Ήταν χρυσοχέρης και καλόψυχος ο Ανδρέας. Τεχνίτης υδραυλικός άριστος σε μια γειτονιά του Παλαιού Φαλήρου. Τον προτιμούσαν όλοι στη γειτονιά και με τις οικονομίες του κατάφερε να αγοράσει κι ένα διαμερισματάκι.. Όταν καθόταν το βραδάκι στη βεράντα του να ξαποστάσει απ' τον κόπο της μέρας κι αγνάντευε τη θάλασσα πίνοντας το καφεδάκι του, αναγάλλιαζε η ψυχή του με την ωραία θέα της θάλασσας. Θυμόταν τη μάνα του που ζούσε στο χωριό τους, στα παράλια της Κορινθίας και πότε-πότε της τηλεφωνούσε και την παρακαλούσε να ανέβει στην Αθήνα να μείνει μαζί του · μα εκείνη δε ήθελες να ξεσπιτωθεί και να αφήσει την ησυχία της στο χωριό. - Καλά' μαι, γιόκα μου, εδώ. Μην ανησυχείς για μένα! Δεν μου λείπει τίποτε. Ύστερα, κι εσύ δεν με ξεχνάς. Μου στέλνεις επιταγές κάθε τόσο, να' σαι καλά. Μου τις φέρνει στο σπίτι ο ταχυδρόμος, ο κυρ Σπύρος. Τον θυμάσαι ασφαλώς. Προσεύχομαι να σε φυλάει ο Θεός και να σου δώσει και καλό ταίρι, για να κάνεις καλή οικογένεια. Πρόσεχε πολύ, παιδί μου. Σε φιλώ με αγάπη. - Ευχαριστώ, μάνα μου. Συνέχισε τις προσευχές σου. Τις χρειάζομαι πολύ. Να ανάβεις και κανένα κεράκι στην εκκλησία του χωριού μας, στον Άγιο Βλάση, για μένα.
Οι προσευχές της πιστής μάνας εισακούστηκαν γρήγορα. Και σύντομα ο Αντρέας έκανε θρησκευτικό γάμο με την Ελένη, που από καιρό την είχε γνωρίσει σ' ένα εργαστήριο όπου δούλεψε κι αυτός για ένα διάστημα. Του έκανε εντύπωση η σοβαρότητα και η ευγένειά της. Κι η μάνα του που την είδε νυφούλα τη γλυκοφιλούσε και καμάρωνε τον γιο της για την εκλογή του. Στον δεύτερο χρόνο ένα χαριτωμένο αγοράκι γέμιζε άλλοτε με το κλάμα του κι άλλοτε αργότερα και με το γέλιο του το σπίτι και τις καρδιές του Αντρέα και της Ελένης. Στον χρόνο επάνω βάφτισαν το μωρό και του' δωσαν το όνομα Παύλος, όνομα του μακαρίτη του πατέρα του Αντρέα. Η χαρά των γιαγιάδων ήταν απερίγραπτη. Οι παππούδες είχαν φύγει πριν από πολύ καιρό από τη γη και παρακολουθούσαν τις χαρές των παιδιών τους από τον Ουρανό. Η μάνα της Ελένης περίμενε να έρθει η σειρά της να της βγάλουν κι αυτηνής το όνομα με κανένα κορίτσι που θα αποκτούσαν. Και τα ήθελαν πολύ, όπως έλεγαν τα παιδιά. Όσα θα τους έδινε ο Θεός. Όλα πήγαιναν καλά. Ρόδινα. Σαν τα ανοιξιάτικα δειλινά του Σαρωνικού, που τα απολάμβαναν κάθε μέρα σχεδόν από τη βεράντα τους. Ξαφνικά όμως, λες και χτύπησε αστροπελέκι το σπίτι τους! Ενώ έτρωγαν ήσυχα ένα βράδυ, ο Αντρέας έπαθε συγκοπή καρδιάς και δεν μπόρεσε να σηκωθεί από το πάτωμα. Η Ελένη έκανε προσπάθειες κλαίγοντας να τον σηκώσει, μα έμεινε αναίσθητος. Η γυναίκα του τηλεφώνησε αμέσως στο Πρώτων Βοηθειών και η γιατρός που ήρθε μαζί με το Συνεργείο, διαπίστωσε ότι ο άντρας της ήταν νεκρός.
συνεχίζεται.....
(Γεωργίου Γ. Ψαλτάκη, ... Κι έγινε το θαύμα, Ελένη, κοίταξε αριστερά!, Αθήνα 2021, Εκδόσεις Σωτήρ).
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου