Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)



Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2024

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 85ο

Πρώτον να φύγει από την προηγούμενη ζωή του, να βγει από την αμαρτωλή του καθημερινότητα. να βγει από τον χώρο του. Να κάνει μια γενναία έξοδο. Να φύγει απ' αυτό που ζει. Να διαγράψει αυτό που μέχρι τώρα ζούσε. Να πει: Τέλος. Τέλειωσαν όλα τα παλιά. πεθαίνω γι' αυτά. Δεν υπάρχω πλέον για την αμαρτία. 
Το πρώτο βήμα στην πνευματική ζωή είναι μια έξοδος, ένας θάνατος. Το δεύτερο βήμα είναι να επανασυνδεθεί ουσιαστικά με την Εκκλησία. Μόνο εκεί μπορεί να βρει τον Θεό. Δεν αρκεί να μελετά μόνος του στο σπίτι του την Αγία Γραφή ή να ακούει ομιλίες από το ραδιόφωνο ή το διαδίκτυο ή να προσεύχεται στο σπίτι τουν χωρίς να έχει σχέση με την Εκκλησία.

Μόνο όταν μετέχει στα Μυστήρια της Εκκλησίας μπορεί να ζήσει πνευματική ζωή, να έχει τη Χάρι του Θεού, ν' αρχίζει σιγά-σιγά να ωριμάζει πνευματικά, να προχωράει όλο και περισσότερο προς τον Θεό, να ενώνεται μ' Αυτόν.  Τώρα πλέον αρχίζει μέσα του και αισθάνεται έναν πόνο γι' αυτό που ήταν πριν και μια ανέκφραστη χαρά γι΄ αυτό που ζει τώρα. Είναι στο στάδιο της καθάρσεως, της μετανοίας. 
Νιώθει βαθιά ταπείνωση, καθώς θυμάται τα όσα είχε κάνει μέχρι τώρα, αλλά και μια λαχτάρα ν' αλλάξει. Να ζήσει. Και προστρέχει με δάκρυα καθαρτικά στο Μυστήριο της ιεράς Εξομολογήσεως. Εκεί τον περιμένει ο ίδιος ο Χριστός να του συγχωρήσει τις αμαρτίες του, να τον δεχθεί στην αγκαλιά Του, να τον ξανακάνει παιδί Του. 

Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος, μετανοημένος, μεταμορφωμένος, μετέχει στο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, παίρνει μέσα του τον ίδιο τον Θεό. Και ο Θεός μπαίνει μέσα του, τον πλημμυρίζει με το φως Του. Και ο άνθρωπος συγκλονίζεται. 
Ζει σε άλλον κόσμο, νιώθει χαρά ανέκφραστη, δεν θέλει με τίποτα να χάσει αυτή την εμπειρία. Ζει στην κατάσταση του ενθουσιασμού. Ενθουσιασμός εδώ δεν σημαίνει έκρηκη συναισθημάτων, αλλά μια κατάσταση όπου ο άνθρωπος γίνεται ένθεος, ζει μέσα του τον Θεό. Σε ευατή την κατάσταση αλλιώς σκέπτεται, αλλιώς βλέπει, αλλιώς ακούει. Εμείς τώρα πού βρισκόμαστε; Σε ποια κατάσταση; Ζούμε πνευματική ζωή; Μπήκαμε στο στάδιο της καθάρσεως;

Πώς μπορούμε να αποκτήσουμε αληθινή πνευματική ζωή; Το πρώτο λοιπόν που πρέπει να κάνουμε είναι να καταλάβουμε ότι χωρίς τον Θεό δεν μπορούμε να ζήσουμε. Να καταλάβουμε ότι η πνευματική ζωή δεν είναι υποχρέωση, αγγαρεία· είναι προϋπόθεση ζωής. 
Είναι κανείς που δεν θέλει να φάει το ωραιότερο φαγητό. Ναι! Ο άρρωστος. Αν είσαι υγιής και πεινάς, δεν βλέπεις το ωραιότερο φαγητό ως καθήκον, αλλά το λαχταράς με βουλιμία. Ο υγιής πεινά και τρώει. Αλλιώς πεθαίνει. Ο υγιής πνευματικά πεινάει τον Θεό. Διψάει τον Θεό. Δεν τον πιέζει κανείς να πάει στην εκκλησία ή να προσευχηθεί. Το λαχταρά.

Καθημερινή πνευματική ζωή σημαίνει να μη χάσω τον Θεό. και για να μην τον χάσω, τηρώ τις εντολές Του. Όχι καταναγκαστικά, από φόβο. Αλλά από τη λαχτάρα να είμαι πάντοτε μαζί Του. Γι' αυτό ποθώ την προσευχή, τη νηστεία, τη μελέτη, την άσκηση, τη μυστηριακή ζωή. Και μισώ καθετί που μπορεί να με απομακρύνει από κοντά Του. 
Όχι να ενθουσιαζόμαστε μια φορά σε μιαν αγρυπνία, σε μια ομιλία, σε μια Ακολουθία... και μόλις πάμε στο σπίτι να κάνουμε τα ανάποδα. Στη σταθερή πνευματική ζωή, στην αληθινή και βαθιά δεν χρειαζόμαστε εκρήξεις επιφανειακού ενθουσιασμού μιας στιγμής, σ'ενα προσκύνημα, σ' έναν γέροντα, σε ένα θαύμα... Αυτοί οι ενθουσιασμοί, αν δεν έχουν βάθος, φέρνουν κατόπιν απογοήτευση. 

Η πνευματική ζωή θέλει σταθερότητα. Ούτε κλάματα και ξεσπάσματα και μετά πνευματική αμνησία. Όλα να γίνονται με σταθερά βήματα, σύμφωνα με τις οδηγίες του Πνευματικού μας. Και για να αποκτήσουμε μια πνευματική σταθερότητα, πρέπει να ιεραρχούμε τα πράγματα σωστά. Να μη βάζουμε άλλες προτεραιότητες. Γιατί για άλλα πράγματα χάνουμε και τον ύπνο μας και όταν είναι για τον Θεό να μην προλαβαίνουμε; Ιεραρχούμε λοιπόν τα πράγματα και πιστεύουμε αυτό που λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: "πάντα Θεοῦ δεύτερα". Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Πρώτα από όλα είναι ο Θεός. 

Να έχουμε αγάπη πυρακτωμένη για τον Χριστό μας. Χωρίς το πυρ αυτό της θείας αγάπης, η εν Χριστώ ζωή καταντά χλωμή, καχεκτική, ανήμπορη. Δεν μπορεί να επιβιώσει. Για να μπορέσει όμως ο άνθρωπος να έχει γνήσια και αληθινή πνευματική ζωή, θα πρέπει να έχει και κάποιες άλλες βασικές προϋποθέσεις: πνευματικό οδηγό, μετάνοια, πνευματικό αγώνα, άσκηση, καθημερινό πρόγραμμα, μελέτη, προσευχή, εκκλησιαστική ζωή, μυστηριακή ζωή. 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομἀδα! 

Καλή σχολική χρονιά σε γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς! 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails