Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 84ο

Η Χάρις του Θεού, σύμφωνα με τους ιερούς Πατέρες, ανυψώνει τον άνθρωπο σε τρία επίπεδα πνευματικής ζωής: Πρώτο το στάδιο της καθάρσεως, δεύτερο το στάδιο του φωτιδμού, τρίτο το στάδιο της θεώσεως. Δηλαδή η Χάρις του Θεού αρχικά μας καθαρίζει, έπειτα μας φωτίζει και στη συνέχεια μας ενώνει με τον Θεό. Όλοι οι πιστοί λοιπόν δεν ζουν στο ίδιο επίπεδο πνευματικής ζωής. Άλλοι βρίσκονται στο στάδιο της καθάρσεως, άλλοι στο στάδιο του φωτισμού και οι Άγιοι στο στάδιο της θεώσεως. 

Όταν λέμε ότι η Χάρις του Θεού είναι καθαρτική, είναι φωτιστική, είναι θεοποιός, αυτό δεν σημαίνει ότι η άλλη Χάρις καθαρίζει, ἀλλη φωτίζει και άλλη θεώνει. Η ίδια Χάρις είναι. Και τα τρία επίπεδα της πνευματικής ζωής δεν είναι πάντοτε στεγανά, αλλά μπορεί να αλληλοδιαδέχονται το ένα το άλλο ή να λειτουργούν ταυτόχρονα, ανάλογα με την πνευματική κατάσταση του κάθε πιστού. Μπορεί κάποιος να φθάσει στο ανώτερο επίπεδο ή στο στάδιο του φωτισμού και να πέσει στην αμαρτία. Η κάθαρση όμως, ούτως ή άλλως, προηγείται. Μας το είπε ο ίδιος ο Κύριος: "Δεν μπορείς να δεις τον Θεό, εάν δεν έχεις καθαρή καρδιά". 

Τελικά πνευματική ζωή είναι η ζωή του πιστού που έχει μέσα του όχι μόνο τη Χάρι του Αγίου Πνεύματος, αλλά και τον ίδιο τον Θεό. Είναι η μυστική ζωή που μας ενώνει με τον Θεό:"Πνευματική ζωή είναι η ζωή του Χριστού μέσα μας". Η ζωή αυτή τελεσιουργείται με τα ιερά Μυστήρια. Με το Μυατήριο του Βαπτίσματος ο άνθρωπος εισέρχεται στη ζωή και γίνεται παιδί του Θεού. Με το άγιο Χρίσμα εφοδιάζεται με τη Χάρι του Θεού, για να μπορεί να αγωνίζεται πνευματικά, να νικά τα πάθη, να καλλιεργεί μέσα του τις αρετές. Και τέλος, η θεία Κοινωνία συντηρεί και διατηρεί τη ζωή αυτή. 

Ο άνθρωπος ζει μέσα του τον Χριστό, ενώνεται μ' Αυτόν, φωτίεται, καθαρίζεται, θεώνεται. Έχουμε λοιπόν πνευματική ζωή, όταν έχουμε τον Θεό μέσα μας και Του ζητάμε να εργάζεται τη μεταμόρφωσή μας. Διότι δεν καθαρίζουμε εμείς τον εαυτό μας. Εμείς προσφέρουμε τη θέλησή μας και ο Θεός μας καθαρίει. Δεν φωτίζουμε εμείς την ψυχή μας. Ο Θεός τη φωτίζει. Δεν ενώνουμε εμείς τον εαυτό μς με τον Θεό. Ο Θεός μας ενώνει μαζί Του. Ούτε εμείς παράγουμε καρπούς αρετών. Ο Θεός τους δίνει. Πνευματική λοιπόν ζωή σημαίνει να αφήσουμε τον Θεό να καρποφορήσει μέσα μας όλα τα δώρα Του. Να αφήσουμε τον Θεό να μας καθαρίσει, να μας φωτίσει και να μας ενώσει μαζί Του. 

Στην παραβολή του ασώτου υιού, ο πατέρας της παραβολής είχε γύρω του τριών ειδών ανθρώπους: Είχε γιους, μισθωτούς και δούλους. Κι αυτή η εικόνα μας βοηθά να καταλάβουμε ότι στην πνευματική ζωή μπορεί να είσαι ή δούλος ή μισθωτός ή γιος. Δηλαδή να ζεις κοντά στον Θεό ως δούλος, επειδή φοβάσαι μην πας στην κόλαση. Ή να είσαι μισθωτός, να ζεις κοντά στο Θεό από συμφέρον, για να πάρεις μισθό, να κερδίσεις τον Παράδεισο. 

Ή να είσαι γιος. Δηλαδή να λαχταράς να ζεις ενωμένος με τον Θεό μόνο και μόνο επειδή Τον αγαπάς. Και δεν θέλεις τίποτε άλλο στον κόσμο, παρά μόνο να είσαι μαζί Του. Αν έχουμε σχέση δούλου, μισθωτού ή παιδιοὐ με τον Θεό, βιώνουμε τελείως διαφορετικά την κάθε πνευματική εμπειρία. Αν η ψυχή μας είναι στο στάδιο της καθάρσεως, του φωτισμού, της θεώσεως, βιώνει τελείως διαφορετικά τα μυστήρια του Θεού. 

Τα ίδια πνευματικά ερεθίσματα δεν δίνουν τα ίδια πνευματικά αποτελέσματα σε όλους. Στην Ιερουσαλήμ κάποτε μιλούσε ο Κύριος σε πλήθη ανθρώπων. Κάποια στιγμή ακούστηκε η φωνή του Θεού: "καί ἐδόξασα καί πάλιν δοξάσω". Δεν άκουσαν όλοι καθαρά τη φωνή του Θεού. Οι πολλοί άκουσαν τον ήχο της, χωρίς να ξεχωρίσουν τα λόγια. Γι' αυτό ἀλλοι είπαν ότι άκουσαν κάποια βροντή. Κι άλλοι έλεγαν ότι ένας άγγελος μίλησε. Ανάλογα με τα πνευματικά αισθητήριά τους ο καθένας ή άκουγε μόνο μια βροντή, ή άκουγε λόγια, χωρίς να καταλβαίνει το νόημά τους. Και κάποιοι μαθητές που ήταν ανώτεροι πνευματικά διέκριναν το περιεχόμενο των λόγων του Θεού. 

Μόνο ο Κύριος είδε και τον Πατέρα Του, που εκείνη την ώρα Του μιλούσε. Η φωνή ήταν ξεκάθαρη, αλλά κατανοήθηκε από τον καθένα ανάλογα με την καθαρότητα του νου του. Ανάλογα λοιπόν με την κατάσταση της ψυχής μας, ακούει κανείς καθαρά ή αινιγματικά ή καθόλου. Στην πνευματική ζωή λοιπόν ζεις πνευματικές εμπειρίες, ανάλογα με την πνευματική κατάσταση της ψυχής σου. Μπορεί οι άλλοι να ακούν τη φωνή του Θεού και συ να μην ακούς τίποτα. Ένας που δεν έχει καμιά σχέση με την Εκκλησία και δεν ξέρει τίποτε, πώς μπαίνει στην πνευματική ζωή; 

Η πρώτη κίνηση που κάνει ο Θεός είναι η κίνηση της κλήσεως. Καλεί ο Θεός. Κι έχει πολλούς τρόπους να καλεί τον άνθρωπο: μ' έναν φίλο, μ' ένα βιβλίο, με μια ανάρτηση στο διαδίκτυο, μ' ένα μήνυμα στο κινητό, με μια επίσκεψη στο Άγιον Όρος. Η πρώτη κίνηση του Θεού είναι να σε καλέσει. Σου λέει: Έλα κοντά μου. Ἐλα σε μια Ακολουθία, έλα σε μια ομιλία, έλα σε έναν πνευματικό άνθρωπο. Αν ο άνθρωποε πει το ναι καλείται να κάνει τα εξής επόμενα βήματα: 

συνεχίζεται....

Καλημέρα σας! Καλή κι ευλογημένη εβδομάδα!