Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Για τον καθηγητή μου



Ανατρέχοντας στα άρθρα μιας τοπικής εφημερίδας, το μάτι μου σκάλωσε σε μια φράση: «Έτσι με ήθελε η ζωή». Όταν διάβασα το όνομα του αρθογράφου, συνειδητοποίησα με έκπληξη πως είναι ο καθηγητής της Φυσικής, που είχα στο Λύκειο, παλαίμαχος πλέον.

Κάνοντας το δικό του απολογισμό ζωής, κάποιες ανύποπτες ώρες, που η μοναξιά χτυπά την πόρτα, μου μετέδωσε την πίκρα του για πρόσωπα και καταστάσεις που συνυπάρχουν στη ματαιοδοξία του σήμερα. Διάβασα όσα έγραψε και τα μοιράζομαι μαζί σας ως φόρο τιμής σε εκείνον που συνέβαλε, για να γίνω κι εγώ άνθρωπος: 



Μόνος. Έτσι με ήθελε η ζωή. Με πάλευε από καιρό. Πάντα σιμά μου κόσμος περιεστρέφετο, μου άρεσε έτσι να ζω. Όμως, σιγά-σιγά η ζωή, το άγχος αυτής, η βιοπάλη, σκότωσαν τα αισθήματά μου και η ψυχή μου έγινε και πάλι ένα ντουλάπι άδειο. Βρέθηκα να ζω ξανά στα σύνορα της μοναξιάς. Η μοναξιά αυτή δεν έχει τίποτα κοινό με την ασκητική μοναξιά, είναι αλλιώτικη από τη φιλοσοφική, διαφορετική από τη μοναξιά των ποιητών, τόσο αλλιώτικη από τη μοναξιά όλων εκείνων που αναζητούσαν σ’ αυτή το βάλσαμο μιας ψυχικής ίασης.

Οι μορφές αυτής της μοναξιάς εμφανίζονται χωρίς καταναγκασμό. Σήμερα εκλογή δεν υπάρχει, μας επιβάλλεται. Είναι άτεγκτη, κυκλώνει κάθε άνθρωπο, τον τυλίγει σ’ ένα παγωμένο σεντόνι και οι πύλες των διεξόδων είναι κλειστές. 



Μέσα σ’ αυτά τα ασφυκτικά πλαίσια που απορροφούν το οξυγόνο της ζωής, η μόνη διέξοδος είναι η επικοινωνία με το συνάνθρωπο. Επικοινωνία απαλλαγμένη από σκοπιμότητες και συμφέροντα. Επικοινωνία ψυχική. 



Ο δρόμος όμως, που οδηγεί στην ψυχή του άλλου, έχει ναρκοθετηθεί. Κι έτσι, βουλιάζουμε στη μοναξιά μας, φυλακισμένοι στο κλουβί του ατομισμού. Στη λύσσα της βίας, κινούμαστε σ’ έναν κόσμο με αχρηστευμένη την αίσθηση της ζωής. Μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο τα προσωπικά οράματα νεκρώνονται, η φωνή δεν ακούγεται και το χειρότερο, μια σαθρή κοινωνία επιτρέπει την ανάδειξη σαθρών. Σήμερα δεν έχουμε φίλους, έχουμε γνωστούς. Σήμερα λείπει από τις ανθρώπινες σχέσεις η αγάπη. 



Εκείνο όμως που θα διώξει τη μοναξιά της ζωής μας είναι η προσφορά στο συνάνθρωπο. Η αίσθηση της βοήθειας θα πληρώσει το μόριο της ύπαρξής μας με μια πρωτόγονη χαρά. Κάνοντας λιγότερο λυπημένη κάποιαν άλλη ψυχή, κάνεις περισσότερο χαρούμενη τη δική σου ψυχή και ικανή να πολεμήσει με τη μοναξιά, το άγχος, την πλήξη και την ανία που λεηλατούν τη ζωή μας. Το έργο μας επομένως, είναι να συντρίψουμε έτσι τα όρια της μοναξιάς, να αφήσουμε το εγώ και να ταυτίσουμε τη ζωή μας με το εσύ. Να γίνουμε άνθρωποι της προσφοράς και να μη λησμονούμε ότι η καρδιά υπάρχει, για να ακούει το διπλανό μας. 



Τα λόγια του καθηγητή διαχρονικά. Και πόσο ανθρώπινα! Χάνεται η επικοινωνία στις μέρες μας, γιατί όλοι γινόμαστε σαλιγκάρια και χελώνες: κλεινόμαστε στο καβούκι μας. Έχουμε ξεχάσει να μοιραζόμαστε τις έννοιες και τους φόβους μας με τους ανθρώπους. Λησμονήσαμε να λέμε «ευχαριστώ» και «να είσαι καλά». Ίσως, γιατί δεν αγαπάμε πια και τίποτα δεν μας δίνει χαρά. 

Πιθανότατα γιατί δεν στρέψαμε μια ματιά στο παρελθόν να ευχαριστήσουμε εκείνους που μας έδωσαν τη δύναμη να πορευτούμε στο σκληρό μονοπάτι που λέγεται ζωή. Γονείς, πνευματικούς οδηγούς και κυρίως δασκάλους. 

Αλήθεια, τι μπορεί να χωρέσει η ψυχή ενός ανθρώπου, όταν ανατρέξει σε μνήμες του παρελθόντος και αναλογιστεί πόσα πράγματα του πρόσφεραν οι δάσκαλοι; Μεταλαμπάδευση γνώσεων; κληροδότηση αξιών; Σφυρηλάτηση χαρακτήρα; Άραγε να μπορεί ένα ταπεινό ευχαριστώ να υπερβεί τα συναισθήματά μου και να δαμάσει όλα τα ευχαριστώ που θέλω να πω σ’ όσους στάθηκαν δίπλα μου; Αδύνατον! Κι αν ακόμη μια τόσο δα μικρή λέξη είναι ικανή να μεταμορφώνει ψυχές, θα τη χάριζα στους γονείς μου και έπειτα στους καθηγητές μου. Η φράση του Μεγάλου Αλεξάνδρου φωτεινή επιγραφή στο μυαλό μου: «Στους γονείς μου χρωστώ το ζῆν, στο δάσκαλό μου το εὖ ζῆν». Μπορεί ο Κομφούκιος να πρεσβεύει: "Εκείνος που ξέρει τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις, μιλάει χωρίς λόγια", αλλά με την παρουσία ενός ικανού δασκάλου, μαθαίνεις να κυβερνάς τη γλώσσα και να απελευθερώνεις το μυαλό

Θυμάμαι λοιπόν κάτι που εμένα με είχε αγγίξει,όταν βρισκόμουν στην αρχή (σχεδόν) της καριέρας μου! Τότε, κάποιος μαθητής μου είχε πει: " Δεν ξέρω αν υπάρχουν καλοί και κακοί καθηγητές. Δεν ξέρω αν υπάρχουν καλοί και κακοί δάσκαλοι. Όμως, για μένα υπάρχουν σωστοί άνθρωποι που με το μεράκι τους μου δίνουν φτερά ενθουσιασμού, για να σηκωθώ ψηλότερα".


12 σχόλια:

ANAZHTHΣH είπε...

"Κάνοντας λιγότερο λυπημένη κάποιαν άλλη ψυχή, κάνεις περισσότερο χαρούμενη τη δική σου ψυχή"
Μεγάλη αλήθεια...
Σε φιλώ καλή μου Ανθή.

ΑΝΘΗ είπε...

Καλησπέρα καλή μου Όλυ!

Έτσι είναι! Ο καθηγητής διδάσκει, ακόμα κι αν δεν είναι στη μάχιμη εκπαίδευση!
Φιλιά κι από μένα!

Διαβάτης είπε...

Ξεχείλισμα ψυχής !
Πόσο αληθινά και μοναδικά συναισθήματα αναβλύζει ακόμα και η μοναξιά !

Πραγματικά ... δάκρυσα , χωρίς να γνωρίζω αυτή την ψυχούλα , που πρέπει νάναι υπέροχη !

Το δώσιμο , όμως και η προσφορά τον γεμίζουν με τόσο όμορφα , γλυκά συναισθήματα .

Είναι ένα μοναδικό , μοναχικό λουλούδι , που το άρωμά του , ομορφαίνει ακόμα και της ερημιάς την ατμόσφαιρα .

Ας είναι ευλογημένες τέτοιες ψυχές και τέτοιες υπάρξεις .

Να ομορφαίνουν με την σιωπηλή παρουσία τους και τη δική μας κρύμα μοναξιά .

Καλή συνέχεια αγαπημένη μου Ανθή , και σ΄ ευχαριστούμε που κατάθεσες αυτό το θησαυρό και στης δικής μας ψυχής το φτωχό ταμείο .

Καλή δύναμη κι΄ ευλογημένη Τεσσαρακοστή .

Την αγάπη μου από τη Μεγαλόνησο,

Αργυρούλα

ΑΝΘΗ είπε...

Έτσι ένιωσα κι εγώ, Αργυρούλα μου, όταν διάβασα αυτές του τις σκέψεις.
Σε ευχαριστώ για τις ευχές. Καλή Σαρακοστή και σε σένα!

ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ είπε...

Για σου καλή μου ΑΝΘΗ και εγώ πάντα θυμάμαι τις καλές συμβουλές που μου δίναν οι καθηγητές μου,
έστω και αν με μάλωναν καμιά φορά,μα τελικά κατάλαβα, ότι είναι για το καλώ μου εν καιρώ.

Να είσαι πάντα καλά, το σεβασμό μου και σας ως καθηγήτρια πιστεύω τον αναγνωρίζεται αν και τελείωσα από σπουδές πάντα ευγνωμονώ τους καθηγητές και τους ακούω.

καλώ βράδυ! ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ

ΑΝΘΗ είπε...

Καλό μου Φως ιλαρόν, χαίρομαι που θυμάσαι τους ανθρώπους, οι οποίοι συνέβαλαν στην καλλιέργεια πνεύματος και ψυχής σου. Σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου. Καλό βράδυ!

πηνελοπη είπε...

Καλημερα Ανθη διαβαζα-ασχετο- την Αγια Ανθη και συγκλονιστηκα απο την ιστορια της===Διαβασα το υπεροχο κειμενο σου και τελικα φαινεται πως θελουμε να δωσουμε αγαπη αλλα δεν ειναι αρκετη για να αναπαυσει τον συνανθρωπο διοτι και εμεις ψαχνουμε την αγαπη.Και τελικα δεν μπορω να σου δωσω αυτη την αιονιοτητα οσα καρατια και αν ειναι η αγαπη μου,διοτι παλι μονος του θα μεινει κανεις με τις αναμνησεις του,με τα θελω του,με την μοναξια του...Ο ανθρωπος μονος του ερχεται στη ζωη και μονος του φευγει και στην πορεια της ζωης του συναντα ανθρωπους διαφορων και ποικιλων χαρακτηρων....εχω καταλαβει...με πολλα η λιγα χαρισματα που προσφερουν αυτο που μπορουν το λιγο η το πολυ που εχουν και εσυ ,προσφερεις αυτο που μπορεις στον αλλον,αυτο που εχεις...και πολλοι ανθρωποι προσφερουν αυτο που θελουν ,οχι αυτο που εχουν...Αυτο ομως που θα παρεις απο την σχεση σου με τον κυριο ,δεν συγκρινεται με ολες τις αγαπες του κοσμου.Και ξαναγυριζω στο δοσημο και λεγω πως ειναι ωραιο να δινεις αυτο που μπορεις ,ειναι πολυ ομορφο να αναγνωριζεις και να ευγνωμονεις ανθρωπους που προσεφεραν ο,τι μπορουσαν και ακομη και ο,τι ηθελαν-δεν παιζει ρολο----παντα ομως ξαναγυριζεις σε εκεινον που σε επλασε...σε εκεινον που εδωσε ,δινει και θα δινει εως εσχατης ημερας της κρισεως...και δινει διοτι εχει να δωσειγια τον καθε εναν μας αυτα που ειναι χρησιμα για τον αλλον...εκεινα ομως που ειναι χρησιμα δια τον εαυτον του τα δινει στην βαπτιση του καθενος μας και ζηταει να τα καλλιεργησουμε για να του μοιασουμε.Διοτι οι αρετες καλλιεργουνται δεν τις εχουμε και απο ο,τι καταλαβα μετα απο πολλη σκεψη,διαβασμα κ.λ.ππρεπει να τις καλλιεργησουμε χωρις να σκεπτομαστε οτι τις καλλιεργησαμε.και οχι μονον αυτο αλλα καλλιεργουμε τις αρετες αγαπη-μακροθυμια-αγαθοσυνη-κ.λ.π μονον για την αγαπη του χριστου και οχι για να παρουμε το επαθλο της απαθιας ...διοτι αν σκεφτω οτι εκανα μια καλη πραξη αμεσως υπερηφανευομαι οποτε χανω και την αρετη της αγαπης.Αραγε κανω παντα το καλο χωρις να νιωθω πως το κανω και απο αγαπη και μονον για τον κυριο χωρις να ζητησω επαθλο.Και ο κυριος θα μου δωσει την αγαπη του πλησιον περισσοτερη απο αυτην που ειχα εκ του φυσικου μου...διοτι η αγαπη του κυριου μας κινει και την ψυχη να αγαπησει τον πλησιον---Αραγε ξαναγυριζουμε απο τον πλησιον κυκλικα στον πλαστη και παλι στον πλησιον και ξανα στον πλαστη-περνουμε αγαπη απο τον κυριο και μετα την δινουμε στο μετρο που μπορουμε και ξανα το ιδιο και το ιδιο....ετσι ο ανθρωπος πλησιαζει τον θεο ο οποιος του αφαιρει τον δερματινο χιτωνα,τον παλαιο ανθρωπο,και τον ξαναντυνειμε την χαρη του και με τα μυστηρια της εκκλησιας βοηθαει να επανελθει στην προ της πτωσεως κατασταση...αυτα ισως να ειναι και ατελη που λεγω και το λεγω ετσι διοτι μπορει να ερθει καποιος ο οποιος με επιχειρηματα να μου αποδειξει και κατι ακομη που πραγματικα θα το δεχτω με μεγαλη χαρα διοτι το μοιρασμα των σκεψεων εμπλουτιζει και τη σχεση και την κριση οταν γινεται κατω απο συνθηκες καλης προαιρεσης.Ευχαριστω που με ανεχτηκες....και επειδη αυριο ειναι η Κυριακη της συγνωμης ζητω ταπεινα συγνωμη απο ολα τα παιδια....καλη πορεια προς την Ανασταση.....με εκτιμηση και αγαπη πηνελοπη

ΑΝΘΗ είπε...

