- Νιώθω συγκινημένη και ευτυχισμένη μ' αυτό που κάναμε σήμερα, άντρα μου, είπε η Αγάθη φτάνοντας στο σπίτι. - Το ίδιο κι εγώ και σε ευχαριστώ για την πρωτοβουλία σου.
Μετά από δυο μέρες μόνη της η Αγάθη, με τα καθαρά σεντόνια και με μια άλλη τσάντα με φαγητό και άλλα καλούδια, ξαναπήγε στο σπίτι της γιαγιάς, για να της κάνει συντροφιά και μερικές δουλειές.
- Πώς πάει το στομάχι σου; Σε βλέπω πιο ήρεμη, τη ρώτησε. - Ήπια από το φάρμακο που μου' φερε ο άντρας σου, το οποίο μου το συνέστησε ένας καλός γιατρός, και ησύχασα.
- Δόξα τω Θεώ, απάντησε χαρούμενα η Αγάθη.
- Σε περίμενα, είπε η γιαγιά. Στο τραπέζι έχω ένα φακελάκι με χρήματα για τα σεντόνια, για το φάρμακο, για όλα.
- Τι λες, κυρία Σοφία! Εμείς ήρθαμε επειδή σε αγαπάμε και κάνουμε ό, τι κάνουμε, επειδή το λέει ο Χριστός μας! Αλήθεια πιστεύεις στον Χριστό, κυρία Σοφία;- Πιστεύω, βέβαια! Αλίμονο! Δεν είμαι άθεη!
- Εξομολογείσαι; Κοινωνάς;
- Όχι, γιατί είμαι δολοφόνος! Σκότωσα δυο παιδιά μου με αποβολές. Τρέμει η ψυχή μου!
- Άλλο αποβολή κι άλλο έκτρωση, κυρία Σοφία μου! Μη βασανίζεσαι. Θα πάμε μαζί σ' έναν καλό Εξομολόγο. Θα τα πεις και θα ηρεμήσεις. Σ' αφήνω τώρα. Ο Θεός μαζί σου. Όταν πήγε να την ξαναδεί έπειτα από δυο μέρες, βρήκε το σπίτι κλειδωμένο. Από μια γειτόνισσα έμαθε ότι, επειδή την προηγούμενη νύχτα βογγούσε και αναστέναζε συνέχεια, ειδοποίησαν το 166 και ήλθε και τη μετέφερε στο Νοσοκομείο της πόλης τους. Η Αγάθη με τον Παύλο πήγαν αμέσως να την επισκεφθούν εκεί.
- Ήρθες κι εδώ, κορίτσι μου!, είπε στην Αγάθη η γιαγιά και τα μάτια της έτρεχαν σαν βρύσες. - Το κύριο πρόβλημά της, το οποίο επιτείνει την κατάστασή της, τους είπε ένας αρμόδιος γιατρός του Νοσοκομείου, είναι η μοναξιά. Η εγκατάλειψή της από όλους.
Μόλις το άκουσαν αυτό οι δυο εκπαιδευτικοί, αφού έκαναν αρκετή συντροφιά στη γιαγιά, πήγαν στο χριστιανικό Γηροκομείο της πόλης τους και έκαναν τις σχετικές ενέργειες, ώστε μετά την έξοδό της από το Νοσοκομείο να μεταφερθεί στο Γηροκομείο. Αυτό και έγινε.
Η χριστιανική ατμόσφαιρα του Γηροκομείου ηρέμησε τη γιαγιά. Και οι συχνές επισκέψεις της Αγάθης και οι προτροπές της για Εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία έφεραν το ποθούμενο αποτέλεσμα. Εξομολογήθηκε και κοινώνησε πολλές φορές. Έλαμπε πια το πρόσωπό της. Όταν πια η Αγάθη με τον Παύλο έφερναν μαζί τους να τη δουν και τα τρία παιδιά τους, δάκρυζε από την πολλή χαρά της. Και σε τρεις μήνες εξαγιασμένη και ήρεμη η ψυχή της πέταξε στη μακαριότητα του χορού των Αγίων.
(Γεωργίου Γ. Ψαλτάκη, ... Κι έγινε το θαύμα, Η μοναχική γιαγιά, Αθήνα 2021, Εκδόσεις Σωτήρ).
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου