Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 137ο

Θα κοιμηθούμε σχετικά νωρίς το βράδυ, για να ξυπνήσουμε νωρίς το πρωί. Γιατί όσο πιο έγκαιρα προσέλθουμε το πρωί στη θεία Λατρεία, τόσο πιο πολύ θα μπορέσουμε να βιώσουμε εσωτερικά το ιερό αυτό Μυστήριο. Το πρωί που θα ξυπνήσουμε, θα προσέξουμε να μη βάλουμε τίποτα στο στόμα μας, ούτε νερό. Και θα πορευθούμε στον ναό πλυμένοι, με καθαρά και σεμνά ρούχα και οπωσδήποτε οι γυναίκες χωρίς να έχουν βαμμένα τα χείλη τους. 

Στη διάρκεια της θείας Λειτουργίας στεκόμαστε στον ναό με ευλάβεια και δέος. Και προσευχόμαστε θερμά χωρίς να αφήνουμε τον νου μας να στρέφεται σε άλλα βιοτικά πράγματα. Θα μας βοηθήσει και το να έχουμε στα χέρια μας ένα Λειτουργικό (=βιβλιαράκι που περιέχει το ιερό κείμενο της θείας Λειτουργίας και αντίστοιχα τη νεοελληνική του απόδοση). Αυτό θα μας διευκολύνει στο να κατανοούμε καθεμιά από τις δύσκολες εκφράσεις της θείας Λειτουργίας και να παρακολουθούμε ταυτόχρονα και το αρχαίο κείμενο. 

Κάποια στιγμή η Ωραία Πύλη του Ιερού Βήματος θα ανοίξει. Και ο ιερέας θα μας καλέσει να πλησιάσουμε "μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης", για να κοινωνήσουμε. Ο ίδιος ο Κύριος θα μας καλέσει να Τον κοινωνήσουμε. Καθώς θα πλησιάζουμε λοιπόν προς το άγιο Ποτήριο ας προσέξουμε κάποια πρακτικά στοιχεία: Όταν θα ακούσουμε το ιερό κάλεσμα, προχωρούμε οι άνδρες από το νότιο κλίτος και οι γυναίκες από το βόρειο. Κατευθυνόμαστε με ευλάβεια προς την Ωραία Πύλη, χωρίς να βιαζόμαστε, παίρνοντας τη σειρά μας πίσω από τους άλλους που περιμένουν. 

Σ' όλη αυτή την πορεία μας προσευχόμαστε μυστικά. Δεν αφήνουμε τη σκέψη μας και τα μάτια μας να ασχολούνται με άλλα πράγματα. Όλα να κατευθύνονται στον Χριστό μας. Και μεις έχοντας ακράδαντη πίστη ότι στην Ωραία Πύλη είναι παρών ο Χριστός, προσευχόμαστε μέσα μας με την ευχή της θείας Μεταλήψεως, την οποία είναι καλό να τη γνωρίζουμε απέξω: "Τοῦ Δείπνου σου τοῦ Μυστικοῦ, σήμερον Υἱέ Θεοῦ, κοινωνόν με παράλαβε..."

Αν κάποιοι άλλοι δίπλα μας βιάζονται, σπρώχνονται, διεκδικούν προτεραιότητα, δεν πιάνουμε μαζί τους συζητήσεις, δεν τους κάνουμε παρατηρήσεις, ούτε τους κατακρίνουμε μέσα μας. Απλά τους δίνουμε προτεραιότητα. Καλύτερα να μείνουμε τελευταίοι, παρά να χάσουμε την ειρήνη μας και τον προσανατολισμό μας. Και οπωσδήποτε προσφέρουμε προτεραιότητα στα μικρά παιδιά, στις μητέρες με μωρά, στους γέροντες και στους ανήμπορους. 

Καθώς πλησιάζουμε το άγιο Ποτήριο, στεκόμαστε με δέος, υπομονή, αναμονή και σιωπή. Στεκόμαστε ο ένας πίσω από τον άλλον, αφήνοντας διάδρομο, αν χρειάζεται, για να επιστρέφουν όσοι κοινωνούν στις θέσεις τους. Φθάνοντας μπροστά στον ιερέα, κάνουμε τον σταυρό μας, παίρνουμε με ευλάβεια από τα χέρια του προηγούμενου πιστού που κοινώνησε το κόκκινο μανδήλιο, το πιάνουμε και με τα δυο μας χέρια και το τοποθετούμε απλωμένο κάτω από το σαγόνι μας. 

Εάν πάλι υπάρχει κάποιος δίπλα στον ιερέα που κρατάει το άγιο μανδήλιο, για να βοηθάει τους πιστούς να κοινωνήσουν, τότε εμείς δεν ακουμπάμε καθόλου το άγιο μανδήλιο, αλλά το αφήνουμε να το τοποθετήσει αυτός κάτω από το σαγόνι μας. Αμέσως μετά λέμε το μικρό μας όνομα με ευκρίνεια, για να το ακούσει ο ιερέας και να το αναφέρει όταν θα μας κοινωνήσει, λέγοντας: "μεταλαμβάνει ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ... Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ....". Πλησιάζουμε τότε το πρόσωπό μας και ανοίγουμε ταυτὀχρονα το στόμα μας κοντά στο άγιο Ποτήριο, στο ύψος του χείλους του και περιμένουμε τον ιερέα να βάλει μέσα την αγία Λαβίδα με τη θεία Κοινωνία. 

Μόλις νιώσουμε την αγία Λαβίδα στη γλώσσα μας, κλείνουμε απαλά το στόμα μας και ο ιερέας την αποσύρει αργά. Κι εμείς καταπίνουμε τη θεία Κοινωνία. Δυστυχώς μερικοί πιστοί δεν ανοίγουν καλά το στόμα τους πριν τη θεία Κοινωνία ή το κλείνουν πριν μπει η αγία Λαβίδα μέσα ή το αφήνουν ανοικτό την ώρα που ο ιερέας περιμένει να το κλείσουμε, για να πάρει την αγία Λαβίδα. Αμέσως μετά σκουπίζουμε καλά το στόμα μας με το μάκτρο και το δίνουμε στον επόμενο που θα κοινωνήσει. 

Κάνουμε τον σταυρό μας και προχωρούμε για να πάρουμε από το πανέρι αντίδωρο. Το αντίδωρο το προσφέρει η Εκκλησία κυρίως σ' αυτούς που δεν θα κοινωνήσουν. Είναι ένα δώρο αντί των Τιμίων Δώρων, δηλαδή της θείας Κοινωνίας. Όμως παίρνουμε αντίδωρο και οι πιστοί που κοινωνήσαμε, για να μη μείνουν στο στόμα μας ίχνη από τη θεία Κοινωνία. Επιστρέφουμε τέλος στη θέση μας γεμάτοι ειρήνη και χαρά, ψελλίζοντας μέσα μας λόγια ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας προς τον Κύριό μας, που μας αξίωσε να κοινωνήσουμε. 

συνεχίζεται.....

(Μάριος Ν. Δομουχτσής, Θέλω να ζήσω μαζί σου)

Καλή σας μέρα! Καλή κι ευλογημένη εβδομάδα!

Ας είναι το 2026 θεοφόρο και ευλογημένο, με πίστη και αγάπη Θεού!