Καλή μου Πηνελόπη, σε ευχαριστώ για τις τόσο πολύτιμες σκέψεις σου, τις οποίες και μοιράστηκες μαζί μας. Δεν με κούρασες καθόλου! Το αντίθετο, θα έλεγα! Έκανες κατάθεση ψυχής, καλή μου! Έχεις δίκιο στη φράση:"Μόνοι μας ερχόμαστε, μόνοι μας φεύγουμε", αλλά αν δεν νιώσουμε τη Θεία Αγάπη, γλυκιά μου, δεν έχουμε καταλάβει τίποτε από το μονοπάτι που λέγεται ζωή. Ευλογημένη μέρα και καλή δύναμη στη μεγάλη Σαρακοστή που πλησιάζει!

Έλενα είπε...

Πόσο ευτυχισμένος μπορείς να νιώθεις, πόσο ευγνώμων στο Θεό, πόσο τυχερός, να αναρωτιέσαι ακόμη αν είναι αλήθεια όταν έχεις κάτι πέρα και πάνω κι από την ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ με τον συνάνθρωπο. Όταν είστε ΦΙΛΟΙ και ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΙ προς έναν κοινό ανώτερο ΣΚΟΠΟ. Δυο ψυχές σε μία, δυο φωνές σε μία, δυο εαυτοί που βλέπουν τις καρδιές τους στα μάτια του άλλου...

Αυτή η εξαίρεση μου δίνει ελπίδα...όσο κι αν ακούγονται ξεπερασμένα ή ρομαντικά, εκεί είναι η πραγματική ευτυχία και το νόημα της ζωής. Αν γευτεί κανείς τα δώρα της ανιδιοτελούς αγάπης του συνανθρώπου του κι ο ίδιος φανός ακλόνητος μένει δίπλα του μέρα με τη μέρα προσφέροντάς του έναν καλύτερο εαυτό.

Τα λόγια του δασκάλου σου τρυπάνε σαν καρφί. Φωνή δυνατή που μακάρι να την προσέξουν οι άνθρωποι και να τη νιώσουν.

Να 'σαι καλά! Καλή Σαρακοστή!

ΑΝΘΗ είπε...

Σε ευχαριστώ, καλή μου Έλενα για το εύστοχο και γεμάτο ευαισθησία σχόλιό σου. Έτσι είναι! Η προσφορά και η ανιδιοτελής αγάπη γεμίζει κάποιον με χαρά. Καλή Σαρακοστή και σε σένα! Ευλογημένο βράδυ!

Mysteri planet είπε...

Πραγματικά ενδιαφέρων καλή μου ΑΝΘΗ αλλά καμπόσες φορές αυτά βγαίνουν από μια ψυχή πονεμένη που έβλεπε την αδικία του συστήματος,αλλά δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα,για αυτό πόσες φορές κάποιοι δική μας δεν κάνουν σωστά την δουλειά τους μπροστά μας και ίσια ίσια με την παρέμβαση,κάποιων δικαίων γίνεται κάτι σωστό.Πιστεύω να με καταλαβαίνεις τα λόγια μου.



Μπορίς να περάσεις από το μπλοκ μου να δεις την ερευνά για την ΧΑΜΈΝΗ ΚΙΒΩΤΌ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ!

Να είσαι πάντα καλά!

Mysteri planet

ΑΝΘΗ είπε...

Σε ευχαριστώ Mysteri planet για το σχόλιο. Καταλαβαίνω πολύ καλά τι εννοείς: η αδικία του συστήματος καταβαραθρώνει τον έντιμο και προκομμένο (για διδασκαλία) καθηγητή. Προσωπικά πάντως πιστεύω πως η ευσυνειδησία είναι μέσα μας και ειδικά σε όσους ασκούμε λειτούργημα. Μπορεί να μην υπάρχει για τον καθένα μας και πάντα το ποθούμενο αποτέλεσμα, αλλά τουλάχιστον το πείσμα και η διάθεση (ελπίζω πολλών από εμάς) ωθεί κάποια παιδιά να έρθουν σε επαφή με τη γνώση.
Θα περάσω από το "σοκάκι σου"! Καλό βράδυ και καλή Σαρακοστή!

Related Posts with Thumbnails