Η ύλη, ο κόσμος, η κτίση έχουν ανεπανάληπτη αξία. Είναι εικόνα του Θεού, φανερώνουν κι αποκαλύπτουν τη δόξα του, παιδαγωγούν τον άνθρωπο, δοξολογούν κι ευχαριστούν το Θεό κι αναμένουν τέλος μαζί με τον άνθρωπο την ελευθερία από τη φθορά. Γι’ αυτό δε μας επιτρέπεται, αλλά και δε μας συμφέρει να καταστρέφουμε τον κόσμο και την ομορφιά, που μας περιβάλλει.Αυτό είναι και το μήνυμα της μεγάλης τελετής του αγιασμού των υδάτων και του φωτισμού της κτίσης (Η Δράση μας).
Αν χάσεις και ξοδεύσεις χρήματα, θα μπορέσεις να τ' αποκτήσεις και πάλι. Αν όμως χάσεις τον χρόνο σου, είναι πολύ δύσκολο να τον ξαναποκτήσεις (Ιωάννης Χρυσόστομος).
Η ζωή είναι πάρα πολύ σύντομη και πρέπει να φροντίζουμε όχι για απόκτηση υλικών αγαθών, αλλά αιωνίων, όπως για σωφροσύνη, ανδρεία, σύνεση, αγάπη (Μέγας Αντώνιος).
Μετά την Βάπτισή Του στον Ιορδάνη, ο Κύριος αποσύρθηκε στην έρημο, όπου επί σαράντα μέρες και νύχτες ενήστευε προσευχόμενος. Ετοιμάζεται για το μεγάλο και κοσμοσωτήριό Του έργο. Και το κήρυγμά του:"Μετανοεῖτε, ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν (Ματθ. δ, 17)".
Το σκοτάδι δεν μπορείς να το καταπολεμήσεις με σκοτάδι, μόνο το φως μπορεί να το κάνει αυτό. Το μίσος δεν μπορείς να το καταπολεμήσεις με μίσος. Μόνο η αγάπη μπορεί να το κατορθώσει αυτό (Περιοδικό Τα Κρίνα).
Η οικογένεια σήμερα πάσχει. Πάσχει σοβαρά. Γι' αυτό και τόσο εύκολα διαλύεται. Υπάρχει λύση; Υπάρχει! Η λύση είναι ο ουσιαστικός σύνδεσμος με τον Κύριο. Και ακόμη η αλληλοκατανόηση των συζύγων. Τότε ο γάμος γίνεται επίγειος Παράδεισος. Διαφορετικά μεταβάλλεται σε Κόλαση. "Εκεί ο Χριστός, ενταύθα ο σατανάς" (Χρυσόστομος, P.G. 62, 391). Το πιο ωραίο θέαμα στα μάτια του Θεού είναι: "Γυνή καί ἀνήρ ἑαυτοῖς συμπεριφερόμενοι" (Σοφία Σειράχ, κε, 1), δηλαδή να συμπεριφέρονται σωστά μεταξύ τους η γυναίκα και ο άνδρας (Σκέψεις ιεράρχη).
Οι αλήθειες που δεν μας αρέσει να ακούμε είναι εκείνες που θα μας συνέφερε περισσότερο να γνωρίζαμε. Όπως δεν συμβαδίζει η φωτιά με το νερό, έτσι δεν συμβιβάζεται και η κατάκριση με τη μετάνοια. Η πραγματική ταπείνωση κρύβει όχι μόνο τις άλλες αρετές, αλλά και τον εαυτό της. Η στιγμή της πραγματικής ησυχίας σου δεν είναι εκείνη που κοιμάσαι εσύ, αλλά εκείνη που κοιμάται ήσυχη η συνείδησή σου. Το μυστικό της τέχνης, για να θεραπεύσουμε τις πνευματικές ασθένειες της ψυχής είναι να μην τις λυπόμαστε καθόλου, αλλά να τις ξεριζώνουμε αμείλικτα (Σκέψεις ιεράρχη).
