Αλλά ο Κύριος περνάει μέσα από τα μέλη μας και αγιάζει όλο το σώμα μας και την ψυχή μας. Διότι με τη Θεία Κοινωνία οι πιστοί ενωνόμαστε με τον Χριστό. "Εμείς βρισκόμαστε μέσα στον Χριστό και ο Χριστός μέσα σε μας". Λέει ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας ότι με το Μυστήριο αυτό ότι οι πιστοί "ζούμε μέσα μας τη ζωή του Χριστού". Δεν ζούμε πλέον εμείς, ζει μέσα μας ο ίδιος ο Κύριος.
Επιπλέον, όταν κοινωνούμε, ενωνόμαστε όχι μόνο με τον Θεό, αλλά και με τους αδελφούς μας. Γινόμαστε ένα σώμα, μια "θεία κοινωνία" αγαπημένων ανθρώπων. Όπως ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος εξηγεί: "δεν υπάρχει μεγαλύτερη λύπη στον κόσμο, από το να στερείται ο άνθρωπος αυτή την τροφή". Η θεία Κοινωνία είναι η μεγαλύτερη και η ιερότερη εμπειρία, χαρά και απόλαυση που μπορούμε να έχουμε οι άνθρωποι! Κι όσο περισσότερο συμμετέχουμε προετοιμασμένοι στο ιερό αυτό Μυστήριο, τόσο τελειότερα ζούμε την ένωσή μας αυτή με τον Θεό.
Γι' αυτό οι Άγιοι του Θεού δεν ήθελαν να τη στερηθούν ποτέ. Διότι καταλάβαιναν καλά ότι με την Θεία Κοινωνία ζούσαν απ' αυτή τη ζωή την αιωνιότητα, ζούσαν την ζωή του Θεού. Κάποιες φορές, καθώς ετοιμαζόμαστε να κοινωνήσουμε, εκφράζουμε τον πόθο και τη λαχτάρα μας να ήμασταν μαζί με τους μαθητές του Χριστού παρόντες στον Μυστικό Δείπνο, στο υπερώο της Ιερουσαλήμ, να κοινωνούσαμε από τα πανάχραντα χέρια του Κυρίου! Πόσο θα το θέλαμε! Αυτό όμως που δεν καταλαβαίνουμε είναι ότι σε κάθε θεία Λειτουργία αυτό ακριβώς γίνεται: ό, τι έγινε και τότε!
Όταν εισερχόμαστε στον ναό του Θεού και συμμετέχουμε στη Θεία Λατρεία, το ίδιο ακριβώς Μυστήριο ζούμε. Ο ίδιος Μυστικός Δείπνος τελείται. Στο ίδιο υπερώο βρισκόμαστε. Ο ίδιος Άρτος είναι μπροστά μας. Το ίδιο Ποτήριο. Η ίδια θυσία. Οι πιστοί όλων των αιώνων μετέχουμε στο ίδιο ακριβώς Μυστήριο που έζησαν οι άγιοι Απόστολοι τη νύχτα εκείνη.
Διότι κάθε θεία Λειτουργία δεν είναι απλώς μια μυστηριακή αναπαράσταση του Μυστικού Δείπνου. Είναι ο ίδιος Μυστικός Δείπνος. Γράφει ο ιερός Χρυσόστομος: "Πιστέψετε ότι και τώρα εκείνο το Δείπνο είναι το οποίο ο Κύριος προσέφερε. Ο ίδιος ο Κύριος το τελεσιουργεί. Όταν λοιπόν βλέπετε τον ιερέα να σας το προσφέρει, μη νομίζετε ότι μεταλαμβάνετε από τα χέρια του ιερέως, αλλά από τα χέρια του ίδιου του Χριστού". Μέσα στη Θεία Λειτουργία μεταφερόμαστε στο βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης. Μπροστά μας είναι ο Κύριος με τους δώδεκα μαθητές Του. Και εμείς βρισκόμαστε ανάμεσά τους, κυκλώνουμε την ιερή Τράπεζα. Δίπλα μας παραστέκουν αοράτως άγιοι Άγγελοι και κατακαλύπτουν τα πρόσωπά τους με φόβο και τρόμο. Μπροστά μας ο ίδιος ο Κύριος προσφέρει το ιερό και φρικτό Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας όχι μόνο στους μαθητές του, αλλά διαμέσου αυτών στους πιστούς όλων των αιώνων. Πώς όμως μπορεί να το βιώσει όλα αυτά ο κάθε πιστός; Αυτό δεν συντελείται μηχανικά, απροϋπόθετα. Για να πραγματοποιηθεί η είσοδός μας αυτή στο ανώγαιο της Ιερουσαλήμ, πρέπει να προηγηθεί μια έξοδος: έξοδος από το παρόν, έξοδος από τον κόσμο, έξοδος από το καθετί που μας σκλαβώνει στη γη. Διότι όταν η καρδιά μας είναι μολυσμένη με πάθη και κακίες, πώς θα μπορέσει να απαγκιστρωθεί από τα γήινα, για να στραφεί στα ουράνια; Για αυτό θα πρέπει πρώτα να καθαρίσουμε τη ρυπαρή καρδιά μας στο Μυστήριο της Εξομολογήσεως. Κι έπειτα οπωσδήποτε να αλληλοσυγχωρηθούμε με τους αδελφούς μας. Λέει σχετικά ο ιερός Χρυσόστομος: "Πόσο καθαρότερος ακόμα κι από την ηλιακή ακτίνα πρέπει να είσαι εσύ που απολαμβάνεις μια τέτοια Τράπεζα;".
συνεχίζεται.....
(Μάριος Ν. Δομουχτσής, Θέλω να ζήσω μαζί σου)
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα δια των πρεσβειών του αγίου Ελευθερίου κι όλων των άλλων αγίων!
















Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου