Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 73ο

Θέλω να ζήσω κοντά στον Θεό, να Τον γνωρίσω καλύτερα. Είχα χρόνια να πάω Κυριακή πρωί στην εκκλησία, από παιδί. Έχασα τον Θεό στην πορεία. Είχα την εντύπωση πως ο δρόμος της Εκκλησίας είναι για λίγους. Οι άνθρωποι της εκκλησίας μου φαίνονταν λίγο παράξενοι, αυστηροί. Τώρα τελευταία βέβαια συνδέθηκα με δυο-τρεις ανθρώπους της Εκκλησίας και νομίζω πως ζούνε αυτό που πιστεύουν, πως είναι χαρούμενοι. 

Έκανα το πρώτο μου βήμα προς τον Θεό. Άκουσα μια ομιλία.... κάτι μίλησε μέσα μου. Πήγα και σε μια αγρυπνία και κάποια στιγμή μ' έπιασαν τα κλάματα... Θέλω να ξαναβρώ τον Θεό. Να ξαναζήσω ό, τι πολύτιμο έχασα από τότε που ήμουν παιδί· τότε που με πήγαινε η γιαγιά στην εκκλησία κι άναβα κεράκι, φιλούσα τις εικόνες, κοινωνούσα, ζούσα ωραίες στιγμές. Θέλω να ξαναζήσω.... Θέλω να μάθω να προσεύχομαι, να μιλώ με τον Θεό, να πηγαίνω στην Εκκλησία. 

Αλλά δεν ξέρω πολλά πράγματα. Μου φαίνονται κάπως δύσκολα.... Τι πρέπει να κάνω, για να ζήσω μια τέτοια ζωή; Τι σημαίνει ζωή με τον Θεό; Μου είπαν να βρω κάποιον Πνευματικό να με καθοδηγεί, να εξομολογηθώ τις αμαρτίες μου... Θέλω να ζήσω με τον Θεό... Θέλω.... Μα δεν ξέρω το πώς. Τι πρέπει να κάνω; Τι σημαίνει ζωή με τον Θεό; Έτσι, από σήμερα και στα επόμενα λόγια, θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε όσο πιο απλά γίνεται, ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της πίστεως που λέγεται "ζωή με τον Θεό" ή αλλιώς "πνευματική ζωή". 

Γι' αυτό αναφερόμαστε σε βηματισμούς στην εν Χριστώ ζωή, δρόμους, σταθμούς. και προσπαθούμε να παρουσιάσουμε την εμπειρία της ζωής αυτής, όπως ακριβώς είναι όχι ως ένα καταναγκαστικό σύστημα ηθικών κανόνων και υποχρεώσεων, αλλά ως μια οντολογική σχέση, ως μια ελεύθερη πορεία άθλησης, ένθεης χαράς, υπερκόσμια εμπειρίας και απόλαυσης. Πώς όμως να περιγράψεις την εν Χριστώ ζωή; 

Η εν Χριστώ ζωή δεν μπορεί να μπει σε όρια, δεν μπορεί να περιγραφεί υπεραπλουστευμένα, ούτε να κατατμηθεί σχολαστικά, αφού κάθε κίνηση προς τον Θεό, σχετίζεται με όλη μας τη ζωή. Έτσι, θα δούμε παράλληλες πορείες, που αλληλοεπικαλύπτονται. Αυτό όμως δεν αποτελεί πρόβλημα, αλλά αφορμή για να κατανοήσουμε ότι κάθε μας βήμα προς τον Θεό, σχετίζεται με κάθε εκδήλωση αγάπης προς Αυτόν, με κάθε ανάσα μας, με κάθε μας βλέμμα, με κάθε μας πόθο και λαχτάρα. 

Θα αναφερθούν στοιχεία από βαθιές θρησκευτικές αναλύσεις της εν Χριστώ ζωής, μέχρι και πολύ πρακτικές πλευρές της εν Χριστώ εμπειρίας. Όλα αυτά ασφαλώς δεν αποτελούν συνταγές επιτυχίας ή τυποποίηση της εμπειρίας αυτής, αλλά μια προσπάθεια να μεταδοθούν κάποιες προτάσεις ζωής, βγαλμένες μέσα από τη ζωή της Εκκλησίας και να περιγραφούν όσο γίνεται πιο απλά. Όλα αυτά δεν αφορούν μόνο όσους επιστρέφουν στη ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά και όσους μετέχουν στην εκκλησιαστική ζωή και παρ' όλα αυτά ζουν επιφανειακά τα μεγάλα μυστήρια της πίστεως. 

Και δεν βιώνουν την εν Χριστώ ζωή ως εμπειρία μοναδικής χαράς, ως πρόγευση Παραδείσου. Θέλεις λοιπόν να ζήσεις μαζί Του; Αν το θέλεις πραγματικά, κάνε κάποια βήματα προς τον Θεό πιο σταθερά· με τον ζήλο του νεοφώτιστου, με τη λαχτάρα του μικρού παιδιού και τη συγκίνηση των αναμνήσεων από τον παππού και τη γιαγιά σου· με τη δίψα των πρώτων Χριστιανών και την προσμονή των κρυπτοχριστιανών.... Ξεκίνα λοιπόν το ταξίδι.. Και θα είναι ωραίο... Υπέροχο... Το πιο ωραίο και το πιο ιερό. Αλλά και το πιο μακρινό. Ταξίδι προς τον Θεό... Ταξίδεψε λοιπόν. Ζήσε μαζί Του....

συνεχίζεται....

(Μάριου Ν. Δοχμουτσή. Θέλω να ζήσω μαζί Σου, Αθήνα, Ιούλιος 2020, Βιβλιοπωλείο ο Σωτήρ)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!