Στους ανθρώπους του Θεού καμιά δύναμη δεν έχουν οι δαίμονες να προείπουν ή να κάνουν οτιδήποτε, λέγει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, και ένα σύγχρονο περιστατικό το αποδεικνύει.
Μια χριστιανή άρχισε να ζει συνειδητή χριστιανική ζωή, απληροφόρητα όμως κατέφυγε, όπως παλαιότερα συνήθιζε, σε μέντιουμ. Αυτό δικαιολόγησε την αδυναμία του να τη βοηθήσει ρωτώντας την: "Μήπως πήγες τρεις συνεχείς φορές στην εκκλησία; (Θεία Λειτουργία)". Είναι προφανές πως όρος επιτυχίας των προβλέψεων είναι η απομάκρυνση των ανθρώπων από την Εκκλησία.
"Πώς εξηγείται το ότι οι μελλοντολόγοι χρησιμοποιούν συχνά εικόνες, θυμίαμα, προσευχές;" Ύπουλο ''καμουφλάζ", για να παραπλανούν τους χριστιανούς. "Ο σατανάς μετασχηματίζεται σε άγγελο φωτός", μας προειδοποιεί ο απόστολος Παύλος, και με το παράδειγμά του υποδεικνύει τη στάση μας απέναντί του.
Βρισκόταν στους Φιλίππους μαζί με τον Σίλα κατά τη Β΄ περιοδεία του. Τις καλύτερες συστάσεις για τους άγνωστους κήρυκες του Ευαγγελίου έκανε στον λαό μια υπηρέτρια με μαντικές ικανότητες, που τους ακολουθούσε κραυγάζοντας: "Αυτοί ο άνθρωποι είναι δούλοι του Θεού του Υψίστου". Λόγια ωραία, αληθινά, από το στόμα όμως του πονηρού. Ο απόστολος Παύλος δεν τα δέχεται. Διατάσσει "ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ" το πονηρό πνεύμα να εξέλθει από την κοπέλα, κι εκείνη χάνει αυτομάτως και τη μαντική ικανότητα.
Τη μαρτυρία των δαιμονισμένων για το πρόσωπό Του δε δεχόταν ούτε ούτε ο Κύριος, γιατί διέβλεπε τον σκοπό του διαβόλου: να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ανθρώπων και τελικά να τους απομακρύνει από τον Θεό.Ο χριστιανός δεν πέφτει στην παγίδα που λέγεται μελλοντολογία. Δεν αναζητά ποτέ καμιά πρόβλεψη ή συμβουλή από το στόμα του παμπόνηρου εχθρού του.
"Υπάρχουν και άνθρωποι του Θεού που κάποτε προβλέπουν μελλοντικά γεγονότα: οι προφήτες στην Παλαιά Διαθήκη, οι χαρισματούχοι Πατέρες στη ζωή της Εκκλησίας. Τι τους διαφοροποιεί από τους μελλοντολόγους;" Η διαφορά αποδεικνύεται από το φρόνημα και την πολιτεία τους.
α) Το μέντιουμ έχει κι επιδεικνύει υψηλό φρόνημα. Με έπαρση υποστηρίζει ότι χωρίς τη μεσολάβησή του είναι αδύνατη η επικοινωνία με τον πνευματικό κόσμο. Αντίθετα, ο άνθρωπος του Θεού πιστεύει ότι μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων είναι μόνο ο Χριστός κι όχι ο εαυτός του.
β) Το μέντιουμ είναι αυτόκλητο, αποφασίζει δηλαδή να εκμεταλλευτεί κάποιες δυνατότητες που νομίζει το διαφοροποιούν από τους "κοινούς θνητούς". Προβάλλεται με έπαρση και θράσος κι ανοίγει κερδοφόρα επιχείρηση.
Από την άλλη πλευρά, ο προφήτης ή ο χαρισματούχος Γέροντας δεν είναι αυτόκλητος. Δεν επιχειρεί δηλαδή μόνος του προβλέψεις. Ο Θεός του χαρίζει την ικανότητα να μιλά για σοβαρά μελλοντικά γεγονότα που αφορούν στη σωτηρία μας.
Δε νιώθει άξιος για το χάρισμα που ο Θεός του εμπιστεύεται, γι' αυτό και δεν το προβάλλει. Αντίθετα το κρύβει και φυσικά δεν το εκμεταλλεύεται οικονομικά. Η υπηρεσία που νιώθει υποχρεωμένος να προσφέρει στον λαό του Θεού είναι να τους διδάσκει το θέλημά Του και να προσεύχεται γι' αυτούς.
Αξίζει να ακούσουμε την αυτομαρτυρία ενός σύγχρονου Αγίου, του οσίου Πορφυρίου, που είχε διορατικό και προορατικό χάρισμα. Αυτή επιβεβαιώνει την απάντηση στο ερώτημά μας: "δεν επεδίωξα ποτέ χαρίσματα, μόνο την αγάπη του Χριστού, τίποτε άλλο. Το χάρισμα μου το έδωσε ο Θεός, για να γίνω καλός...Όταν "βλέπω" κάτι με τη χάρη του Θεού, το χαίρομαι πολύ κατά βάθος, με την ἐν Κυρίῳ χαρά...
Βλέπω, αλλά δεν μιλάω... Όταν με πληροφορήσει η χάρις να μιλήσω, τότε μιλάω. Λέω μερικά πράγματα που ο Θεός φωτίζει να πω, απ' την αγάπη μου για όλους. Για να αισθανθεί ο κόσμος το αγκάλιασμα που κάνει ο Χριστός σε όλους μας. Σκοπός μου να βοηθηθούν, να σωθούν οι χριστιανοί. Δε ζητώ ποτέ από τον Θεό να μου φανερώσει κάτι, γιατί δεν μου αρέσει να Τον ρωτάω. Νομίζω ότι αυτό είναι αντίθετο με το θέλημά Του...αφήνομαι στον Χριστό.
Ό, τι θέλει Εκείνος. Ό, τι φανερώσει ο Ίδιος. Όλα τα αποδίδω στον Θεό για τη δόξα Του. Πιστεύω για τον εαυτό μου ότι είμαι μια παλιοσωλήνα σκουριασμένη, όπου όμως διοχετεύεται το "ὕδωρ τό ζῶν" το πεντακάθαρο, γιατί πηγάζει από το Άγιο Πνεύμα....Ο κόσμος έρχεται σε μένα τον ταπεινό, δεν έχει τίποτα να πάρει από μένα. Εγώ δεν έχω τίποτα. Ο Χριστός είναι το παν".
"Για ποιον λόγο ο άνθρωπος της τρίτης χιλιετίας καταφεύγει ακόμη στην πρωτόγονη μαντεία;"
Για τον ίδιο λόγο που κατέφευγε σ' αυτήν κι ο πρωτόγονος. Νιώθει μόνος, ανίσχυρος και φοβισμένος μπροστά στο μέλλον του.
"Και γιατί ακούει με τόση ευπιστία τα λόγια των επίδοξων "προφητών", ενώ δυσπιστεί στον λόγο του Θεού;" Γιατί εκείνοι προτείνουν λύσεις άκοπες, ενώ ο λόγος του Θεού ζητά αγώνα. Ο Θεός προγνωρίζει το μέλλον μας, δεν το προκαθορίζει όμως.
Μας αποκαλύπτει το θέλημά Του και μας αφήνει ελεύθερους να αποφασίσουμε αν οι ενέργειές μας θα είναι σύμφωνες ή αντίθετες μ' αυτό. Η ελευθερία επιλογής συνεπάγεται ευθύνη για το μέλλον. Αυτή την ευθύνη τη νιώθουν βάρος δυσβάσταχτο, γι' αυτό και τη μεταθέτουν στα χέρια των μελλοντολόγων όσοι βαδίζουν μόνοι στη γη, χωρίς Θεό.
Αυτούς τους ανθρώπους, όπως λέει το χαριτωμένο ανέκδοτο, παρατηρούσε μια παρέα σπουργίτια, και πετώντας χαρούμενα στα κλαδιά ενός δέντρου, ρώτησαν το ένα το άλλο: "Γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο σκυθρωποί;". Το μικρότερο έδωσε την εξήγηση: "Οι καημένοι, δεν θα έχουν Πατέρα". Ο πιστός χριστιανός ξέρει πως έχει Πατέρα. Στα χέρια Του ακουμπά το παρόν και το μέλλον του.
(Μαρίας Δ. Παναγοπούλου, 8:15 π.μ. μαθήματα εκτός ύλης,
Ποιος γνωρίζει το μέλλον, Εκδόσεις Σωτήρ, Αθήνα 2016)
Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου