Τα τύμπανα του πολέμου ηχούν δαιμονιωδώς. Πότε εδώ και πότε εκεί, ο ουρανός βρέχει πυρακτωμένο ατσάλι, λούζοντας στο αίμα τους λαούς, τον έναν κατόπιν του άλλου. Στις μέρες μας, "δράκων μέγας", ο μεγάλος δράκοντας, "πυρρός (Αποκ. ιβ, 3)", κόκκινος σαν τη φωτιά- σύμβολο του ανθρωποκτόνου του αιμοσταγούς σατανά, που μισεί με μίσος δαιμονικό τον Θεό Λόγο, τον Υιό του Θεού, που έγινε και "υἱός τοῦ Ανθρώπου (Ματθ. η, 20)".
Για να μορφωθεί στην ψυχή κάθε καλοπροαίρετου ανθρώπου- βλέποντας ότι ¨όλίγον καιρόν ἔχει¨ και ότι η εξουσία του σύντομα θα καταλυθεί, ολοένα και περισσότερο αυξάνει τον θυμό του εναντίον ολόκληρου του ανθρωπίνου γένους, ιδιαίτερα όμως εναντἰον της Εκκλησίας του Χριστού.
Της Εκκλησίας της οποίας το κύριο όσο και μοναδικό έργο είναι η ιερουργία του Ευαγγελίου, η διδαχή και ο αγιασμός των ανθρώπων που αποδέχονται το ευαγγελικό μήνυμα, με τα ιερά μυστήρια. Η Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού δεν παύει να αγωνίζεται καθημερινά και με τις μητρικές της ωδίνες να αναγεννά και να αναδεικνύει με τη Θεία Χάρη τους χριστιανούς πιστά αντίγραφα και ομοιώματα του "πρωτότοκου ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς (Ρωμ. η, 29)" Κυρίου Ιησού Χριστού.
Επειδή λοιπόν η Εκκλησία με το έργο της ανατρέπει τα σχέδια του μισοκάλου διαβόλου, γι' αυτό και τη μισεί θανάσιμα και πολεμεί ανελέητα το ανακαινιστικό έργο της, Αυτός είναι και ο κύριος λόγος για τον οποίο "βάλλει έκ τοῦ στόματος αύτοῦ ὀπίσω τῆς γυναικός ὕδωρ ὡς ποταμόν, ἵνα αὐτήν ποταμοφόρητον ποιήσῃ (Αποκ. ιβ, 15)"· βγάζει από το στόμα του πίσω από τη γυναίκα (την Εκκλησία) νερό σαν ποτάμι, για να την παρασύρει και να την πνίξει μέσα στο ορμητικό αυτό ρεύμα.
Βέβαια, το "ὕδωρ" και ο "ποταμός", κατά έναν δόκιμο ερμηνευτή, είναι σύμβολα των πολλών διωγμών και των μαρτυρικών αιμάτων, μέσα στα οποία ο σατανάς ζητεί να πνίξει την Εκκλησία. Όμως τα σημεία των καιρών μας επιτρέπουν ίσως στο "ὕδωρ" και τον "ποταμόν" του Αποκαλυπτικού στίχου να δώσουμε ευρύτερο νόημα. Διότι ακριβώς αυτά τα σημεία μας πληροφορούν ότι ίσως σε καμία άλλη εποχή, τα ύδατα του κακού, τα οποία πηγάζουν από τον φάρυγγα του δράκοντα, δεν υπήρξαν ορμητικότερα και απειλητικότερα.
Και άλλοτε βέβαια ο πόλεμος κατά της Εκκλησίας έφθασε σε μεγάλη ένταση και οξύτητα και δημιούργησε αδιέξοδα στην πορεία των ανθρώπων για συνάντηση με τον Χριστό. Αυτά δε τα αδιέξοδα υπήρξαν ιδιαίτερα ζοφερά για τα πιστά μέλη της Εκκλησίας, τα οποία "κατά σκοπόν διώκουσι ἐπί τό βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως".
Ακόμη ζοφερότερα υπήρξαν τα αδιέξοδα αυτά για τους ποιμένες και τους εργάτες της Εκκλησίας, οι οποίοι αγωνίζονταν και αγωνίζονται με όλες τους τις δυνάμεις, προκειμένου να αρπάξουν από τον φάρυγγα του διαβόλου ψυχές και να τις παραδώσουν στον Ελευθερωτή Σωτήρα του κόσμου και Λυτρωτή Κύριο Ιησού Χριστό. Τα αδιέξοδα ωστόσο αυτά στην εποχή μας δίνουν την εντύπωση ότι ο πόλεμος εναντίον της Εκκλησίας είναι οργανωμένος.
Το κακό της επιτίθεται συστηματικά, με μέθοδο και βάσει σχεδίου. Σε κάθε μας βήμα ακούμε τρομακτικό τον ήχο που προκαλεί ο βουερός και θυμωμένος ποταμός του κακού, ο οποίος ξεχειλίζει και δημιουργεί πλημμύρα φοβερή, μέσα στην οποία ο "δράκων" απειλεί να πνίξει ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, προπαντός όμως τα πιστά μέλη της Εκκλησίας.
Έτσι καθημερινά ακούμε τη βοή και οσφραινόμαστε την οσμή του θανάτου που αποπνέει στο κατρακύλισμά του ο χείμαρρος της σεξολογίας και ηδονολατρείας. Οι υποκινητές τους δεν σέβονται ούτε κι αυτά τα νήπια, τα οποία θέλουν να "διαφωτίσουν" και να διαφθείρουν. Και το χειρότερο, δεν σέβονται κανένα θεϊκό ή φυσικό νόμο, αφού βεβηλώνουν το θεοΐδρυτο μυστήριο του γάμου με τη δια νόμου ανοχή.. του σοδομισμού, με την ψήφιση του άνομου ή μάλλον επαίσχυντου "συμφώνου συμβίωσης"!
συνεχίζεται....
(Αρχιμ. Γρηγορίου Ι. Μουσουρούλη, Από το αδιέξοδο στο θαύμα, Αθήνα 2016, Εκδόσεις Σωτήρ)
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου