Ένας πατέρας έγραψε στο παιδί του: "Παιδί μου, την ημέρα που θα διαπιστώσεις ότι γέρασα, κάνε υπομονή και προσπάθησε να καταλάβεις. Στα χρόνια που πέρασαν ήμουν δίπλα σου με την αγάπη που σου άξιζε και την τρυφερότητα που χρειαζόσουν! Γι' αυτό, αν κάποια φορά λερωθώ την ώρα που τρώω, ή αν δυσκολεύομαι να ντυθώ, δείξε κατανόηση.
Όταν μιλάμε, εάν επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα δυο και τρεις φορές μη με παρεξηγείς. Άκουσέ με. Όταν συζητάμε και ξεχνάω κάτι, δώσε μου το χρόνο να το θυμηθώ. Και εάν δεν μπορώ, μην εκνευρίζεσαι. Όταν τα κουρασμένα πόδια μου δεν μου επιτρέπουν να περπατώ, μη στενοχωριέσαι. Φυσικό είναι!
Εσύ δώσε μου το χέρι σου να κρατηθώ. Δεν πρέπει να αισθάνεσαι λυπημένος, επειδή είσαι αναγκασμένος να με βλέπεις δίπλα σου. Δώσε μου το χέρι σου και βοήθησέ με να τελειώσω το δρόμο μου με υπομονή, αγάπη και ειρήνη. Και εγώ θα σου το ξεπληρώσω με ένα χαμόγελο και με την απέραντη αγάπη που έχω μέσα μου για σένα..." (περιοδικό Όσιος Αυξέντιος, Μυτιλήνη, 2007)
Μη σπεύσεις να κατηγορήσεις έναν νέο ή μια νέα που δεν συμπεριφέρεται σωστά. Αναζήτησε τα αίτια που οδήγησαν τα παιδιά στο κατάντημα αυτό και γίνε επιεικής και ανεκτικός στην αφροσύνη τους. Είναι θύματα ενός λαθεμένου τρόπου ζωής. Γι' αυτό άνοιξέ τους τον δρόμο για τον Θεό με την αγάπη και την προσευχή σου (Σκέψεις ενός πατέρα).
Θυμήσου, παιδί μου (για τη μητέρα σου), ότι αντιμετώπισε πολλούς κινδύνους για χάρη σου, τότε που σε είχε μέσα στην κοιλιά της. Όταν πεθάνει κι εκείνη, να την θάψεις κοντά μου, στον ίδιο τάφο. Κάθε μέρα σ' όλη τη ζωή σου να θυμάσαι παιδί μου τον Κύριο και Θεό μου και να μην αμαρτάνεις και παραβείς τις εντολές Του με τη θέλησή σου. Σ' όλη σου τη ζωή να φέρεσαι με δικαιοσύνη και να μην ακολουθήσεις ποτέ δρόμους αδικίας και παρανομίας. Διότι, όταν ζεις σύμφωνα με τον νόμο της αλήθειας, θα κατευοδώνονται και θα ευλογούνται τα έργα σου, όπως και όλων εκείνων οι οποίοι ζουν με δικαιοσύνη και αρετή (Τωβ., δ, 4-6)
Μαμά μου, μη με παραχαϊδεύεις. Ξέρω πολύ καλά πως δεν πρέπει να μου δίνεις πάντα ό, τι σου ζητώ. Σε δοκιμάζω μόνο, για να δω. Μη διστάζεις να είσαι σταθερή μαζί μου. Το προτιμώ. Με κάνεις να νιώθω περισσότερη σιγουριά. Μη με κάνεις να νιώθω μικρότερος από ό, τι είμαι. Αυτό με σπρώχνει να παριστάνω καμιά φορά το σπουδαίο.
Μη μου κάνεις παρατηρήσεις μπροστά στον κόσμο, αν μπορείς. Θα προσέξω περισσότερο αυτά που θα μου πεις, αν μου μιλήσεις ήρεμα μια στιγμή που θα είμαστε οι δυο μας. Μη μου δημιουργείς το συναίσθημα πως τα λάθη μου είναι αμαρτήματα. Μπερδεύονται έτσι μέσα μου όλες οι αξίες που έχω μάθει να αναγνωρίζω. Μην αναστατώνεσαι τόσο, όταν σου λέω "δεν σε χωνεύω". Δεν απευθύνομαι σε σένα, αλλά στη δύναμη που έχεις να μου εναντιώνεσαι.
Μη με προστατεύεις πάντα από τις συνέπειες. Χρειάζεται καμιά φορά να πάθω, για να μάθω. Μη δίνεις μεγάλη σημασία στις μικροαδιαθεσίες μου. Καμιά φορά δημιουργούνται ίσα-ίσα, για να κερδίσω την προσοχή που ζητούσα. Μη μου κάνεις συνεχώς παρατηρήσεις. Γιατί τότε θα χρειαστεί να προστατέψω τον εαυτό μου κάνοντας τον κουφό.
Μη μου δίνεις επιπόλαιες υποσχέσεις. Νιώθω πολύ περιφρονημένος, όταν δεν τις κρατάς.Μην υπερτιμάς την τιμιότητά μου. Συχνά οι απειλές σου με σπρώχνουν στην ψευτιά. Μην πέφτεις σε αντιφάσεις. Με μπερδεύεις έτσι αφάνταστα και με κάνεις να χάνω την πίστη μου σε σένα.
Μη με αγνοείς, όταν σου κάνω ερωτήσεις. Αν κάνεις κάτι τέτοιο, θα ανακαλύψεις πως θ' αρχίσω να παίρνω τις πληροφορίες μου από άλλες πηγές. Μην προσπαθείς να με κάνεις να πιστέψω πως είσαι τέλεια ή αλάνθαστη. Είναι σοκ για μένα, όταν ανακαλύπτω πως δεν είσαι ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Μη διανοηθείς ποτέ πως θα πέσει η υπόληψή σου αν μου ζητήσεις συγγνώμη. Μια τίμια αναγνώριση ενός λάθους σου μου δημιουργεί πολύ θερμά αισθήματα απέναντί σου. Μην ξεχνάς πως μου αρέσει να πειραματίζομαι. Χωρίς αυτό δεν μπορώ να ζήσω.
Σε παρακαλώ, παραδέξου το. Μην ξεχνάς πόσο γρήγορα μεγαλώνω. Θα πρέπει να σου είναι δύσκολο να κρατήσεις το ίδιο βήμα με μένα, αλλά προσπάθησε, σε παρακαλώ. Μην ξεχνάς πως δεν θα μπορέσω να αναπτυχθώ χωρίς πολλή κατανόηση και αγάπη. Αυτό όμως δεν χρειάζεται να στο πω, έτσι δεν είναι; (Σκέψεις παιδιού)
Όταν μιλάμε, εάν επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα δυο και τρεις φορές μη με παρεξηγείς. Άκουσέ με. Όταν συζητάμε και ξεχνάω κάτι, δώσε μου το χρόνο να το θυμηθώ. Και εάν δεν μπορώ, μην εκνευρίζεσαι. Όταν τα κουρασμένα πόδια μου δεν μου επιτρέπουν να περπατώ, μη στενοχωριέσαι. Φυσικό είναι!
Εσύ δώσε μου το χέρι σου να κρατηθώ. Δεν πρέπει να αισθάνεσαι λυπημένος, επειδή είσαι αναγκασμένος να με βλέπεις δίπλα σου. Δώσε μου το χέρι σου και βοήθησέ με να τελειώσω το δρόμο μου με υπομονή, αγάπη και ειρήνη. Και εγώ θα σου το ξεπληρώσω με ένα χαμόγελο και με την απέραντη αγάπη που έχω μέσα μου για σένα..." (περιοδικό Όσιος Αυξέντιος, Μυτιλήνη, 2007)
Μη σπεύσεις να κατηγορήσεις έναν νέο ή μια νέα που δεν συμπεριφέρεται σωστά. Αναζήτησε τα αίτια που οδήγησαν τα παιδιά στο κατάντημα αυτό και γίνε επιεικής και ανεκτικός στην αφροσύνη τους. Είναι θύματα ενός λαθεμένου τρόπου ζωής. Γι' αυτό άνοιξέ τους τον δρόμο για τον Θεό με την αγάπη και την προσευχή σου (Σκέψεις ενός πατέρα).
Θυμήσου, παιδί μου (για τη μητέρα σου), ότι αντιμετώπισε πολλούς κινδύνους για χάρη σου, τότε που σε είχε μέσα στην κοιλιά της. Όταν πεθάνει κι εκείνη, να την θάψεις κοντά μου, στον ίδιο τάφο. Κάθε μέρα σ' όλη τη ζωή σου να θυμάσαι παιδί μου τον Κύριο και Θεό μου και να μην αμαρτάνεις και παραβείς τις εντολές Του με τη θέλησή σου. Σ' όλη σου τη ζωή να φέρεσαι με δικαιοσύνη και να μην ακολουθήσεις ποτέ δρόμους αδικίας και παρανομίας. Διότι, όταν ζεις σύμφωνα με τον νόμο της αλήθειας, θα κατευοδώνονται και θα ευλογούνται τα έργα σου, όπως και όλων εκείνων οι οποίοι ζουν με δικαιοσύνη και αρετή (Τωβ., δ, 4-6)
Μαμά μου, μη με παραχαϊδεύεις. Ξέρω πολύ καλά πως δεν πρέπει να μου δίνεις πάντα ό, τι σου ζητώ. Σε δοκιμάζω μόνο, για να δω. Μη διστάζεις να είσαι σταθερή μαζί μου. Το προτιμώ. Με κάνεις να νιώθω περισσότερη σιγουριά. Μη με κάνεις να νιώθω μικρότερος από ό, τι είμαι. Αυτό με σπρώχνει να παριστάνω καμιά φορά το σπουδαίο.
Μη μου κάνεις παρατηρήσεις μπροστά στον κόσμο, αν μπορείς. Θα προσέξω περισσότερο αυτά που θα μου πεις, αν μου μιλήσεις ήρεμα μια στιγμή που θα είμαστε οι δυο μας. Μη μου δημιουργείς το συναίσθημα πως τα λάθη μου είναι αμαρτήματα. Μπερδεύονται έτσι μέσα μου όλες οι αξίες που έχω μάθει να αναγνωρίζω. Μην αναστατώνεσαι τόσο, όταν σου λέω "δεν σε χωνεύω". Δεν απευθύνομαι σε σένα, αλλά στη δύναμη που έχεις να μου εναντιώνεσαι.
Μη μου δίνεις επιπόλαιες υποσχέσεις. Νιώθω πολύ περιφρονημένος, όταν δεν τις κρατάς.Μην υπερτιμάς την τιμιότητά μου. Συχνά οι απειλές σου με σπρώχνουν στην ψευτιά. Μην πέφτεις σε αντιφάσεις. Με μπερδεύεις έτσι αφάνταστα και με κάνεις να χάνω την πίστη μου σε σένα.
Μη με αγνοείς, όταν σου κάνω ερωτήσεις. Αν κάνεις κάτι τέτοιο, θα ανακαλύψεις πως θ' αρχίσω να παίρνω τις πληροφορίες μου από άλλες πηγές. Μην προσπαθείς να με κάνεις να πιστέψω πως είσαι τέλεια ή αλάνθαστη. Είναι σοκ για μένα, όταν ανακαλύπτω πως δεν είσαι ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Μη διανοηθείς ποτέ πως θα πέσει η υπόληψή σου αν μου ζητήσεις συγγνώμη. Μια τίμια αναγνώριση ενός λάθους σου μου δημιουργεί πολύ θερμά αισθήματα απέναντί σου. Μην ξεχνάς πως μου αρέσει να πειραματίζομαι. Χωρίς αυτό δεν μπορώ να ζήσω.
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου