (Τζακ Λόντον).
Ο πλούτος δεν αλλάζει τον άνθρωπο, τον αποκαλύπτει (Σ. Νέκερ).
Προδραμών ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπί συκομορέαν (Λουκά ιθ, 1-10: Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα. Σήμερα θα μείνω σπίτι σου. Και ο οικτίρμων Κύριος βεβαίωσε το χαρμόσυνο γεγονός της σωτηρίας όλου του οίκου του αρχιτελώνη Ζακχαίου. Η λαχτάρα για τον Χριστό!
Σε όποια ψυχή εισχωρήσει, τη μεθά με μια μέθη ουράνια, τη γοητεύει. Αληθινά, τι σου είναι η λαχτάρα για τον Χριστό; Μια άγια τρέλα. Μέσα στους αλλοπρόσαλλους καιρούς μας μονάχα μια "τρέλα" θα μας σώσει. Μια ''τρέλα" για τον Χριστό. Όπως ο Ζακχαίος που τον υποδέχθηκε για πάντα στην καρδιά του και στο σπίτι του (Αρχιμ. Αποστόλου Τσολάκη, Μίλησέ μου, Χριστέ, εκδόσεις Σωτήρ).
Στη ζωή σας να μη φοβάστε κανένα παρά μόνον τον Θεό. Και να αποφεύγετε τους ανθρώπους που δεν φοβούνται τον Θεό (Σπουδαία σκέψη).
Εκείνοι που υποφέρουν πολύ, παραπονούνται λιγότερο (Αίσωπος).
Η θεραπεία της κόρης της Χαναναίας. Μια παράδοξη αναμέτρηση. "Ὁ δέ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον (Ματθ. ιε, 21-28)". "Κύριε, βοήθει μοι". Καθυστερούσε ο Χριστός, για να φανερώσει την ευσέβειά της. "Ας γίνει λοιπόν όπως εσύ θέλεις".
Και τη στιγμή εκείνη η κόρη της θεραπεύτηκε. Αν κάποτε ο Κύριος δείχνει να μην απαντά, είναι γιατί μας έχει καλέσει σε έναν αγώνα αναμέτρησης μαζί Του, στον οποίο θέλει να μας ανακηρύξει νικητές. Αρκεί να του δείξουμε -όπως η Χαναναία- πίστη, ταπείνωση, επιμονή (Αρχιμ. Αποστόλου Τσολάκη, Μίλησέ μου, Χριστέ, εκδόσεις Σωτήρ).
Η χαρά έρχεται στη ζωή μας, όταν έχουμε κάτι να κάνουμε, κάτι να αγαπάμε και κάτι να ελπίζουμε (Τζόζεφ Άντισον).
Δεν μπαίνεις στον παράδεισο όσα κεριά ν' ανάψεις, εάν στον πόνο του αλλουνού μαζί του και δεν κλάψεις (Κρητική μαντινάδα).
Έχουμε ψυχή αθάνατη. Να τη φροντίζουμε και να την επιτελούμαστε περισσότερο από ό, τι το σώμα μας. Η ψυχή να είναι ο κυρίαρχος ηγεμόνας, ώστε στο σώμα μας να κατασκηνώνει το Άγιο Πνεύμα, για να πληρούται από τη Χάρη του Θεού. Τότε μαζί με τον αγιασμό της αθάνατης ψυχής μας θα καθαγιάζεται και αυτό και θα καθίσταται ναός του Παναγίου Πνεύματος (Περιοδικό Σωτήρ, αρ τεύχους 2175/15.4.2018).
Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς. Οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι: Εύχεσαι, Κύριε για τους εχθρούς Σου. Εύχεσαι για τους εχθρούς Σου, οι οποίοι ζήτησαν να χυθεί το αίμα Σου "ἐν ὀδύνῃ πολλῇ καί ἀτιμίᾳ ἐσχάτη". Κι εμείς, Κύριε, θέλουμε να είμαστε δικοί Σου μαθητές. Έλα, Ιησού, κοντά μας· έλα κατοίκησε μέσα μας και διαπότισε τα βάθη μας με τη γλυκιά και άφθονη και αμάραντη δροσιά της αγάπης Σου, η οποία δεν ξεραίνεται και δεν εξαντλείται ποτέ (Π. Ν. Τρεμπέλα, Από το Πάθος του Κυρίου, εκδόσεις Σωτήρ).
Καλημέρα σας! Καλή κι ευλογημένη εβδομάδα!
Χαρούμενος κι ελπιδοφόρος ο μήνας Μάρτιος!
Καλή Σαρακοστή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου