Φράσεις για προβληματισμό 117ο μέρος

Ἡ γάρ παλιά τότε αἰδέσιμος, ὅταν τά τῆς παλιᾶς πράττῃ· ὄταν δέ νεωτερίζῃ, τῶν νέων καταγελαστότερος ἔσται: τα λευκά μαλλιά της γεροντικής ηλικίας τότε είναι άξια σεβασμού, όταν ο γέροντας εφαρμόζει αυτά που αρμόζουν στα λευκά του μαλλιά. Όταν όμως φέρεται σαν νέος, θα γίνει πιο καταγέλαστος από τους νέους (Ιωάννης Χρυσόστομος). 

Γρηγορεἰτε= προσέχετε σαν άγρυπνοι φρουροί, Στήκετε ἐν τῇ πίστει= μείνετε στερεοί και όρθιοι στην πίστη. Ἀνδρίζεσθε= αγωνίζεσθε σαν άντρες, γενναίοι. Κραταιοῦσθε= πάρτε δύναμη και θάρρος. Πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ γινέσθω= όλα όσα κάνετε ας γίνονται με αγάπη (Α Κορινθ. στ, 13-14). 

Το περπάτημα βελτιώνει τη γενική μας υγεία, δυναμώνει καρδιά και πνεύμονες, ενισχύει το ανοσοποιητικό μας σύστημα, αυξάνει την ενέργεια και γυμνάζει όλους τους μυς (Προς τη Νίκη, τεύχος 737). 

"Νοσεῖς; Εὐθύμει ὄτι "ὅν ἀγαπᾶ Κύριος παιδεύει". Πτωχεύεις; Εὐφραίνου ὅτι Λαζάρου σε τἀ ἀγαθά διαδέξεται. Ἀτιμάζῃ διά τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ; Μακάριος εἶ ὅτι σου ἠ αἰσχύνη εἰς ἀγγέλου δόξαν μεταβληθήσεται" (Μ. Βασίλειος). 

Τρία πράγματα μας θυμίζουν τον χαμένο παράδεισο: 1) το άρωμα των λουλουδιών, 2) το κελάϊδισμα των πουλιών και 3) το γέλιο των παιδιών (Φίοντορ Ντοστογιέφσκι). 

Ανάλογα με την ποσότητα των αγαθών που έχεις, να κάνεις από αυτά ελεημοσύνη. Εάν έχεις λίγα, να μη φοβηθείς να δώσεις ελεημοσύνη, έστω από αυτά τα λίγα που έχεις. Διότι με την ελεημοσύνη αποταμιεύεις για τον εαυτό σου καλό θησαυρό, που θα σου βρεθεί σε ώρα ανάγκης (Σπουδαία σκέψη). 

Με την εφαρμογή της ουράνιας προτροπής "αὐτοῦ ἀκούετε", με την πιστή εφαρμογή των εντολών του Κυρίου, μετέχουμε στη χάρη και τη δόξα Του από την παρούσα ζωή. Θα την απολαύσουμε όμως πολύ περισσότερο στην αιωνιότητα. Τότε κι εμείς θα μεταμορφωθούμε, διότι ο Κύριος μας υποσχέθηκε ότι "οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρός αὐτῶν (Ματθ. ιγ, 43)" (Σπουδαία σκέψη).

Για να είναι νικηφόρος ο πνευματικός αγώνας, είναι ανάγκη να προμηθευτείς τέσσερα πράγματα σαν όπλα, Χριστιανέ: 1) το να μη θαρρεύεσαι ποτέ στον εαυτό σου, 2) το να έχεις πάντοτε όλο σου το θάρρος και την ελπίδα στον Θεό, 3) το να αγωνίζεσαι πάντοτε και 4) το να προσεύχεσαι (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης).

Μέσα μας έχουμε αδυναμίες και πάθη  και ελαττώματα βαθιά ριζωμένα. Πολλά είναι και κληρονομικά. Όλα αυτά δεν κόβονται με μια σπασμωδική κίνηση ούτε με την αδημονία και τη βαριά θλίψη, αλλά με την υπομονή και επιμονή, με καρτερία, με φροντίδα και προσοχή. Η υπερβολική λύπη κρύβει μέσα της υπερηφάνια. Γι' αυτό είναι βλαβερή κι επικίνδυνη και πολλές φορές παροξύνεται από τον διάβολο, για να ανακόψει την πορεία του αγωνιστή (Άγιος Νεκτάριος). 

Ο νεκρός ήταν νέος και το μονάκριβο παιδί της μητέρας του, η οποία μάλιστα ήταν χήρα. Ο πόνος μεγάλος, το πένθος βαρύ. Οόκληρη η κωωμόπολη της Ναΐν είχε συγκλονισθεί από εκείνον τον θάνατο. Λαός πολύς έλαβε μέρος στην κηδεία, συμπαριστάμενος στην πονεμένη μάνα. Πόσο σημαντικό είναι όταν οι συνάνθρωποί μας δοκιμάζουν πένθος, μάλιστα βαρύ, να συμμετέχουμε στο πένθος τους, δίνοντας λίγο βάλσαμο παρηγοριάς με την παρουσία μας! "Κλαίειν μετά κλαιόντων (Ρωμ. ιβ, 15)" (Σπουδαία σκέψη). 

Πριν πέσω να πλαγιάσω Θεέ μου, Σε παρακαλώ να δώσεις να περάσω τη νύχτα με καλό. Τον Άγγελό Σου πάλι στείλε μου από ψηλά να'ρθει στο προσκεφάλι πιστά να με φυλά. Όταν εγώ κοιμάμαι στο πλάι μου ν' αγρυπνά κι έτσι να μη φοβάμαι τα σκότη τα πυκνά. Και σ' όλη Σου την πλάση κι όπου καλό παιδί στείλε να το σκεπάσει η στοργική Σου ευχή (Μιχ. Στασινόπουλος). 

Ο Θεός προνοεί για τον κόσμο. Είναι μια μεγάλη αλήθεια της πίστεώς μας αυτή. Ο Δημιουργός του κόσμου δεν αδιαφορεί για τη ζωή και την πορεία του κόσμου. Γιατί δεν είναι μόνο ο άπειρος και παντοδύναμος Δημιουργός. Είναι συγχρόνως και ο Συντηρητής κι ο Κυβερνήτηςτου σύμπαντος κόσμου. Αυτός που συντηρεί τη ζωή του κόσμου και κατευθύνει τον κόσμο με πολλή σοφία και αγάπη στον έσχατο προορισμό του. Ο κόσμος λοιπόν ζει κάτω από το βλέμμα του Θεού. Ζει κάτω από την άγρυπνη φροντίδα του Θεού και με την παροχή της άφθονης χάριτός Του, η οποία τα πάντα ζωοοποιεί (Αρχιμ. πατέρας Αστέριος Χατζηνικολάου). 

Συχνά ακούγεται από το στόμα των ανθρώπων σήμερα η φράση αυτή: "Δεν προλαβαίνω να πάω την Κυριακή στην Εκκλησία. Φροντιστήρια, κολυμβητήριο, αγαπημένη τηλεοπτική σειρά, μοναδική ευκαιρία να ξεδώσουμε: γυμναστήριο, ωδείο, ξένες γλώσσες... Είναι αδύνατο, πνίγομαι.....καί συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι άπέπνιξαν αυτό". Πόσο αληθινός βγαίνει ο λόγος του Κυρίου: "Βγήκαν τα αγκάθια κι έπνιξαν τον σπόρο"! Μην αφήνουμε να μας πνίγουν όλα αυτά τα αγκάθια. Πρώτα από όλα είμαστε άνθρωποι, με θεϊκή πνοή πλασμένοι. Ας βάλουμε ορθές προτεραιότητες στη ζωή μας (Σπουδαία σκέψη). 

Μελετώντας την ευαγγελική περικοπή της θεραπείας του δαιμονισμένου των Γαδαρηνών, δεν μπορεί να μην προσέξει κανείς ότι ο δαιμονισμένος, όσο ήταν κάτω από την κατοχή του σατανά, γύριζε γυμνός, χωρίς ρούχα να καλύπτουν το σώμα του. Και δεν έμενε σε σπίτικ, αλλά γπύριζε συνεχώς έξω. Η τάση που υπάρχει στις μέρες μας να δείχνουν οι άνθρωποι ακάλυπτα μέρη του σώματός τους, για να κάνουν εντύπωση, όπως και το να φεύγουν από το σπίτι και να γυρνούν όλη τη νύχτα έξω, είναι τυχαία; Μήπως δείχνει ποιος πιθανώς υποκινεί τέτοιες καταστάσεις; (Αρχιμ. Αποστ. Χ. Τσολάκη, "Μίλησέ μου, Χριστέ"). 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!