Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 125ο

 

Ρώτησε κάποιος τον άγιο Παΐσιο: - Γιατί άλλες φορές νιώθουμε έντονα τη Θεία Χάρι στην προσευχή κι άλλες φορές δεν αισθανόμαστε τίποτα; Κι εκείνος απάντησε: - Ο Θεός δίνει σιγά-σιγά τη Χάρι του, για να βοηθιέται ο άνθρωπος. Γιατί αν νιώσει στην αρχή τη χάρη του Θεού, μπορεί να τιναχθεί στον αέρα. Αν όμως δεν καταλάβει ότι και αυτό το λίγο προέρχεται από τον Θεό και του μπει ο λογισμός ότι κάτι είναι, τότε ο Θεός του το αφαιρεί, έως ότου καταλάβει ότι δεν ήταν δικό του, αλλά του Θεού. 

Όταν πάλι είπε κάποιος στον άγιο Παΐσιο ότι κοπιάζει στην προσευχή του, αλλά δεν νιώθει θεϊκή παρηγοριά, εκείνος απάντησε: "Να μη ζητάς να προσευχηθείς, για να νιώσεις, ευχαρίστηση, χαρά. Το παιδάκι τρέχει στον πατέρα του, όχι γιατί θα του δώσει σοκολάτα, αλλά γιατί τον αγαπάει. Άλλο γιατί εκείνος θελήσει να του δώσει και σοκολάτα. Η προσευχή που κάνουμε, για να νιώσουμε αγαλλίαση κι όχι για να ενωθούμε με τον Θεό, δεν είναι πραγματική προσευχή". 

Οι Άγιοι μας εξηγούν ότι η προσευχή καθιστά τον κάθε Χριστιανό ναό του Θεού. Ο ιερός Χρυσόστομος λέει ότι "ο Θεός που δεν χωράει σε όλο το σύμπαν, εισέρχεται σε ψυχή που ζει μέσα στις προσευχές, κατοικεί στην καρδιά του πιστού". Κι ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς τονίζει ότι "η κοινωνία της προσευχής λειτουργεί την ίδια την ένωση του ανθρώπου με τον Θεό". Όταν λοιπόν προσευχόμαστε με αυτές τις προϋποθέσεις, το σώμα μας και η ψυχή μας ενώνονται με τον θεό. 

Δεν θέλουμε τίποτε άλλο, δεν μας ενδιαφέρει η αμαρτία. Σε αυτή την κατάσταση, εξηγεί ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, οι άγιοι άνθρωποι φθάνουν στην αποκορύφωση της πνευματικής εμπειρίας που είναι η "ένωσή τους με τον Θεό", "η θέωσή τους" απ' αυτή τη ζωή. Βέβαια όλα αυτά αποτελούν εμπειρίες των Αγίων που λιώνουν μια ολόκληρη ζωή μέσα στην άσκηση και την προσευχή. Εμείς όμως που είμαστε πάρα πολύ μικροί και ανάξιοι για τέτοιες εμπειρίες, ας κατανοήσουμε τουλάχιστον ότι η προσευχή δεν είναι αγγαρεία, αλλά είναι απόλαυση, είναι εμπειρία, είναι ένωση με τον Θεό. Αν το νιώσουμε αυτό έστω και μια φορά, δεν θα ξαναβαρεθούμε ποτέ την προσευχή. Θα τη λαχταράμε και θα γίνει όλη μας η ζωή μια προσευχή. 

Τι είναι η Εκκλησία; Αν έρθει κάποιος ξένος στην Ελλάδα και μπει σε έναν ναό, θα πει απαξιωτικά ότι η Εκκλησία είναι ένας χώρος όπου μαζεύονται ηλικιωμένοι άνθρωποι και θα ισχυριστεί ίσως ακόμη ότι οι πιο πολλοί από αυτούς δεν καταλαβαίνουν τι ακούνε και τι κάνουν. Κι αν ρωτήσεις κανέναν δημοσιογράφο, θα σου πει ότι Εκκλησία ένας χώρος για μνημόσυνα, γάμους, βαπτίσεις. Αυτό όμως είναι η Εκκλησία; Ασφαλώς όχι. 

Ούτε η Εκκλησία είναι μόνο ένα σύνολο πιστών που λατρεύουν τον Θεό. Η Εκκλησία δεν είναι μόνο αυτό που βλέπουμε. Είναι πολύ περισσότερο αυτό που δεν βλέπουμε. Γι' αυτό οι πατέρες την ονομάζουν ακατάληπτο μυστήριο. Κανείς δεν μπορεί να πει τι είναι η Εκκλησία. Δεν υπάρχει κάποιος ορισμός της. Οι Οικουμενικές Σύνοδοι δεν μας έδωσαν ορισμό της Εκκλησίας. 

Ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς λέει ότι η Εκκλησία είναι "το πιο άγιο και αγαπητό μυστήριο του Θεού, μυστήριο μυστηρίων". Κι ο όσιος Πορφύριος λέει ότι "η Εκκλησία είναι η χώρα του Αχωρήτου". Ο χώρος δηλαδή όπου κατοικεί ο αχώρητος Θεός. Εκκλησία όμως δεν είναι μόνο ο χώρος και ο τρόπος που ο Θεός αποκαλύπτεται και ενώνεται με τον άνθρωπο, αλλά και η ίδια η ένωση Θεού και ανθρώπων. Είναι "κοινωνία θεώσεως". 

Δεν είναι μόνο η κίνηση του Θεού προς τα λογικά όντα και η κίνηση των όντων προς τον Θεό, αλλά και η κοινωνία του Θεού με τα λογικά όντα. Είναι ο ίδιος ο Χριστός μαζί μας που παρατείνεται στους αιώνες. Και με τα ιερά μυστήρια η Εκκλησία ενώνει όλα τα λογικά όντα μ' Αυτόν και μεταξύ τους. Η Εκκλησία είναι εργαστήριο αγιότητας, ένα θεανθρώπινο εργαστήριο, το οποίο παραλαμβάνει αμαρτωλούς ανθρώπους που θέλουν να ζήσουν την ένθεη ζωή και τους μεταμορφώνει σε θεούς κατά χάριν. Είναι η Βασιλεία του Θεού πάνω στη γη, ένα κομμάτι του ουράνιου Παραδείσου. 

συνεχίζεται.... 

(Μάριος Ν. Δομουχτσής, Θέλω να ζήσω μαζί σου)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα! 

Ας είναι ευφρόσυνος και δημιουργικός ο μήνας Οκτώβριος!