Το φιλάνθρωπο μυστήριο της Μετανοίας (μέρος 1ο)

 

Η μετάνοια υπήρξε πάντοτε αναγκαία εκδήλωση σε όλους τους ανθρώπους. Και οι προ Χριστού άνθρωποι, όχι μόνο όσοι απ' αυτούς λάτρευαν τον αληθινό Θεό, όπως ήταν οι Ιουδαίοι, αλλά και πολλοί από τους ειδωλολάτρες και εθνικούς, αισθάνονταν την ανάγκη της μετανοίας. Τους οδηγούσε ο έμφυτος ηθικός νόμος στο τι πρέπει να πράττουν. Δεν είχαν τον γραπτό νόμο. Νόμος ήταν ο ίδιος ο εαυτός τους, δηλαδή η συνείδησή τους. 

Ποιος δίδαξε στον Άβελ να προσφέρει θυσία στον Θεό από τα καλύτερα πρόβατά του; Ποιος δίδαξε τον Κάιν ότι ήταν κακό ο φόνος του αδελφού του; Ο Νώε, επίσης, μετά τον κατακλυσμό προσφέρει θυσία στον Θεό, για να του εκφράσει την ευγνωμοσύνη του για τη διάσωσή του. 

Και εμείς που ζούμε στην εποχή της Καινής Διαθήκης, έχουμε όλοι ανάγκη της μετανοίας. Αυτή την ανάγκη του ανθρώπου θέλησε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός να καλύψει με το μυστήριο της Μετανοίας. Εμπιστεύθηκε στην Εκκλησία Του την εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες χωρίς κανέναν περιορισμό. Αυτό επιβεβαιώνεται από τους λόγους Του: "ὅσα ἐάν λύσητε" και "ὅσα ἐάν δήσητε", καθώς και "ἄν τινων ἀφῆτε" και "ἄν τινων κρατῆτε (Ματθ. ιη, 18 Ιω κ, 23)". Διάκριση προσώπων ή παραβάσεων ή πλήθους αυτών δεν γίνεται καμία. Αρκεί να μετανοεί ο πιστός ειλικρινά και αληθινά. Εφόσον ο πιστός Χριστιανός μετανοεί ειλικρινά και προσέρχεται στο μυστήριο και με ταπείνωση και συντριβή εξομολογείται και ζητεί την άφεση των αμαρτιών του, ο φιλάνθρωπος Σωτήρας και Λυτρωτής ο Κύριος Ιησούς Χριστός, του την προσφέρει οσαδήποτε και αν είναι τα αμαρτήματά του. 

Εκείνος με την άπειρη αγάπη Του συγχώρησε ανθρώπους με βαρύτατα αμαρτήματα, γιατί μετανόησαν ειλικρινά. "Ἰδού νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας (Προς Κορινθ. στ, 2)". Δηλαδή τώρα είναι ο κατάλληλος καιρός που μας δέχεται ο Χριστός. Τώρα, γιατί η ζωή αυτή είναι ο καιρός για μετάνοια.  Ας μας αξιώσει ο Κύριος "τὀν ὑπόλοιπο χρόνον τῆς ζωῆς ἡμῶν ἐν εἰρήνῃ καί μετανοίᾳ ἐκτελέσαι", "ἄξια τῆς μετανοίας ἔργα πράσσοντας (Πράξεων, 26, 20)". 

Στην προσπάθειά του ο Χριστιανός για βαθιά και ειλικρινή μετάνοια, καλείται να ξεπεράσει δυο εμπόδια που συνήθως ορθώνει εμπρός μας ο εχθρός της σωτηρίας μας, ο μισόκαλος διάβολος. 

1. Το πρώτο είναι η εξοικείωση με την αμαρτία και κάποια πνευματική αναισθησία. "Ο κόσμος σήμερα", λένε πολλοί, "δεν είναι όπως στα παλιά χρόνια, άλλαξαν οι εποχές. Πολλά που παλαιότερα θεωρούνταν ως αμαρτίες, σήμερα δεν ισχύουν. Όλοι οι άνθρωποι έτσι κάνουν και έτσι συμπεριφέρονται. Δεν χρειάζεται να είμαστε πολύ σχολαστικοί και λεπτολόγοι". 

Θέλουν να πείσουν τον εαυτό τους, όσοι κάνουν αυτές τις σκέψεις, ότι όταν μια αμαρτία την κάνουν πολλοί άνθρωποι, παύει πλέον να είναι αμαρτία. Όταν όμως μια αμαρτία, μικρή ή μεγάλη, δεν διορθώνεται με αληθινή μετάνοια και ειλικρινή Εξομολόγηση και προσπάθεια προς διόρθωση, αρχίζει πλέον ο ολισθηρός κατήφορος στη ζωή του Χριστιανού. Προετοιμάζει την ψυχή να παρασυρθεί σε άλλη αμαρτία και σε άλλες παραβάσεις του θελήματος του Θεού. 

Με τα αλλεπάλληλα όμως ολισθήματα δημιουργείται η έξη και το πάθος. Η φωνή της συνειδήσεως εξασθενεί. Χάνει την ευαισθησία που είχε μέχρι προ ολίγου, έως ότου παύσει να αντιδρά και να ελέγχει. Προσοχή λοιπόν στο εμπόδιο αυτό της αληθινής και συνεχούς ειλικρινούς μετανοίας μας. Ο απόστολος Παύλος μας καλεί σε συνεχή επαγρύπνηση, "..... ἵνα μή σκληρυνθῇ ἐξ ὑμῶν τις ἀπάτη τῆς ἁμαρτίας (Εβρ. γ, 13)". Καμιά εξοικείωση δεν χωρεί με την αμαρτία. 

2. Το δεύτερο εμπόδιο της ειλικρινούς Εξομολογήσεως και αληθινούς μετανοίας είναι η απόγνωση. Ο πιστός διαπιστώνει από την καθημερινή πράξη ότι δύσκολα αποχωρίζεται από τις συνήθειες του παλαιού ανθρώπου.

 Αποφασίζει έτσι να διορθωθεί. Συλλαμβάνει όμως το εαυτό του να αποκλίνει από την ακριβή τήρηση του λόγου του Θεού. Αυτό μερικές φορές τον αποθαρρύνει. Νομίζει ότι δεν υπάρχει για αυτόν σωτηρία. Σκέψεις όντως καταλυτικές για την περαιτέρω αγωνιστική του πορεία.  Όμως "δεν χανόμαστε τόσο από την αμαρτία όσο από την απόγνωση. Εκείνος που αμάρτησε, αν ανανήψει και μετανοήσει, γρήγορα επανορθώνει αυτό που έγινε. 

Εκείνος όμως που απελπίστηκε δεν μετανοεί. Γι' αυτόν τον λόγο στερείται αυτής της διορθώσεως, επειδή δεν ωφελείται από το φάρμακο της μετανοίας (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ΕΠΕ 12, 310-312)". "Δεν ευχαριστούμε τον Διάβολο τόσο όταν αμαρτάνουμε, όσο όταν απελπιζόμαστε". Η αγάπη και η ευσπλαχνία του Θεού δεν έχουν όρια: "τό αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπό πάσης ἁμαρτίας (Α Ιω. α, 7)". 

(Ψυχικό λουτρό, Το φιλάνθρωπο μυστήριο της Μετανοίας, Σύλλογος Ορθοδόξων Ιεραποστολικής δράσεως Ο Μέγας Βασίλειος)

συνεχίζεται.....

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Ας είναι ευφρόσυνος και δημιουργικός ο μήνας Ιούλιος!