Υπαπαντή: γιορτή της Παναγίας-Μάνας

Παγκόσμια έχει οριστεί η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου ως εορτή της μάνας μέσα στο άνθισμα των λουλουδιών. Όμως ο Φεβρουάριος φέρνει πιο κοντά μας τη μάνα, γιατί γιορτάζει η Μάνα του Κόσμου, η Παναγία, η Μητέρα του Χριστού. Η εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου είναι η πραγματική εορτή των μητέρων. Την ημέρα αυτή έχει καθιερώσει η εκκλησία μας, για να τιμήσει τη χριστιανή μάνα και καλεί όλες τις μάνες ν' ακολουθήσουν και καλεί όλες τις μάνες ν' ακολουθήσουν τα αχνάρια της Παναγίας Μητέρας. Να οδηγούν τα παιδιά τους στο σπίτι και στην αγκαλιά του Θεού!

Μαμά, είναι η πρώτη λέξη που θα ψελλίσει το μικρό παιδάκι ευτυχισμένο. Μανούλα, θα φωνάξει το μεγαλύτερο, πνιγμένο στο κλάμα, πέφτοντας στην αγκαλιά της για μια ζημιά που έκανε. Ο έφηβος θα καταφύγει κοντά της, σε μια ήσυχη ώρα να καταθέσει έναν πόνο, ένα κρυφό μυστικό του. Στις δυσκολίες της πορείας του την επικαλείται ο ώριμος άνδρας. Ο γέροντας, ο ασθενής, χαμηλόφωνα προφέρει: "ωχ μανούλα μου!"  

Μάνα, λέξη ιερή, παγκόσμια αντανακλά στον καλό άγγελο που έβαλε ο Θεός δίπλα σε κάθε άνθρωπο, για να συνεχίζεται το μυστήριο της ζωής στον κόσμο μας. Ευγνωμοσύνη ξεχειλίζει από την ψυχή μας για σένα μάνα και θέλω να το εκφράσω όσο πιο δυνατά μπορώ, μα είναι τόσο μικρό το ευχαριστώ μας. 

Όπως η Παναγία μας με τον Ιωσήφ πήγαν το βρέφος Ιησού στον ναό των Ιεροσολύμων, έτσι και οι χριστιανές μάνες πάνε τα βρέφη τους 40 ημερών για ευλογία και αγιασμό. 
Ηρωίδες, ανώνυμες μάνες, στη Μεγάλη Μάνα, την Παναγία, ακουμπάτε τα όνειρά σας, τις χαρές, τους πόνους, τις ελπίδες των παιδιών σας. Σας γιορτάζουμε με τη Μεγάλη Μάνα Παναγία, των Μανάδων τη Μάνα και προσευχόμαστε για τη μάνα μας που βρίσκεται σαν άγγελος κοντά μας. Δεχθείτε σήμερα μερικούς στίχους ευγνωμοσύνης για ό, τι μας χαρίζετε: 

Μάνα! κράζει το παιδάκι,
Μάνα! ο νιος και Μάνα! ο γέρος, Μάνα! ακούς σε κάθε μέρος, Α! τι όνομα γλυκό!
Τη χαρά σου και τη λύπη
με τη μάνα τη μοιράζεις,
ποθητά την αγκαλιάζεις,
δεν της κρύβεις μυστικό! 

Εις τον κόσμον άλλο πλάσμα
δεν θα βρεις να σε μαντεύει,
σαν τη μάνα που λατρεύει,
σαν τη μάνα που πονεί!
Την υγειά της, τη ζωή της,
όλα η μάνα τ' αψηφάει
για το τέκνο π' αγαπάει,
για το τέκνο που φιλεί!
Όπου τρέχεις, πάντα η μάνα
με το νου σε συντροφεύει,
σε προσμένει, σε γυρεύει
μ' ανυπόμονη καρδιά.

Κι αν σκληρός εσύ φαρμάκια την ποτίζεις την καημένη, πάντα η μάνα σ' απανταίνει με τα ολόθερμα φιλιά!
Δυστυχής όποιος τη χάσει
ο καημός είναι μεγάλος,
σαν τη μάνα δεν είν' άλλος
εις τον κόσμο θησαυρός!

Κι όποιος μάνα πια δεν έχει,
Μάνα! κράζει στ' όνειρό του,
πάντα Μάνα! στον καημό του
είν' ο μόνος στεναγμός! 

(Γεωργίου Μαρτινέλλη, Μάνα)  

Βασίλισσα της Εκκλησιάς''σε κράζει η καμπάνα, μα η καρδιά μου, Δέσποινα, αυτή σε κράζει ''Μάνα''

Σ’ αυτό τον κόσμο το μεγάλο
Σαν τη μανούλα μου τι άλλο; 
Ξυπνώ κι ως να τη δω μπροστά μου
Τικ-τακ, τικ-τακ, χτυπά η καρδιά μου. Σαν έρθει, αμέσως ησυχάζω,
Πετιέμαι ορθή, την αγκαλιάζω. 
Το κρύο νερό πως με ζεσταίνει,
Όταν το χέρι της με πλένει!
Και τι απαλά που με χτενίζει,
Με ντύνει και με συγυρίζει!
Ποτέ δεν είδα να θυμώνει,
Πάντα μ’ αγάπη με μαλώνει.

Το γάλα που μου φέρνει πίνω,
Μα και στο γάτο λίγο δίνω.
Σα φτάνει η ώρα του σχολειού μου,
Φωνάζω χαίρε του σπιτιού μου. Διαβάζω, λέω το μάθημά μου,
Με είν’ η μανούλα μακριά μου.
Κι όλο η καρδιά τικ τακ μου κάνει,
Το μεσημέρι ως να σημάνει. (Από το Αναγνωστικό της Β' Δημοτικού, ΟΕΔΒ 1947)

Η σκέπη και του ανθρώπου εσύ, τ' αγγέλου εσύ και η δόξα, με τη χαρά σου χαίρεται, χαριτωμένη η κτίση!

Μητέρα των ανέλπιδων κι όλου του κόσμου σκέπη, κάτω από σε και οι ανέλπιδοι κι όλος ο κόσμος ίσοι!
Μπρος στην εικόνα σου γυρτός ο κόσμος με το στόμα τρεμουλιαστό, κρεμάμενο μόνο απ' τ' όνομά σου κι από τη σκέψη σου, Κυρά, κι από τ' ανάβλεμμά σου, μ' ένα τροπάρι μυστικό, με μια πνιχτή μουρμούρα δυο απέραντα μονόλογα: Χαίρε Χαριτωμένη!.. (Κωστής Παλαμάς)

(Αποσπάσματα από το Περιοδικό Προς τη Νίκη, που διάβασα τη χθεσινή μέρα στην εορτή, αφιερωμένη στην Παναγιά-Μάνα)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! Ας μας καθοδηγεί η Αγκαλιά της Μεγάλης Μάνας-Παναγιάς! Χρόνια πολλά στις μανούλες μας!