Αν αυτή η αγάπη υπάρχει ζωντανή στις καρδιές, τότε και όταν είμαστε έξω, μακριά από το σπίτι, μπορούμε να επιστρέψουμε εκεί με τη σκέψη μας, με την καρδιά μας και με τη διάθεση, μόλις μπορέσουμε, να γυρίσουμε γρήγορα πίσω λαχταρώντας να δούμε τους δικούς μας, να επικοινωνήσουμε μαζί τους, να χαρούμε και να ξεκουραστούμε στη ζεστή ατμόσφαιρα της ήρεμης οικογενειακής ζωής.
Τους ανθρώπους τους ενώνει κυρίως η αγάπη, όχι ο τόπος. Μπορεί να είμαστε στον ίδιο τόπο, στο ίδιο σπίτι, αλλά αν δεν υπάρχει αγάπη, ο καθένας ουσιαστικά είναι μόνος, στον δικό του απροσπέλαστο κόσμο. Αληθινή επικοινωνία δεν υπάρχει, οι καρδιές δεν αναπαύονται, μένουν ψυχρές και στερημένες.
Αντίθετα, όταν η αγάπη κυριαρχεί στις καρδιές, και τότε που είμαστε αναγκασμένοι να βρισκόμαστε σε διαφορετικούς τόπους, νιώθουμε πως είμαστε κοντά. Οι ψυχές είναι ενώ ενωμένες, ζούμε όλοι μαζί συναγμένοι στον κόσμο της αγάπης, μας ενώνει η σκέψη, η προσευχή, η προσμονή της ώρας που θα βρεθούμε όλοι κοντά, για να χαρούμε την πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνία.
Υπάρχουν όμως και άλλοι πρακτικότεροι τρόποι που μπορεί να μας φέρνουν κοντά και να καλλιεργούν την ενότητα της οικογένειας. Πολύ βοηθεί στην ενότητα της οικογένειας το κοινό τραπέζι. Να καθίσουν όλοι, γονείς και παιδιά, με ευχάριστη διάθεση να φάνε μαζί και να πουν τα νέα τους, τις εντυπώσεις τους, να αναφέρουν κάτι ωφέλιμο, ενδιαφέρον, χρήσιμο και οικοδομητικό. Να πουν και κάτι ευχάριστο, να γελάσουν, να χαρούν, ώστε το κοινό τραπέζι να μην τους στηρίζει μόνο σωματικά, αλλά να τους ανακουφίζει, να τους τονώνει και να τους δένει ψυχικά.
Μια τέτοια ατμόσφαιρα και εικόνα ζηλευτής οικογενειακής ευτυχίας περιγράφει ο ιερός Ψαλμωδός, όταν απευθύνεται στον πιστό οικογενειάρχη και λέει: «ἡ γυνή σου ὡς ἄμπελος εὐθηνοῦσα ἐν τοῖς κλίτεσι τῆς οἰκίας σου• οἱ υἰοί σου ὡς νεόφυτα ἐλαιῶν κύκλῳ τῆς τραπέζης σου. ἰδού οὕτως εὐλογηθήσεται ἄνθρωπος, ὁ φοβούμενος τόν Κύριον (Ψαλ. ρκζ[127] 3-4).
Δηλαδή: Η γυναίκα σου θα είναι σαν κληματαριά γεμάτη καρπούς μέσα στο σπίτι σου, που θα το στολίζει με την εργατικότητα και τη νοικοκυροσύνη της. Και οι απόγονοί σου θα κάθονται γύρω από το τραπέζι σου σαν νεοφυτευμένα ελαιόδενδρα. Αυτή είναι η ευλογία που απολαμβάνει ο άνθρωπος που φοβάται τον Θεό και ακολουθεί τις εντολές Του.
Πολύ πιο βοηθητική είναι η κοινή προσευχή. Και μια ολιγόλεπτη έστω προσευχή που θα πουν οι σύζυγοι μαζί, τους βοηθεί να αισθάνονται περισσότερο ενωμένοι, αγαπημένοι και δυνατοί. Αν μπορούν να συμμετέχουν και τα παιδιά στην προσευχή, καθώς μεγαλώνουν, αυτό θα θα φέρνει πολλή την ευλογία του Θεού στο σπίτι.
Μόνο όταν έρχεται και κατοικεί ανάμεσά μας ο Θεός, μπορεί να υπάρχει εσωτερική ταύτιση, πραγματική ενότητα, αληθινή κοινωνία. Εκεί μπροστά στο εικονοστάσι, με το "Βασιλεῦ οὐράνιε" και το "Πάτερ ἡμῶν", με το Ψαλτήρι στα χέρια, με κάποιον ύμνο εκκλησιαστικό, με το αναμμένο καντήλι και το ευωδιαστό θυμίαμα, εκεί συγκροτείται η οικογένεια, φανερώνει το καλύτερό της πρόσωπο, παίρνει δύναμη να αντέχει στις δυσκολίες και να μην κλονίζεται στους ποικίλους κραδασμούς.
Ίσως όμως αυτά, το κοινό τραπέζι και η κοινή προσευχή, να ήταν κατορθωτά σε άλλους καιρούς. Στην εποχή των έντονων ρυθμών, των πολλών απασχολήσεων και ποικίλων διασπάσεων ίσως δεν είναι εφικτά, μάλιστα σε καθημερινή βάση.
Όμως ας μην παραιτηθούμε τελείως. Ας γίνονται όποτε είναι δυνατόν και όσο είναι δυνατόν· και αν δεν μπορούν ὀλοι, ας συμμετέχουν όσοι μπορούν. Να καταβάλλεται όμως προσπάθεια να γίνονται οπωσδήποτε το Σαββατοκύριακο, όπου ο διαθέσιμος χρόνος είναι περισσότερος, διότι δεν υπάρχουν οι συνήθεις επαγγελματικές υποχρεώσεις για τους γονείς και οι εντατικές παρακολουθήσεις μαθημάτων για τα παιδιά. Τότε το κοινό τραπέζι μπορεί να γίνει με μεγαλύτερη άνεση και η κοινή προσευχή με περισσότερη επιμέλεια.
Κατά το Σαββατοκύριακο μπορεί και κάτι άλλο να βοηθήσει την οικογένεια να βρεθεί μαζί. Μια έστω σύντομη έξοδος, μια μικρή εκδρομή σε τόπο με όμορφο φυσικό περιβάλλον ή μια επίσκεψη σε ένα ιερό προσκύνημα, μπορούν να χαρίσουν όμορφες κι ευχάριστες στιγμές και ωφέλιμες εμπειρίες, που ενισχύουν την ενότητα της οικογένειας.
Το βράδυ του Σαββάτου στην οικογένεια τη χριστιανική που δεν επηρεάζεται από τα κοσμικά φρονήματα και τις ανάλογες συνήθειες, πάντα έχει κάτι κάτι ιδιαίτερο και άγιο να δώσει. Μπορεί να διαβάσουμε όλοι μαζί το ευαγγελικό και το αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής και να ετοιμασθούμε έτσι καλύτερα για τον αυριανό εκκλησιασμό.
Ο κοινός εκκλησιασμός συντελεί περισσότερο από καθετί άλλο στην ενότητα της οικογένειας. Αν μάλιστα υπάρχει η απαραίτητη προετοιμασία για τη συμμετοχή όλων στο Ποτήριο της Ζωής, στην κοινωνία των αχράντων Μυστηρίων, τότε ο ίδιος ο Χριστός που κοινωνούμε, γίνεται ο ενοποιός, που ενώνει όλους, επομένως και την οικογένεια, σε συμπαγές και άρρηκτο σώμα.
Είναι πολύ βοηθητικό να έρχονται μαζί οι γονείς και καθώς μεγαλώνουν και τα παιδιά, στον πνευματικό ιερέα και εκεί στο μυστήριο της Μετανοίας και ιεράς Εξομολογήσεως, να αποθέτουν το βάρος της ψυχής τους και να τακτοποιούν τα προβλήματα που παρουσιάζονται μεταξύ τους.
Τότε μπορούν να ζουν εκείνη την ομοψυχία και ενότητα, που μόνο το Πνεύμα το Άγιο, ο Θεός που κατοικεί στις ψυχές τους, δημιουργεί. Τότε ενώνονται "εἰς ἑνός Πνεύματος Ἁγίου κοινωνίαν", καθώς με καθαρές ψυχές προσέρχονται στη θεία λειτουργία να μεταλάβουν τα Άχραντα Μυστήρια.
Αυτή είναι η πιο ευλογημένη, η πιο μεγάλη ώρα της οικογένειας. Είναι η ώρα που η οικογένεια μεταλαμβάνει του Θεού "εἰς ζωήν αἰώνιον" και προγεύεται την αιώνια κοινωνία της αγάπης της στη βασιλεία των ουρανών. Μ' αυτούς τους τρόπους οι σκορπισμένοι στους δρόμους του κόσμου γυρίζουμε στο σπίτι μας και απολαμβάνουμε με χαρά την οικογένειά μας, καθώς ζούμε μέσα στο σπίτι του Θεού Πατέρα μας, στη μεγάλη οικογένειά μας, στην Εκκλησία. Προετοιμάζουμε έτσι με τον καλύτερο τρόπο την κοινή πορεία μας στην ουράνια οικία του Πατρός, στην πανευφρόσυνη και ατελεύτητη βασιλεία Του.
(Αρχιμανδρίτη Αστερίου Χατζηνικολάου, Προβλήματα στη
σύγχρονη οικογένεια, Γυρίζουμε στο σπίτι μας, Καλλιεργούμε την ενότητα, Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα
2016)
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Ευφρόσυνος και δημιουργικός ο μήνας Οκτώβριος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου