Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 26ο (β-τελευταίο μέρος)

 

- Τι είναι αυτό που κάνεις; του' πε βλέποντάς τον κάποτε ένας συγχωριανός του, που' μενε στην απέναντι πολυκατοικία. Ζημιώνεσαι ο ίδιος και θα το κλείσεις σύντομα το μαγαζί. Να τα διαλέγουν οι πελάτες, το καταλαβαίνω. Όχι όμως να τα διαλέγεις και συ για λογαριασμό τους!

- Μα δεν κάνει ν' αδικώ τους ανθρώπους, κυρ-Πέτρο μου!

- Και σε σένα ποιος σε σκέφτεται; Ό, τι θα κέρδιζες, το χάνεις την ίδια στιγμή!

- Έχει ο Θεός, μπάρμπα-Πέτρο! Δεν θα μ' αφήσει Εκείνος!

- Έχει ο Θεός, βέβαια, μας έδωσε όμως και μυαλό....

Οι μέρες κι οι μήνες κυλούσαν κι η δουλειά του μαγαζιού προχωρούσε κανονικά. Τα κέρδη όμως ήταν μηδαμινά. Ψευτοζούσε. Δεν παραπονιόταν όμως ποτέ. Ούτε άλλαζε την τακτική του...

Μια μέρα μπήκε στο μανάβικο κάποιος μεσόκοπος κύριος, που τον τελευταίο καιρό έμπαινε στο μαγαζί και ψώνιζε κάθε μέρα. Αφού έκανε τα ψώνια του και περίμενε να φύγει και η τελευταία πελάτισσα, πλησίασε τον Νίκο και του' πε:

- Κύριε Νίκο, σε βλέπω που εκκλησιάζεσαι κάθε Κυριακή στον Άγιο Ελευθέριο και πρόσεξα και πως φροντίζεις να μην αδικήσεις κανέναν πελάτη σου. Δείχνεις πως είσαι άνθρωπος του Θεού, τίμιος και σωστός.

Δεν ξέρω βέβαια αν σε απασχολεί θέμα εργασίας, πάντως σκέφτηκα να σου κάνω μια πρόταση: Έχω ένα καλό βιβλιοπωλείο σε κεντρική θέση κι ένα σπίτι εδώ δίπλα. Είμαι άτεκνος και δεν έχω κανέναν κληρονόμο. Τώρα λοιπόν που παίρνω σύνταξη, λέω να σου δώσω το κατάστημά μου και να σε πάρω στο σπίτι μου, για να΄ χω κάποιον συντροφιά στα γεράματά μου. Θα χρειαστεί βέβαια ν' αφήσεις το μανάβικο και ν' αναλάβεις το μεγάλο βιβλιοπωλείο μου, που αφήνει πολλά κέρδη. Τι λες; Σκέψου το και μου απαντάς άλλοτε. 

- Ευχαριστώ πολύ, κύριε Στάθη. Τώρα εξηγώ τα προσεκτικά βλέμματα που ρίχνατε στην αφεντιά μου τον τελευταίο καιρό. Θα το σκεφτώ και θα σας απαντήσω...

Το σκέφτηκε, το καλοσκέφτηκε, έκανε και την προσευχή του και από τον επόμενο μήνα ανέλαβε τη διεύθυνση του κεντρικού βιβλιοπωλείου με τη μεγάλη πελατεία. Μια νέα ζωή ξανοίχτηκε εμπρός του από τότε. Το χέρι του Θεού τον προστάτευσε όλα τα χρόνια και να που έφθασε και στη σύνταξη ζώντας μέσα στις ευλογίες του Κυρίου. 

Πόσο πλημμυρισμένο από ευγνωμοσύνη νιώθει το είναι του, καθώς σκέφτεται τις επαγγελματικές και οικογενειακές δωρεές του Θεού! Και τώρα που ξεκουράζεται για λίγο σ΄ ένα ωραίο χωριό, έξω από την Πάτρα, ενώνει τη φωνή της καρδιάς του με τα τραγούδια της καρδερίνας την ημέρα και του γκιώνη τη νύχτα, και στέλνει το γλυκό του ευχαριστώ στον Ευεργέτη του. Και μοιάζει το ευχαριστώ του αυτό σαν το απαλό άρωμα των πολύχρωμων λουλουδιών που τον κυκλώνουν ολόγυρα. 

(Γεωργίου Γ. Ψαλτάκη, ... Κι έγινε το θαύμα, Δεν θα με αφήσει, Αθήνα 2021, Εκδόσεις Σωτήρ).

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!