Και οι γονείς για τα παιδιά τους, αλλά και όλοι για τους γύρω μας έχουμε ευθύνη να διδάσκουμε κυρίως, με το παράδειγμά μας. Είναι αυτό που λείπει από τον σημερινό κόσμο. Για αυτό και πολλοί παρασύρονται από ποικίλες πλάνες και αιρέσεις. Με λόγια εντυπωσιακά και δυνατά δεν αλλάζει ο άνθρωπος. Χρειάζεται παράδειγμα που θα τον εμπνεύσει, θα τον ξεκολλήσει από τη λάσπη της γης και θα τον στρέψει προς τον ουρανό. Αυτό το παράδειγμα είναι κοινή ευθύνη όλων μας (Σκέψεις ιεράρχη).
Μή δίδου σχολἠν τοῖς λογισμοῖς, τό ἀλλότριον ἐξετάζειν ἀρρώστημα, ἀλλά σαὐτῷ πρόσεχε· τουτέστιν, ἐπί τήν οἰκείαν ἔρευναν στρέφε σου τό ὄμμα τῆς ψυχῆς: να αποφεύγεις να ασχολείσαι με τα ξένα παραπτώματα, αλλά να προσέχεις τον εαυτό σου και να ερευνάς τις προσωπικές σου αδυναμίες (Μέγας Βασίλειος).
Να είσαι αληθινός, διάφανος όπως το νερό της λίμνης μια μέρα γαλανού ουρανού. Να είσαι δυνατός, δυνατός όπως ο βράχος που δεν μπορεί να σπάσει. Να είσαι ίσιος, ίσιος όπως η λεύκα που υψώνεται σε ένα χωράφι (Α. Degallier, μετάφραση Κώστα και Εριέττας Διαμαντοπούλου).
Να μην τολμήσει ο άνθρωπος να προσευχηθεί με περηφάνια, γιατί χαίρεται ο
διάβολος. Η σωστή προσευχή γίνεται με ταπείνωση. Είναι σαν το τηλέφωνο,
αν μιλάς δυνατά θα σε ακούσουν οι κακοί γείτονες, ενώ αν μιλάς σιγανά η
κουβέντα θα μείνει κρυφή. (Γέροντας Παΐσιος) [ ο πατέρας Παΐσιος ήταν ασυρματιστής στον
στρατό]
Όταν μας ψήνει το καμίνι του πόνου και μας δέρνει η συμφορά, η φτώχεια, των ανθρώπων η κακία και των φίλων η εγκατάλειψη θυμόμαστε τον Θεό μας, τρέχουμε στις εκκλησιές, κραυγάζουμε: "Κύριε, βοήθησέ μας, Κύριε σώσε μας". Όταν πάρουμε τη βοήθεια, λέμε το ευχαριστώ ή δόξα τω Θεώ. Από τους δέκα θεραπευθέντες λεπρούς ένας απεδείχθη ευγνώμων. Ας μάθουμε να είμαστε ευγνώμονες προς τον Θεό και προς τους ανθρώπους (Κυριακοδρόμιο, τόμος 3ος, εκδόσεις Σωτήρ).
Νέφος θανάτου έχει σκεπάσει τη Συρία, το Ιράκ, το Ιράν, το Πακιστάν, την Αίγυπτο, τη Λιβύη, τη Νιγηρία, τη Σομαλία, την Τανζανία... Απευθύνουμε έκκληση προς τον ιερό κλήρο και τον πιστό λαό να ενώσουν μεθ' ημών τη φωνή τους σε ιερές δεήσεις και αγυρπνίες ικετευτικές προς τον φιλάνθρωπο Θεό υπέρ των αθώων θυμάτων, να διαφυλάξει τους αδελφούς μας ανά τον κόσμον (Ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, 26/8/2014).
Ο άνθρωπος του Θεού, ο ενάρετος, ωφελεί πρωτίστως τον εαυτό του, ωφελεί όμως και τους γύρω του, τους οικείους του. Όπως έγινε με τον Νώε, ο οποίος έσωσε το ανθρώπινο είδος στην κιβωτό (Σκέψεις ιεράρχη).
Ἐκ γάρ τοῦ εὐλόγως ἤ παραλόγως τοῖς πράγμασι χρήσασθαι, ἤ ἐνάρετοι ἤ φαῦλοι γινόμεθα: η λογική ή η παράλογη χρήση των χρημάτων μας καθιστά ενάρετους ή φαύλους. Επιβάλλεται σύμμετρη και κατά φύσιν χρήση όλων των υλικών δημιουργημάτων (Μάξιμος ο ομολογητής).
Να κάνω οικονομίες, μου λες, να σκέφτομαι το μέλλον. Ναι, ξέρω.... Αν είχα αρκετά για το παρόν, θα έβαζα στην άκρη για το μέλλον. Αλλά δεν έχω αρκετά για το παρόν. Κι ύστερα το το μέλλον δεν μας ανήκει, ενώ το παρόν είναι δικό μας. Όπως είναι, πρέπει να ζούμε. Ας το ζούμε καθαρά, όσο μπορούμε με περισσότερη αξιοπρέπεια, πιο γενναιόδωρα (Α. Degallier, μετάφραση Κώστα και Εριέττας Διαμαντοπούλου).
Ο Θεός έδωσε στον καθένα κάποιο χάρισμα, κάποια ικανότητα. Κανείς, απολύτως κανείς, δεν υπάρχει που να μην έχει λάβει κάποια δωρεά, είτε χάρισμα πνευματικό είναι αυτό, είτε διανοητικό, είτε είτε σωματικό.... Ο καθένας με το χάρισμά του να βοηθούμε ο ένας τον άλλο και θα αξιωθούμε να μας αμείψει ο άγιος Θεός με ουράνιες αμοιβές (Κυριακοδρόμιο, τόμος 6ος, εκδόσεις Σωτήρ).
Αυτό το έτος που αρχίζει, Σου το εμπιστεύομαι, Θεέ μου. Κάνε να το ζήσω με συνείδηση, αργός στην πράξη μου· προσεκτικός και με περίσκεψη, να μοιάζω μ' αυτούς που στέκονται, για να σκέπτονται, και που προσέχουν, για να ακούσουν, και που σκύβουν, για να βοηθήσουν. Κάνε να προτιμώ πάντοτε ένα καλοφτιαγμένο πράγμα, μέσα σε μια ήρεμη μέρα, από πολλά ατελή πράγματα, μέσα σε μια θορυβώδη μέρα, χωρίς ανάπαυση (Α. Degallier, μετάφραση Κώστα και Εριέττας Διαμαντοπούλου).
Να πορεύεσαι στη ζωή σου με απλότητα, και μην κάνεις τον σοφό μπροστά στο
Θεό. Η πίστη πηγαίνει όπου υπάρχει απλότητα, ενώ ή υψηλοφροσύνη
ακολουθεί τον άνθρωπο, που κάνει λεπτούς και έξυπνους συλλογισμούς, και
παρουσιάζει τα πράγματα διαφορετικά από ό, τι είναι στην πραγματικότητα.
Αυτό όμως τον απομακρύνει από τον Θεό. Τα μεγάλα, αλλά χωρίς ταπείνωση ασκητικά κατορθώματα συντρίβουν τον αγωνιστή και τον κάνουν καταγέλαστο στους δαίμονες. (Όσιος Ισαάκ ο Σύρος)
Τυφλός τις ἐκάθητο παρά τήν ὁδόν προσαιτῶν... καί ἐβόησε... καί πολλῷ μᾶλλον ἔκραζε· Ἰησοῦ, υἱέ Δαβίδ, ἐλέησόν με (Λουκά ιη, 35-39): όπλο αήττητο και ακαταμάχητο για τον χριστιανό είναι η καταφυγή με πίστη και επιμονή με την προσευχή στον Παντοδύναμο, Πανάγαθο και Πάνσοφο Κύριο (Κυριακοδρόμιο, τόμος 3ος, εκδόσεις Σωτήρ).
Είναι δύσκολο να υποψιασθεί το κακό εκείνος που με δυσκολία στρέφεται στην κακία (Γρηγόριος Θεολόγος).
Να θυμάσαι και να φοβάσαι δυο λογισμούς: Ο ένας λέει "είσαι άγιος" και ο άλλος "δεν θα σωθείς" (Σκέψεις ιεράρχη).
Τη σημερινή μου ανάρτηση την αφιερώνω στην πολυαγαπημένη μου ξαδελφούλα, Ξένια, η οποία χθες γιόρταζε την ονομαστική της εορτή. (Να σε χαιρόμαστε.... κουκλίτσα!!!!)
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου