Για να έχει κανείς ουσιαστική σχέση με τον Θεό, θα πρέπει να έχει ουσιαστική πνευματική ζωή. Τι θα πει όμως πνευματική ζωή; Αν μας ρωτούσε κάποιος φίλος μας, κάποιος γνωστός μας, που δεν είχε σχέση με την Εκκλησία, τι σημαίνει "πνευματική ζωή", τι θα μπορούσαμε να του απαντήσουμε; Αν ρωτούσαμε έναν δημοσιογράφο, έναν πανεπιστημιακό δάσκαλο, έναν λογοτέχνη, έναν ηθοποιό, έναν τραγουδιστή, τι θα πει "πνευματικός άνθρωπος", θα μας έλεγε ότι είναι ο άνθρωπος του πνεύματος, της τέχνης, ο ευφυής, ο μορφωμένος, που έχει πολλές επιστημονικές γνώσεις. 
Βέβαια η αποφυγή της αμαρτίας και η τήρηση των θρησκευτικών καθηκόντων αποτελούν προϋποθέσεις της πνευματικής ζωής. Και είναι καρπός μιας βαθύτερης σχέσης με τον Θεό. Αλλά από μόνες τους δεν προσδιορίζουν έναν άνθρωπο ως πνευματικό. Ο απόστολος Παύλος μας περιγράφει πολύ χαρακτηριστικά ποιος είναι ο πνευματικός άνθρωπος και τον αντιδιαστέλλει με τον σαρκικό άνθρωπο. Και λέει ότι πνευματικός άνθρωπος είναι αυτός που έχει μέσα του τον Θεό, αυτός που έχει μέσα του το Άγιο Πνεύμα. Κι όλη του η ζωή κατευθύνεται από το Άγιο Πνεύμα. Είναι ο βαπτισμένος Χριστιανός και ο χρισμένος με τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, που αγωνίζεται διαρκώς να μη χάσει τον Θεό από τη ζωή του. Αγαπά πάρα πολύ τον Θεό και θέλει να είναι πάντα μαζί Του. Αντίστροφα, ο σαρκικός άνθρωπος είναι αυτός που δεν θέλει να έχει σχέση με τον Θεό, που δεν θέλει να έχει μέσα του τη Χάρι του Αγίου Πνεύματος και γι' αυτό είναι πνευματικά νεκρός. Ο άνθρωπος αυτός κυριαρχείται από τις αισθήσεις και τα σαρκικά πάθη. Μπορεί βιολογικά να κινείται. Τρώει, κοιμάται, περπατά, βλέπει, μιλά, ακούει, αλλά μέχρι εκεί. Λειτουργούν οι βιολογικές του διεργασίες, αλλά δεν λειτουργούν τα πνευματικά του αισθητήρια. Έχει διακόψει τη σχέση του με τον Θεό. Ας το εξηγήσουμε πιο απλά: Ο άνθρωπος έχει διπλή φύση, αποτελείται από σώμα και ψυχή. Βιολογικά, για να μπορέσει να ζήσει, πρέπει να έχει τροφή για να τρέφεται, νερό να πίνει οξυγόνο να αναπνέει. Έτσι λειτουργεί βιολογικά το σώμα και μπορεί να ζει και να συντηρείται. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος είναι ζωντανός, επειδή λειτουργεί βιολογικά. Έτσι λειτουργούν και τα ζώα. Ο άνθρωπος ζει ολοκληρωμένα, όταν λειτουργεί σωστά και η ψυχή του. Διότι το σώμα δεν μπορεί να ζήσει με μια ψυχή νεκρωμένη. Ο λόγος που το σώμα μας ζει, δεν είναι ότι τρέφεται κι αναπνέει. Αλλά το ότι ζωογονείται από την ψυχή, η οποία μεταγγίζει στο σώμα ζωή, θεϊκή ενέργεια. Μια συσκευή, ένα κινητό, και χωρίς να έχει κάποια βλάβη, δεν μπορεί να λειτουργήσει, αν δεν φορτισθεί η μπαταρία του στο ρεύμα. Έτσι κι ο άνθρωπος δεν μπορεί να λειτουργήσει, αν δεν "φορτισθεί", αν δεν πάρει από κάπου "ρεύμα". Ρεύμα όχι ηλεκτρικό, αλλά πνευματικό, ουράνιο. Ο άνθρωπος λοιπόν ζει και λειτουργεί, επειδή φορτίζεται, παίρνει "ρεύμα", ρεύμα θεϊκό, από τη Χάρι του Θεού. Η "Χάρις" του Θεού είναι η ενέργεια του Θεού, με την οποία μας μεταγγίζει ο Θεός ζωή, φωτισμό, δύναμη, για να μπορέσουμε να ζήσουμε πνευματικά. Η Χάρις του Θεού είναι το φως του θεού που φωτίζει τις ψυχές μας, που μας καθοδηγεί προς τον Θεό, και μας καθιστά κι εμάς φως. Είναι η φανέρωση του ίδιου του Θεού μέσα μας. Όταν έχουμε μέσα μας τη Θεία Χάρι, έχουμε μέσα μας τον ίδιο τον Θεό. "Είναι αδύνατον στον άνθρωπο να κατορθώσει στη ζωή του να κάνει έστω κι ένα καλό έργο, και πρώτα πρώτα να υποτάξει τα αμαρτωλά του πάθη ή να ξεφύγει τις παγίδες του διαβόλου, αν δεν παίρνει δύναμη από τη Χάρι του Θεού", διατείνεαι ο Κύριλλος Αλεξανδρείας. Χωρίς τη θεία Χάρι λοιπόν ούτε στιγμή δεν μπορούμε να σταθούμε. συνεχίζεται...
Καλημέρα σας!
Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου