Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 45ο

Όπως ο χορτάτος δεν μπορεί να καταλάβει τον πεινασμένο κι αυτός που ζει με ανέσεις δεν μπορεί να καταλάβει τον αναγκεμένο, έτσι κι αυτός που αντιμετώπισε θλίψεις, δεν μπορεί να νιώσει τον πόνο του διπλανού του, να συμμεριστεί το δράμα του γείτονά του, να βοηθήσει τον συνάνθρωπό του, που κλαίει και πονεί, να εφαρμόσει τη δεύτερη μεγάλη εντολή: "Ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν (Ματθ. κβ, 39)". Ο άνθρωπος κατανοεί τον πόνο του πλησίον του, αν και είναι πονεμένος ο ίδιος. Η δοκιμασία των θλίψεων μας μαθαίνει να ερχόμαστε στη θέση των πονεμένων, να τους καταλαβαίνουμε, να τους συμπονούμε και να τους μιλούμε με τη γλώσσα της αγάπης 

Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι το χάρισμα της παρακλήσεως. Αυτούς που το έχουν η Αγία Γραφή τους ονομάζει "υἱούς παρακλήσεων", όπως τον απόστολο Βαρνάβα, που ενώ αρχικά ονομαζόταν Ιωσής, μετονομάστηκε Βαρνάβας, που στα ελληνικά ερμηνεύεται "υἱός παρακλήσεως", άνθρωπος της παρηγοριάς και της εποικοδομητικής προτροπής (Πραξ. δ, 36). Να παρακαλούμε τον άγιο Θεό να μας χαρίζει την ουράνια δωρεά της παρακλήσεως. Υπάρχουν γύρω μας τόσα ορφανά, τόσες χήρες, τόσοι ανήμποροι γέροντες, που ζητούν την προστασία μας· ασθενείς και βαρυπενθούντες που ζητούν να τους βοηθήσουμε να σηκώσουν το φορτίο τους· ενδεείς άνθρωποι, πολύτεκνες και υπερπολύτεκνες οικογένειες που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα και ζητούν τη βοήθειά μας· πληγωμένοι από την αμαρτία που ζητούν την πνευματική συμπαράστασή μας· καλάμια σπασμένα που ζητούν το στήριγμά μας· καντήλια σβησμένα που ζητούν τη φροντίδα μας. 

Ίσως να μην έχουν όλοι οι άνθρωποι ανάγκη υλικής συμπαραστάσεως. Έχουν όμως όλοι ανεξαιρέτως ανάγκη πνευματικής ενισχύσεως. Περιμένουν το τηλεφώνημά μας, την επίσκεψή μας, την εκδήλωση της αυθόρμητης και πηγαίας αγάπης μας. Χαίρονται όταν γινόμαστε Κυρηναίοι και σηκώνουμε λίγο από το βάρος τους, αφού σύμφωνα με τον λόγο της Αγίας Γραφής: "Εἴτε πάσχει ἕν μέλος, συμπάσχει πάντα τά μέλη (Α Κορ. ιβ, 26)". Χαρά στους πιστούς Χριστιανούς που ανταποκρίνονται σ' όλες αυτές τις ποικίλες ανάγκες. ""Χαρά τους όσοι την ώρα νιώθουν της αγάπης, πλάι στον φτωχό τον αδερφό που πάσχει και πονεί. Αυτή είναι η χαρά η αληθινή. Είναι αγάπη στον ίδιο τον Θεό", γράφει ο ποιητής Γεώργιος Δ. Καχριμάνης. 

Σ' αυτούς θα πει ο Κύριος, "ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ (Ματθ. κε, 31)": "Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἠτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου, έπείνασα γάρ καί ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καί ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην. καί συνηγάγετέ μοι, γυμνός καί περιεβάλετέ με, ἠσθένησα καί ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην καί ἤλθετε πρός με (στίχοι 34-36)". 

Εάν οι πιστοί Χριστιανοί υπομένουν με καρτερία τις θλίψεις, δεν ωφελούνται μόνο αυτοί, ωφελούν και τις επιγενέστερες γενιές των πιστών. Πόσο πολύ ενισχυόμαστε, όταν μελετούμε ότι οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης δοκιμάστηκαν με θλίψεις! "Ἐλιθάσθησαν, έπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, έν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καί ὄρεσι καί σπηλαίοις καί ταῖς ὀπαῖς τῆς γης (Εβρ. ια, 37-38)". 

Πόσο ωφελούμαστε όταν διαβάζουμε ότι οι Άγιοι Απόστολοι υπηρέτησαν τον λαό του Θεού "ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, έν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις (Β Κορ. στ, 4-5)"! Πόσο τονώνεται η καρτερική μας διάθεση και η πίστη στον Θεό, όταν διαβάζουμε στην Αγία Γραφή και στους βίους των Αγίων για την υπομονή που έδειξαν στις θλίψεις τους ο πολύαθλος  Ιώβ, ο πάγκαλος Ιωσήφ, ο προφήτης και βασιλιάς Δαβίδ, οι Μακκαβαίοι παίδες, ο απόστολος Παύλος και όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας μας, οι οποίοι έζησαν στις παλαιότερες εποχές! Ή όταν διαβάζουμε στις Πράξεις των Αποστόλων "ὅτι διά πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ (ιδ, 22)". 

Πόσο ακόμη συμφιλιωνόμαστε με τη δυσκολία του αγώνα, όταν διαβάζουμε σε πατερικά βιβλία ότι "ἡ ὁδός τοῦ Θεοῦ σταυρός καθημερινός ἐστιν", ότι από την αρχή του κόσμου και από γενιά σε γενιά "ἐν σταυρῶ καί θανάτῳ πατεῖται ἡ τρίβος" του κάθε Χριστιανού, ότι η οδός του Θεού "διά σταυροῦ καί θανάτου περιπατεῖται" και ότι " ούδείς ἐν τῷ οὐρανῷ ἀνῆλθε μετ' ἀνέσεως", κανείς δεν ανέβηκε στν ουρανό με άνεση. Από τα παραδείγματα αυτά, όταν μελετούμε τους βίους των δικαίων και των Αγίων της πίστεώς μας, διδασκόμαστε να αντιμετωπίζουμε τις θλίψεις της ζωής με υπομονή και καρτερία, για να ωφελούμαστε απ' αυτές. 

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!