Ανάμεσα στο παρελθόν, όπου οι αναμνήσεις μας και στο μέλλον όπου οι ελπίδες μας, υπάρχει το παρόν όπου βρίσκονται τα καθήκοντά μας, δηλαδή να είμαστε προσγειωμένοι και να κάνουμε το καθήκον κάθε στιγμής. Όταν η αγάπη εγκαταλείπει τον κόσμο, τότε οι αγενείς γίνονται πρίγκιπες και τα τέρατα βασιλείς (Σκέψεις ιεράρχη).
Ο Μέγας Αθανάσιος όρμησε στον αγώνα και αφιέρωσε όλη του τη ζωή και όλες του τις δυνάμεις στην άμυνα του ''ενσαρκωθέντος Λόγου'', με τόση θρησκευτική πεποίθηση και τόσο ατρόμητο θάρρος, ώστε αναδείχθηκε ο αγιότερος των ηρώων ή μάλλον ο ηρωικότερος των αγίων (Κων/νος Παπαρρηγόπουλος)
Τιμή αξίζει στον πρόμαχο της Ορθοδοξίας Μάρκο, διότι εβροντοφώναξε στον εκπρόσωπο του κομπάζοντος αιρετικού Λατινισμού το ιστορικό όχι της Ορθοδοξίας: ''οὐχ ὑπογράφω". Και αρνούμενος συνθηκολόγηση, δεχόταν με τη συνείδηση του μάρτυρος διωγμούς, ύβρεις, περιφρονήσεις (Νικόλαος Βασιλειάδης).
Προσπάθησε να βρεις ησυχία. Οι δουλειές δεν τελειώνουν ποτέ (Αββάς Ισαάκ).
Η απιστία και η ολιγοπιστία στην καθημερινή ζωή μας οφείλεται στους τρεις παρακάτω λόγους: 1) την άγνοια που έχουμε για τον Θεό και το θέλημά Του, 2) την επήρεια του ανθρωποκτόνου Σατανά και 3) την προσκόλληση της ψυχής μας στα πράγματα του κόσμου. Οι συνετοί συζητούν. Οι μωροί και επιπόλαιοι αποφασίζουν αμέσως...(Σκέψεις ιεράρχη)
Αδυνατώ να αντιληφθώ την αντίληψη του Θεού. Αναγνωρίζω την αδυναμία μου μπροστά στη δύναμή Του και υποτάσσομαι στο θέλημά Του. Αφιέρωσε τη μέρα σου στον Θεό, για να τη σώσεις. Η μέρα σώζεται, όταν αφιερώνεται στον Θεό (Χρήστος Μπίντας, Νάουσα).
Κατάλληλοι να κυβερνούν τον λαό είναι εκείνοι οι οποίοι είναι συνετοί, φιλοδίκαιοι, πράοι, αποδίδοντες εκάστω το οφειλόμενον, μη εμπαίζοντες τους υπ' αυτούς, μη ψευδόμενοι προς τούτους, μη προσωποληπτούντες, μη περιφρονούντες ουδένα, αλλ' όντες ίσοι προς πάντας και προς τους ασθενέστερους ιδιαίτερον ενδιαφέρον επιδεικνύοντες (Σχόλιο στο Ησ. γ, 5).
"Ἕκαστος ἡμῶν περί ἑαυτοῦ λόγον δώσει τῷ Θεῷ (Προς Ρωμαίους, ιδ, 12):"Δεν είναι εύκολη υπόθεση η αληθινή αυτομεμψία. Ο άνθρωπος δύσκολα στρέφεται στον εαυτό του και ευκολότερα παρασύρεται ν' αρχίσει να ασχολείται με τα λάθη των άλλων. Ενώ η αυτομεμψία είναι μεν δύσκολη, γεμίζει όμως τον άνθρωπο με βαθιά ειρήνη και με τη βεβαιότητα ότι έχει βρει έλεος ενώπιον του Κυρίου. Και τελικά σώζει τον άνθρωπο (Σκέψεις ιεράρχη).
Ευλογημένη η ταπείνωση· αηδιαστική, καταστροφική η υπερηφάνεια: "Ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δέ δίδωσι χάριν (Ιακ. δ,6), δηλαδή ο Θεός προς τους υπερηφάνους αντιπαρατάσσεται ως προς τους εχθρούς, στους ταπεινούς όμως δίνει τη χάρη Του." Η ταπείνωση επομένως είναι το φάρμακο που θεραπεύει όλες τις ασθένειες, ακόμη κι αυτήν την κακοήθη ασθένεια της υπερηφανείας, Ακριβώς διότι ελκύει την παντοδύναμη Χάρη του Θεού (Σκέψεις ιεράρχη).
Τον ταπεινόφρονα άνθρωπο κανείς ποτέ δεν τον μισεί, ούτε καταφρονεί. Αυτός αγαπά όλους και όλοι τον αγαπούν. Όπου πλησιάζει, ως άγγελο φωτός τον βλέπουν και προσφέρουν σ' αυτόν ιδιαίτερη τιμή. Η βραχυλογία του (δηλαδή τα λίγα λόγια του) είναι ως οι άπειροι λόγοι σοφών (Ισαάκ ο Σύρος).
Κρούετε καί ἀνοιγήσεται ὑμῖν (Ματθαίου, ζ,7): να χτυπάμε επίμονα την πόρτα του ελέους του Κυρίου με την επίμονη προσευχή, το "Κύριε, ἐλέησον". Αυτήν την πιο μικρή, αλλά και την πιο μεγάλη ταυτόχρονα προσευχή· μικρή σε έκταση, μεγάλη σε βάθος και σε δύναμη. Να την επαναλαμβάνουμε συχνά, αλλά και με συναίσθηση και τότε θα δούμε θαύματα ασύλληπτα στη μικρή και ασήμαντη ζωή μας (Σκέψεις ιεράρχη).
Ἐκτρέφετε τὰ τέκνα ὑμῶν ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου (Εφεσίους, στ, 4): Είναι απόλυτη ανάγκη οι γονείς κύριο έργο τους να θεωρούν τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους κατά το θέλημα του Θεού. Θα το πετύχουν δε αυτό πρωτίστως με το προσωπικό τους παράδειγμα και κατόπιν με την κατάλληλη πνευματική ατμόσφαιρα. έτσι ώστε τα παιδιά τους να μεγαλώνουν ομαλά και να είναι σε θέση να αντιμετωπίζουν τους πειρασμούς και τις τρικυμίες που θα συναντήσουν στη ζωή τους.
Χαρά γίνεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπί ἑνί ἁμαρτωλῷ µετανοοῦντι (Λουκά, ιε, 10): Πολύ φιλάνθρωπος είναι ο Θεός, λέγει ο ιερός Χρυσόστομος. Παρέδωκε τόν Μονογενῆ, ἵνα ἀγοράσῃ δούλους ἀγνώμονας το αἶμα τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ τιμήν κατέβαλεν (PG, 49, 339).
Παρέδωσε σε θάνατο τον Μονογενή Υιό Του, για να (εξ)αγοράσει δούλους αχάριστους. Ως τίμημα δε για την εξαγορά κατέβαλε το Αίμα του Υιού Του. Με αυτό το Αίμα του σταυρωθέντος Κυρίου λοιπόν καθαρίζονται οι αμαρτίες μας. Και μάλιστα τόσες πολλές, αμέτρητες! Αρκεί βεβαίως να τις αναγνωρίζουμε. Και να μετανοούμε. Και να εξομολογούμαστε ειλικρινά. Γιατί τότε σκορπίζεται χαρά μέσα στους αγγέλους του Θεού για τον καθένα από τους αμαρτωλούς που μετανοούν (Σκέψεις ιεράρχη).
Ας δοξάσουμε κι εμείς τον Θεό, αγαπητοί μου, για το μεγάλο φως της χριστιανικής διδασκαλίας, με το οποίο μας φώτισε ο Θεός. Σε ποιο στάδιο αγνοίας θα βρισκόμαστε και για τα σπουδαιότερα ακόμη ζητήματα, εάν δεν μας δίδασκε ο Κύριος Ιησούς. Ω, δεν μπορούμε εμείς μόνοι μας να οδηγηθούμε στο φως του Χριστού.
Εκείνος άναψε με τη διδασκαλία Του το μέγα φως της αλήθειας και μας διδάσκει. Ο λόγος του Θεού, που ακούμε στο θείο κήρυγμα ή μελετάμε στα ορθόδοξα χριστιανικά βιβλία είναι το φως το πνευματικό, που μας υποδεικνύει τα καθήκοντά μας και μας δείχνει τον δρόμο που οδηγεί στον Θεό. Ας το χρησιμοποιούμε αυτό το φως της χριστιανικής διδασκαλίας, για να εκτελούμε και στην παρούσα ζωή τα καθήκοντά μας, αλλά και για να οδηγηθούμε τελικά στη Βασιλεία των ουρανών (Αρχ. Χριστόφορος Παπουτσόπουλος)
Σε κάθε δοκιμασία και θλίψη και συμφορά της ζωής μας χτυπάει η πόρτα του σπιτιού μας. Κάτι ζητάει από μας ο Θεός. Κάποιον ανεξόφλητο λογαριασμό να εξοφλήσουμε ίσως. Να ερευνούμε λοιπόν τα κατάστιχά μας. "Ἑαυτόν ἐρεύνησον!" Να ερευνούμε στον εαυτό μας - όχι στους άλλους. Κι όταν προσδιορίσουμε την αιτία, αμέσως να την διορθώσουμε. Να σταματήσουμε την αμαρτία, αυτήν την πηγή του κακού: Μηκέτι ἁμάρτανε, Ιωάννη, ε, 14 (Σκέψεις ιεράρχη).
Κύριε, κάνε να γίνω όργανο της ειρήνης Σου. Αξίωσέ με να σπείρω την αγάπη εκεί που κυριαρχεί το μίσος. Να απαντώ στην ύβρη με τη συγγνώμη, στην αμφιβολία με την πίστη, στην απελπισία με την ελπίδα, στο σκοτάδι με το φως, στη λύπη με χαρά. Ω Κύριέ μου, κάνε με να δίνω παρηγοριά παρά να μου δίνουν, να εννοώ παρά να με εννοούν, να αγαπώ παρά να με αγαπούν. Γιατί δίνοντας παίρνω, συγχωρώντας συγχωρούμαι και πεθαίνοντας ξαναγεννιέμαι στην αιώνια ζωή (Φραγκίσκος της Ασσίζης)
Την Κυριακή της Τυρινής, στον πρώτο κατανυκτικό εσπερινό, τον εσπερινό της συγχωρήσεως, οι πιστοί μαζί με τους ιερείς δίνουν και παίρνουν συγχώρηση, προκειμένου συμφιλιωμένοι και αγαπημένοι να ξεκινήσουν τον καλό αγώνα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Αυτό ας μας παρακινήσει σε μια αλλαγή στάσεως. Να ταπεινωθούμε, να συγχωρηθούμε και να αγαπηθούμε μεταξύ μας, για να βαδίζουμε με σταθερότητα προς την αιώνια πατρίδα μας, τη Βασιλεία του Θεού (Σκέψεις ιεράρχη).
Συγχωρείς; Συγχωρείσαι. Δεν συγχωρείς; Δεν θα σου δοθεί συγχώρηση ποτέ! Όπως καταλαβαίνουμε, ο δρόμος προς τη Βασιλεία του Θεού δεν είναι πολύπλοκος. Και είναι μπροστά μας ανοικτός! Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να γιορτάσουμε το Πάσχα απ' αυτόν: την ανεξικακία και τη συγχώρηση. Γιατί όπως περιγράφεται στο Κατά Ματθαίον, στ, 14: ''Ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν.'' (Σκέψεις ιεράρχη)
Ἔφθασε καιρός, ἡ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων ἀρχή, ἡ κατὰ τῶν δαιμόνων νίκη, ἡ πάνοπλος ἐγκράτεια, ἡ τῶν Ἀγγέλων εὐπρέπεια, ἡ πρὸς Θεὸν παῤῥησία, δι’ αὐτῆς γὰρ Μωϋσῆς, γέγονε τῷ Κτίστῃ συνόμιλος, καὶ φωνὴν ἀοράτως, ἐν ταῖς ἀκοαῖς ὑπεδέξατο, Κύριε, δι’ αὐτῆς ἀξίωσον καὶ ἡμᾶς, προσκυνῆσαί σου τὰ Πάθη καὶ τήν ἁγίαν Ἀνάστασιν, ὡς φιλάνθρωπος (Δοξαστικό, ήχος πλάγιος β΄).
Καλή κι ευλογημένη πορεία στον αγώνα της Μεγάλης Σαρακοστής!
Καλημέρα σας! Φωτεινή και δημιουργική εβδομάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου