Τη χαιρόταν τη δουλειά του ο κ. Μιχάλης. Όχι μόνο γιατί μπορούσε να συντηρεί την πολύτεκνη οικογένειά του, μα γιατί ένιωθε πως πρόσφερε κι αυτός κάτι στους συνανθρώπους του και μάλιστα στην Πατρίδα. Ανήκε στο πολιτικό προσωπικό του στρατιωτικού αεροδρομίου κι από τον πύργο ελέγχου, όπου δούλευε, βοηθούσε με την προσοχή και επιμέλειά του στην ασφάλεια των αεροπορικών πτήσεων του Στρατού μας.
Δεν έμενε όμως μόνο στα καθαρώς υπηρεσιακά του καθήκοντα. Ήθελε να βοηθήσει και μ' άλλον τρόπο το περιβάλλον του. Πιστός Χριστιανός ο ίδιος, με τακτική μυστηριακή ζωή και με ζήλο και φλόγα στην καρδιά του, σκεφτόταν συχνά τους αξιωματικούς και στρατιώτες, που έμεναν αλειτούργητοι και ζούσαν σαν να ήταν άπιστοι και άθεοι. Μετά από πολλή σκέψη και προσευχή, κατέστρωσε το σχέδιό του και ρίχθηκε επί το έργο.
Ένα πρωί βρέθηκε μπροστά στο Γραφείο του Διοικητή της Μοίρας εφοδιασμού και βλέποντάς το ανοικτό, πρόσεξε πως έλειπε η εικόνα. Ένιωσε σφίξιμο στην καρδιά. Χτύπησε ευγενικά και ακούγοντας "μπρος" πέρασε μέσα. - Καλώς τον κυρ Μιχάλη! Πώς απ' εδώ;
- Περνούσα για κάποια δουλειά, κ. Διοικητά, και πρόσεξα μια έλλειψη στο Γραφείο σας και θέλησα να βοηθήσω.
- Έλλειψη; Τι εννοείς;- Για την εικόνα, κ. Διοικητά. Δεν τη βλέπω να κρέμεται στον τοίχο από πάνω σας. Μήπως την έβγαλε κανείς; Να σας φέρω κάποια άλλη;
- Δεν χρειάζεται, κυρ Μιχάλη.
- Γιατί κ. Διοικητά; Εσείς είσθε τόσο καλός!
- Γιατί δεν λείπει, κυρ Μιχάλη! Να την απέναντι! Την έβαλα εκεί, για τη βλέπω και να με βλέπει.
Στρέφοντας χαρούμενος προς τα πίσω ο υπάλληλος βλέπει την εικόνα της Παναγίας να κρέμεται στον απέναντι τοίχο, πάνω από την πόρτα κι αναγαλλιάζει.
- Μα κ. Διοικητά, η θέση της είναι εδώ από πάνω σας, για να σας ευλογεί και να τη βλέπουν όλοι όσοι μπαίνουν στο Γραφείο σας. - Σύμφωνοι, μα εγώ θέλω να τη βλέπω ο ίδιος. Και ξέρεις το γιατί;
- Όχι, μα θα' θελα πολύ να το ακούσω.
- Θυμάσαι τότε που μου τη χάρισες και τη δέχθηκα μάλιστα κάπως ανόρεχτα;
- Κάτι θυμάμαι, αλλά ξέχασα τις λεπτομέρειες.
- Λοιπόν, κυρ Μιχάλη, πρέπει να ξέρεις ότι η εικόνα αυτή μ' έσωσε. Είχα μια φοβερή συνήθεια. Βλασφημούσα και κατέβαζα όλα τα θεία και τα ιερά με το παραμικρό. Μια μέρα που λες, καθώς είχα θυμώσει ως συνήθως κι έμπαινα με φόρα στο γραφείο μου, έπεσε η ματιά μου στην εικόνα. Συναντήθηκαν τα βλέμματά μας. Τι να σου πω! Εκείνο το θεϊκό βλέμμα της μ' έκοψε σαν μαχαίρι. Συγκρατήθηκα και κατάπια τη βλαστήμια, που' χε φτάσει σχεδόν στα χείλη μου. Κάτι γοργοχτυπούσε μέσα μου. Κατάλαβα πως κάποια άλλη δύναμη με συγκρατούσε και ηρέμησα σύντομα.
Από τότε την ξεκρέμασα από εδώ και την έβαλα εκεί που βλέπεις, Μια και κάθομαι τις πιο πολλές ώρες απέναντί της, θέλω να με συγκρατεί στις συχνά δύσκολες ώρες της δουλειάς μου το βλέμμα της Θεοτόκου. Σ' ευχαριστώ πολύ για το δώρο σου. - Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι, αναφώνησε ο κ. Μιχάλης κι έφυγε γρήγορα για τη δουλειά του.
Έπειτα από καιρό ο Διοικητής εκείνος πήρε προαγωγή και μετάθεση σ' άλλη Μοίρα. Ένα πρωί στο τηλέφωνο του πύργου ελέγχου του αεροδρομίου ζητούν τον κ. Μιχάλη.
- Ποιος, παρακαλώ;- Εδώ αντισμήναρχος Π....
- Ω! Καλημέρα σας, κ. Διοικητά. Συγχαρητήρια για την προαγωγή! Και εις ανώτερα! Ο Θεός να σας ευλογεί!
- Ευχαριστώ, κυρ Μιχάλη! Ευχαριστώ πολύ. Μα ξέρεις γιατί σε πήρα;
- Όχι, μα είμαι όλος αυτιά!- Θα' θελα να μου στείλεις δυο εικόνες σαν εκείνη, που είχα στο Γραφείο. Θέλω να τις δώσω σε δυο συναδέλφους εδώ, που έχουν την ίδια με μένα κακή συνήθεια. Πιστεύω να βοηθηθούν κάποτε κι εκείνοι, όπως κι εγώ και να διορθωθούν.
- Σε τρεις μέρες, πρώτα ο θεός, θα τις έχετε, κ. Διοικητά.
- Τις περιμένω κι ευχαριστώ εκ των προτέρων. Τώρα κλείνω, γιατί με ζητούν στο άλλο τηλέφωνο. Ευχαριστώ και πάλι. - Ο Θεός μαζί σας, κ. Διοικητά, πρόφθασε κι είπε ο πιστός υπάλληλος, κι ένα κοραλλένιο δάκρυ κύλησε στο μάγουλό του.
(Γεωργίου Γ. Ψαλτάκη, ... Κι έγινε το θαύμα, με την εικόνα, Αθήνα 2021, Εκδόσεις Σωτήρ).
Καλημέρα σας!
Καλή και ευλογημένη εβδομάδα δια των πρεσβειών της Θεοτόκου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου